Κι ενώ όλοι συζητούν για την κρίση στον τύπο, ήρθε και πάλι εκείνη η εποχή του χρόνου όπου τρέχουν μικροί και μεγάλοι στα περίπτερα, για να πληροφορηθούν πού έκανε τα μπάνια της η Δέσποινα Βανδή, ποιον συνάντησε η Ελένη Μενεγάκη, πώς περνάει τις εργένικες ώρες του ο Γιάννης Λάτσιος, πόσους μήνες θέλει ωσότου «λευτερωθεί» η......Μάλιστα, ήρθε η εποχή των εβδομαδιαίων περιοδικών που αφιερώνουν την ύλη τους και (πολύ περισσότερο) τις φωτογραφίες τους αποκλειστικά και μόνο στα πρόσωπα.
Μιλάμε για τα περιοδικά «ΟΚ», «Hello», «ΕΓΩ weekly», «DownTown», «People», «Ciao» και «Χάι», που κάθε καλοκαίρι αυξάνουν δραματικά τις κυκλοφορίες τους.
Παράδειγμα; Ενώ όλη την άνοιξη κυμαίνονται γύρω στις 150.000 κατά μέσον όρο πανελλαδικά ως κατηγορία, έφθασαν την εβδομάδα από 26 Ιουλίου έως 1 Αυγούστου τα 259.480 αντίτυπα.
Αξιοσέβαστο ρεκόρ, που μάλιστα αφήνει πίσω του και το σκορ (208.160 αντίτυπα) της αντίστοιχης περυσινής εβδομάδας από 27 Ιουλίου έως 2 Αυγούστου του 2009.
Πώς ερμηνεύεται όμως η θερινή αυτή έκρηξη ανάγνωσης; Εδώ τις απαντήσεις δίνουν δύο πανεπιστημιακοί, ο Μιχάλης Μεϊμάρης και ο Ανδρέας Γιαννακουλόπουλος.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΕΪΜΑΡΗΣ,
(Καθηγητής του τμήματος ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών):
«Ενας λήθαργος που, αν χάσεις τη δοσολογία, χάθηκες κι εσύ. Ο λήθαργος που δεν διακόπτεται από τις διακοπές, αλλά αλλάζει, αντικαθιστώντας το χάπι της οθόνης από το σιρόπι των περιοδικών lifestyle. Απόγνωση, ανεπάρκεια, επιθυμίες και συγκρούσεις, ανικανότητα για ευχαρίστηση ή ενοχές, όλα ανύπαρκτα, κατεσταλμένα, αφού "στα σοκάκια της..., στο τιμόνι του tender to..., όπως φημολογείται είναι το ..., κάτι ψήνεται μεταξύ..., όταν ο... συνάντησε την..." απορροφούν την ένταση, αποκοιμίζουν την ψυχική εγρήγορση, ελαχιστοποιούν τη φυσική ροή του σχετίζεσθαι. Ανώδυνα, μέσα από τις ζωές των άλλων, δανειζόμενοι ένα κομμμάτι από τα σύμβολά τους, ένα mohito στην πισίνα, ένας must προορισμός, ένας τόπος παραμονής με style, καταπραΰνουν ή σαδιστικά αναδεύουν όλα τα "δεν" της ζωής. Ετσι, με το τέλος της ανάγνωσης τα σχήματα του ψυχισμού του καθενός θα επαληθεύσουν πρώιμα εγγεγραμμένες τροχιές ευχαρίστησης ή δυσαρέσκειας. Αντί λοιπόν να τροφοδοτήσω για ακόμα ένα καλοκαίρι το χρόνο της σχόλης από το υλικό των προσωπικών αφηγήσεων της ζωής μου, αυτοπαραπέμπομαι σε κώδικες, σύμβολα, ταυτότητες άλλων, δια-σκεδάζοντας τη ζωντανή εμπειρία με την επικρατούσα μυθολογία των media».
ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
(Λέκτορας Τμήματος Τεχνών Ηχου και Εικόνας Ιονίου Πανεπιστημίου και πρώην συνεκδότης του περιοδικού «ΟΖ» με τον Αντώνη Πανούτσο):
«Η άνοδος των πωλήσεων των εβδομαδιαίων glossy περιοδικών ποικίλης ύλης μόνο έκπληξη δεν δημιουργεί, παρά τη φαινομενική αντίθεση που θα διέκρινε κανείς σε μια περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης σε συνδυασμό με την παρατηρούμενη μετατόπιση της κατανάλωσης των ΜΜΕ από τα παραδοσιακά στα Νέα Μέσα. Ως προς το πρώτο σκέλος αυτών των παρατηρήσεων (οικονομική κρίση) είναι εύκολη η αντιστροφή του επιχειρήματος: είναι ακριβώς σε περιόδους κρίσης που οι μη-έχοντες επιθυμούν να "παρακολουθούν" τις ζωές των ευνοημένων, με μια γκάμα ψυχολογικών ερμηνειών που εκτείνεται από τη συμμετοχή στο όνειρο μέχρι τον φθόνο. Η συγκριτικά χαμηλή τιμή αυτών των εντύπων σε αντιδιαστολή με την υψηλή ποιότητα του υλικού κάνει τα πράγματα ακόμα πιο εύκολα και έρχεται ως απάντηση και στο δεύτερο σκέλος της φαινομενικής αντίθεσης: μέχρι οι "grigores taxythtes" απομακρυσμένης πρόσβασης να ξεπεράσουν το επίπεδο του πετυχημένου διαφημιστικού jingle και να γίνουν μια οικονομικά προσιτή εναλλακτική λύση, είναι πολύ πιθανό στις παραλίες να συνεχίσουν να κυριαρχούν τα έντυπα. Πριν και μετά τις βουτιές!»
Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου