www.kourdistoportocali.com
Διαβάζω στους zoornalistas, απόσπασμα απο το τελευταίο άρθρο του Άρη Δαβαράκη στις "Αποκαλύψεις" και υποκλίνομαι στην αφοσίωση με την οποία ο Άρης, αντιμετωπίζει τον "φίλο και gentleman" Σεραφείμ.
Ο τελευταίος, μετά απο 4 μήνες συνεργασίας, ζήτησε από τον πρώτο να πάψει να αρθρογραφεί στην εφημερίδα του.
Ήταν...
μόλις το περασμένο Μάιο που ο Κοτρώτσος, αναζήτησε τον Άρη Δαβαράκη, για τη σελ. 2, του "Πρώτου Θέματος του Σαββάτου..." που ετοίμαζε.
Έτσι αποκαλούσε ο πρώην διευθυντής του "Ελ. Τύπου", την υπό έκδοση εφημερίδα του, στα επαγγελματικά ραντεβού του στα γνωστά καφέ του Νέου Ψυχικού.
Εκείνες ήταν οι πιο δυνατές στιγμές του Σεραφείμ: Επικοινωνιακός, τηλεοπτικός, ορμητικός, δεν άφηνε αμφιβολίες στους συνομιλητές του, για τη σωστή συνταγή της εφημερίδας και την άψογη υλοποίησή της.
Άλλωστε ο ίδιος είχε να ξορκίσει το λουκέτο του "Ελ. Τύπου" και το όποιο μερίδιο ευθύνης του αναλογούσε.
Μόνο που αυτή τη φορά δεν υπήρχαν ένα τάνκερ χρήματα για πειραματισμούς και οι αμοιβές των δημοσιογράφων θα έπρεπε να είναι πολύ συγκρατημένες- στα μέτρα του Μνημονίου. Έτσι κι έγινε.
Οι "Αποκαλύψεις", είναι μια επική προσπάθεια που ο Κοτρώτσος μοιράστηκε με τον φίλο και συνάδελφό του Λουκά Κατσώνη, πετυχημένο δημοσιογράφο του οικονομικού ρεπορτάζ.
Γιατί όχι; Μια (παλιο)σειρά πρώην δημοσιογράφων έχουν περάσει στην απέναντι όχθη-αυτή του εκδότη: Νίκος Χατζηνικολάου, Αιμίλιος Λιάτσος, Αντώνης Δελατόλας, Δημ. Μπενέκος, Θέμος Αναστασιάδης, Τάσος Καραμήτσος, Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, Κουτσή Μαρία κλπ.
Η εφημερίδα ξεκίνησε πουλώντας κοντά στα 30.000 φύλλα-για να πέσει στη συνέχεια στις 12-13.000.
Η απώλεια της κυκλοφορίας σε συνδυασμό με το επιχειρηματικό άγχος, του όλου εγχειρήματος, ανάγκασαν τους εκδότες ν αυξήσουν τις (ταπεινές) προσφορές τους. Το φύλλο με το ένθετο περιοδικό για τους δολοφόνους- κυνηγούς, πούλησε 18.000 στα μέσα του Αυγούστου, μόνο που το κόστος παραγωγής του καθώς και η σχετικά μεγάλη διαφημιστική καμπάνια, θα κόστιζαν πολύ περισσότερο από τα αναμενόμενα έσοδα.
Με το που επέστρεψε από τις διακοπές του ο Κοτρώτσος, άρχισε τις περικοπές καθώς οι αριθμοί ιδιαίτερα στις μέρες μας, δεν αστειεύονται. «Εγώ έβαλα το κεφάλι μου στο ντορβά γι αυτή την εφημερίδα...», εξομολογείται στους συνομιλητές του, αφήνοντας να εννοηθεί ότι πρόκειται είτε για ίδια κεφάλαια, είτε για δάνεια με αυστηρές υποθήκες.
Κατανοητή η αγωνία του, όπως επίσης και οι χαμηλές αμοιβές των 500-1500 ευρώ στο προσωπικό της εφημερίδας. Ακόμη και οι περικοπές-απολύσεις είναι κατανοητές στις μέρες μας-γίνονται μάλιστα και με την ευλογία του υπ. Οικονομικών το οποίο πετσόκοψε και τις αποζημιώσεις.
Ακόμη και το γεγονός ότι έκοψε και τις δύο πιο αναγνωρίσιμες πένες της αρθρογραφίας του-τον Δαβαράκη και τον Ρουμελιώτη- πριν καν γνωρισθούν με τον αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας του, μπορεί να το κατανοήσει κανείς.
Αυτό που είναι σχετικά δυσνόητο για έναν έμπειρο επαγγελματία, είναι η ίδια του η εφημερίδα και πιο συγκεκριμένα η συνταγή της.
Ο Κοτρώτσος και ο Κατσώνης βγάζοντας τις «ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ» έκαναν το κλασικό λάθος που κάνουν πολλοί φερέλπιδες εκδότες: Δεν αποσαφήνισαν το τι ήταν αυτό το διαφορετικό που θα προσέφεραν στην κορεσμένη αγορά των εφημερίδων και σε ποιούς καταναλωτές-αναγνώστες στόχευαν.
