Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ φαίνονται ακόµη κι από τα βιβλία που γράφουν. Τρία χρόνια µετά την αποχώρησή του από την Ντάουνινγκ Στριτ και τρεις µήνες µετά την ήττα των Εργατικών στις βουλευτικές εκλογές, ο Τόνι Μπλερ έρχεται να ταράξει τα νερά του Τάµεση µε τα αποµνηµονεύµατά του. Ο ...
τίτλος «Ενα ταξίδι» έχει ένα στοιχείο αναστοχασµού που θα µπορούσε να παραπέµπει σε βιβλίο της Αϊν Ραντ. Οπως πάντα όµως, ο Τόνι είναι πάνω από όλα πολιτικός.
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΡΙΤΟ βιβλίο για την περίοδο 1997-2007. Προηγήθηκαν προ διετίας τα πολιτικά ηµερολόγια του Αλαστερ Κάµπελ, που χειριζόταν τα ΜΜΕ για λογαριασµό του Μπλερ, και προ µηνός το απολαυστικό βιβλίο «Ο τρίτος άνθρωπος» του Πίτερ Μάντελσον. Ωστόσο, η εκδοχή του πρωταγωνιστή είναι πάντα η πιο ενδιαφέρουσα. Οπως γίνεται συνήθως στην πολιτική, ο Τόνι ξεκαθαρίζει λογαριασµούς. Πρώτα πρώτα µε τον Γκόρντον Μπράουν. Ο Μπλερ τον περιγράφει σαν έναν σκοτεινό Σκωτσέζο (εφάµιλλο των πιο φθονερών ηρώων του Ουίλιαµ Σαίξπηρ) κι αφού τον απαξιώνει ως άνθρωπο, διεκδικεί την πατρότητα των πιο σηµαντικών του κινήσεων ως υπουργού Οικονοµικών, όπως η ανεξαρτητοποίηση της Τράπεζας της Αγγλίας το 1997.
ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ που η ελληνική πολιτική πάει να βυθιστεί στον επαρχιωτισµό (ή, για να το πούµε πιο χοντρά, σε έναν ιδιότυπο βλαχοδηµαρχισµό) θα άξιζε οι φωστήρες της εγχώριας δηµόσιας ζωής να διαβάσουν το βιβλίο του Μπλερ για να δουν τι θα πει να συγκατοικείς από την αρχή στην κυβέρνηση µε κάποιον που είναι ο αντίπαλός σου και σε υποσκάπτει µεθοδικά. Οπως προκύπτει από το βιβλίο, ο Τόνι ήξερε πως δεν µπορούσε να απαλλαγεί από τον Γκόρντον χωρίς να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση και το κόµµα του. Με το πέρασµα του χρόνου, θα µπορούσε ακόµη και να πει κανείς ότι έγινε αιχµάλωτος της εµµονής του Μπράουν ότι έπρεπε να του παραδώσει την πρωθυπουργία. Μπορεί ο Μπλερ να λέει ότι ο Μπράουν υπερτιµήθηκε ως υπουργός Οικονοµικών ενώ υποτιµήθηκε ως πρωθυπουργός, ωστόσο οι κριτικές αιχµές για την περίοδο 2007-2010 είναι πολλές και καταλήγουν στην απόδοση ευθυνών για την τελική ήττα. Η ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ πολιτική ήταν πάντα ένας ξεχωριστός κόσµος στην Ευρώπη. Ο ακήρυχτος εµφύλιος Μπλερ - Μπράουν έδωσε τη θέση του σε µια κυβέρνηση συνεργασίας Συντηρητικών και Φιλελευθέρων. Το ζεύγος Κάµερον και Κλεγκ φαίνεται, σε πρώτη µατιά τουλάχιστον, πολύ πιο αρµονικό. Ωστόσο, αν ο Μπλερ επιχειρεί να λύσει τις διαφορές του µε τον Μπράουν, δεν καταφέρνει να ξεκαθαρίσει τους λογαριασµούς του µε την Ιστορία. Δηλαδή µε το Ιράκ. Μea culpa δεν υπάρχει στο βιβλίο. Αλλά τα έσοδα από τις πωλήσεις θα πάνε στους βετεράνους, στους τραυµατίες και στις οικογένειες των νεκρών στρατιωτών. Είναι, άλλωστε, ενδιαφέρον πως τα χρόνια µετά την Ντάουνινγκ Στριτ, ο Μπλερ ασπάστηκε ξανά τον Καθολικισµό.
ΑΠΛΟΪΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: τον Μπλερ δεν τον κατέστρεψε ο Μπράουν, αλλά ο Μπους.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου