Εξ οικείων τα λάθη...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
Ο ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ είναι προνομία του Πρωθυπουργού. Αν όμως η Τίνα Μπιρμπίλη μπορεί να λέει ότι μια αυτοδιοικητική υποψηφιότητα «δεν είναι στους στόχους της», δικαιούμαστε και όλοι οι υπόλοιποι μια γνώμη. Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν κοστίζει και τίποτε.

Υποτίθεται πως η πολιτική είναι...

υπηρεσία. Υπηρεσία στο σύνολο. Υπηρεσία και στον Πρωθυπουργό. Η φρασεολογία της Μπιρμπίλη είναι σε άλλη γραμμή. Η πολιτική είναι καριέρα. Θέτει λοιπόν κανείς στόχους για να χτίσει ένα βιογραφικό ή, με ορολογία εποχής, ένα CV.

ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΒΟΣ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; Η αλήθεια είναι πως κάθε σύστημα εξουσίας έχει τις ιδιαιτερότητές του. Το σύστημα Παπανδρέου έχει την πολυπληθή ομάδα συνεργατών και φίλων του νυν Πρωθυπουργού.

Δεν είναι όλοι ίδιοι. Οσοι όμως δεν εκτέθηκαν στη λαϊκή ετυμηγορία, βρίσκονται στις θέσεις τους ελέω της προσωπικής τους σχέσης με τον Γιώργο που είδε ή εκτίμησε κάτι, σε αυτούς ή αυτές. Αρκετοί έγιναν υπουργοί- όπως η Τίνα. Οι περισσότεροι συμπεριφέρονται λες και το μόνο που έχει σημασία είναι η σχέση τους με τον Πρωθυπουργό. Ελέω αυτής, παραδείγματος χάριν, ο υφυπουργός Γιάννης Πανάρετος μπορούσε να καταργεί τη βάση του δέκα και να συμπεριφέρεται σαν να μην υπάρχει η υπουργός Αννα Διαμαντοπούλου, η υπόλοιπη κυβέρνηση ή η Βουλή.

Εως τώρα, η νοοτροπία αυτή ήταν εις βάρος των άλλων. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση της Τίνας είναι ότι το στυλ αυτό αρχίζει να επιβαρύνει τον Πρωθυπουργό. Η Μπιρμπίλη μπορεί να προσπάθησε να βάλει τελεία στη φημολογία που τη θέλει να αφήνει το υπουργείο της. Το έκανε όμως σαν να μην υπάρχει ο Παπανδρέου. Η υπουργός ΠΕΚΑ συμπεριφέρεται εδώ και δέκα μήνες σαν να μην υπάρχει η Κοινοβουλευτική Ομάδα, τα ΜΜΕ- ακόμη και η κοινωνία. Είναι χαρακτηριστικό το φιάσκο με τους ημιυπαίθριους ή οι περιβαλλοντικοί φετφάδες που παγώνουν τη δόμηση στην Αττική μέχρι να χαρτογραφηθούν τα δάση, σε μια φάση που η ανάπτυξη πατώνει. Την Πέμπτη έξω από το Μαξίμου συμπεριφέρθηκε σαν να μην υπήρχε Πρωθυπουργός. Στο κάτω κάτω, η κλασική πολιτική πρακτική λέει πως ακόμη κι αν έχεις αρνηθεί κάτι μέσα, έξω δηλώνεις πως είσαι στη διάθεση του αρχηγού της κυβέρνησης.

ΦΥΣΙΚΑ, ΜΠΟΡΕΙ να θέλεις να κάνεις πολιτική- ή να σου αρέσει η πολιτική- αλλά να μην την καταλαβαίνεις ή να μην έχεις ταλέντο γι΄ αυτήν. Μπορεί να σου αρέσει η πολιτική, αλλά να μην αποδέχεσαι τη θεσμική αυτοπειθαρχία και τις δεσμεύσεις που αυτή προϋποθέτει. Ολα αυτά όμως αφορούν την Τίνα. Τον Παπανδρέου αφορά η διαπίστωση ότι οι πρωθυπουργοί πληρώνουν πολιτικά τους δικούς τους- όχι τους άλλους. Αποδείχθηκε και με τον Κώστα Σημίτη και με τον Κώστα Καραμανλή. Μένει να δούμε αν θα αποφύγει τον κίνδυνο ο νυν ένοικος του Μαξίμου...
Εναλλακτικά - ΒΗΜΑ