Δεν αναζήτησαν με απλά λόγια την «τρύπα» που θα κάλυπτε η εφημερίδα τους, για να κερδίσει μερίδιο στην αγορά όπως έκανε για παράδειγμα πολύ πρόσφατα, ο Αντ. Πίκουλας με τον πετυχημένο «Γαύρο». Όπως το κάνει ο ίδιος εκδότης με την «Αξία» η ο συγχωρεμένος ο Κακαουνάκης με το «Καρφί».
Το να θέλεις να κάνεις το «Πρώτο Θέμα του Σαββάτου», είναι από μόνο του, μια επιλογή αυτοκτονίας με τη μέθοδο χοάνη χωρίς πάτο. Σίγουρα δεν είναι μια διαφορετική συνταγή, γιατί ο αναγνώστης, σε λίγες ώρες,-στις 3 το μεσημέρι του Σαββάτου το «Πρώτο Θέμα» είναι στα κιόσκια της πλ. Συντάγματος και στη Πανεπιστημίου- παίρνει στα χέρια του το ορίτζιναλ.
Άρα γιατί ν αγοράσει μια (κακέκτυπη) απομίμηση σε όλα τα επίπεδα;
Είναι το ίδιο λάθος που πληρώνει ακριβά και το «Veto».
Ο Κοτρώτσος και ο Κατσώνης, αντί ν αναζητήσουν την «τρύπα» που (τυχόν) υπάρχει στην αγορά του Σαββατοκύριακου-έστω κι αν πρόκειται για μια εφημερίδα που θα ήθελαν να διαβάζουν οι γηραιές κυρίες της Φιλοθέης την ώρα του tea time-πήραν φόρα κι έπεσαν πάνω στο «Θέμα», με τις γνωστές συνέπειες.
Για έναν έμπειρο επαγγελματία όπως ο Σεραφείμ, ο οποίος είχε τη τύχη να ωριμάσει επαγγελματικά, μέσα από την περιπέτεια του «Ελ. Τύπου», η διαφορετικότητα της συνταγής θα έπρεπε να είναι «εκ των ουκ άνευ» στο όλο εκδοτικό του εγχείρημα.
Η διαπίστωση αυτής της πραγματικότητας είναι οδυνηρή, μια και εμπεριέχει και το κώνειο της αυτοκριτικής: Είναι πιο βολικό να φταίνε οι άλλοι για την αποτυχία.
Μόνο που στη περίπτωση των «ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ» δεν υπήρχε για παράδειγμα, καμία Γιάννα που θα μπορούσε να τον αποπροσανατολίζει με τις απαιτήσεις της. Η εφημερίδα είναι ολόδικό του δημιούργημα. Η επιτυχία η το στραπάτσο της, θα φέρουν την υπογραφή του.
Ακόμη και σε κάποιες πιθανόν επιπόλαιες αποφάσεις του, όπως η καρατόμηση του διδύμου Δαβαράκη-Ρουμελιώτη, ο πρώτος μιλώντας για τον Σεραφείμ κάνει λόγο για gentleman. Ούτε φλεγματικοί Εγγλέζοι να ήταν. Μένει λοιπόν στον Κοτρώτσο ν αποδείξει οτι εκτός απο gentleman, ξέρει να στήνει και εφημερίδες.
Ως τότε διαβάστε το απόσπασμα από το τελευταίο άρθρο του Άρη Δαβαράκη στην εφημερίδα του φίλου του Σεραφείμ μαζί με το σχόλιο των Zoornalistas >
«…Ο Σεραφείμ Κοτρώτσος με κάλεσε για εσπρεσάκι φρέντο και μου ζήτησε διαζύγιο κοινή συναινέσει και χωρίς πολλές περιπλοκές.
Η σχέση μας έτσι κι αλλιώς, κρατάει χρόνια, άλλοτε συστεγαζόμαστε, άλλοτε ζούμε χωριστά, στην ουσία όμως τίποτα δεν αλλάζει.
Όταν μεταξύ δύο ανθρώπων υπάρχει «αυτό το κάτι που μένει», δεν επηρεάζεται ούτε γι αστείο από συνεργασίες ή μη συνεργασίες και άλλα πρακτικά πράγματα.
Του είπα να μου δώσει μια βδομάδα καιρό να μαζέψω τα πράγματά μου, να πω κι ένα αντίο, αλλά σαν γνήσιος gentleman, μου απάντησε: "και δύο μήνες φίλε Αρη, όχι μόνο μία εβδομάδα". Καταλήξαμε τελικά στο 15νθήμερο…»
Αυτά γράφει μεταξύ άλλων ο Αρης Δαβαράκης στο (τελευταίο) άρθρο του στη δεύτερη σελίδα των Αποκαλύψεων σε μια προσπάθεια να... εξωραίσει την εκπαραθύρωσή του από τον φίλο Σεραφείμ Κοτρώτσο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου