Κλονίζει η συναλλαγματική αναταραχή...

«Βρισκόμαστε στο μέσον ενός διεθνούς νομισματικού πολέμου, μιας γενικότερης τάσης υποτίμησης των εθνικών νομισμάτων. Και αυτό μας απειλεί, καθώς υπονομεύει την ανταγωνιστικότητά μας».

Τα συγκεκριμένα παράπονα είχε διατυπώσει ο υπουργός Οικονομικών της Βραζιλίας, Γκουίντο Μαντέγκα, και είναι απολύτως κατανοητά. Σε μια εποχή ανεπαρκούς ζήτησης, οι χώρες με αποθεματικά νομίσματα υιοθετούν πολιτική νομισματικής επέκτασης και οι χώρες με μη αποθεματικά νομίσματα ανταποκρίνονται με νομισματική παρέμβαση.

Και οι χώρες που βρίσκονται στη μέση, όπως η Βραζιλία, διαπιστώνουν ότι οι ισοτιμίες τους «καλπάζουν» και προβληματίζονται για τις συνέπειες, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Μάρτιν Γουλφ σε σχετικό του άρθρο στους «FT».

Δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρούνται τέτοιου είδους συναλλαγματικές «συγκρούσεις». Το Σεπτέμβριο του 1985 -πριν από 25 χρόνια- οι κυβερνήσεις Γαλλίας, Δυτικής Γερμανίας, Ιαπωνίας, ΗΠΑ και Βρετανίας συναντήθηκαν στο Ξενοδοχείο Plaza της Νέας Υόρκης και συμφώνησαν να προχωρήσουν σε υποτίμηση του δολαρίου.

Οι ΗΠΑ επιθυμούσαν τότε ένα ασθενές αμερικανικό νόμισμα. Ανάλογη επιθυμία έχουν και σήμερα. Αυτή τη φορά, όμως, η κατάσταση είναι διαφορετική, όπως επεξηγεί ο κ. Γουλφ. Η προσοχή δεν εστιάζεται σε ένα συνεργάσιμο σύμμαχο, όπως η Ιαπωνία, αλλά στην επόμενη υπερδύναμη στον κόσμο: την Κίνα.

Εξαιτίας της κρίσης, ο ανεπτυγμένος κόσμος «υποφέρει» από χρόνια ανεπαρκή ζήτηση. Σε καμία από τις έξι μεγαλύτερες οικονομίες -ΗΠΑ, Ιαπωνία, Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία και Ιταλία- οι ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ δεν έχουν επιστρέψει σε επίπεδα προ-κρίσης. Αυτές οι χώρες ευελπιστούν σε ανάπτυξη, με κινητήριο δύναμη τις εξαγωγές.

Αλλά και ο ιδιωτικός τομέας οδεύει προς την ίδια κατεύθυνση. Ο αναδυόμενος κόσμος οδεύει προς έλλειμμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, χρηματοδοτούμενο από εισροές ιδιωτικών κεφαλαίων που προέρχονται από χώρες υψηλού εισοδήματος.

Και αυτή θα μπορούσε να είναι η φυσική αναπροσαρμογή των στρεβλώσεων, που όμως «σκοντάφτει» στη συσσώρευση αποθεμάτων ξένου συναλλάγματος. Στο χρονικό διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου 1999 και Ιουλίου 2008, τα συναλλαγματικά αποθέματα ανά τον κόσμο ανήλθαν από 1,615 σε 7,534 τρισ. δολάρια. Η αύξηση των αποθεμάτων θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα είδος αυτο-προστασίας απέναντι σε κρίσεις.
Naftemporiki.gr