Ντεζαβαντάζ...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΕΝΑ ΒΗΜΑ πιο κοντά σε µια αυτοδιοικητική υποψηφιότητα είναι ο Γιώργος Καµίνης. Χθες δήλωσε ότι παραιτείται από Συνήγορος του Πολίτη – κάτι που θα γίνει επισήµως εντός του Σεπτεµβρίου. Το όνοµά του παίζει δυνατά για τον Δήµο Αθηναίων, αλλά, κατά µία εκδοχή, ακόµη και...
για την Περιφέρεια Αττικής. Στεναγµός ανακούφισης για την Τίνα Μπιρµπίλη, αν και µε τους παπανδρεϊκούς ποτέ δεν ξέρεις: υπάρχει πάντα το ενδεχόµενο η υπουργός ΠΕΚΑ να κληθεί να υπηρετήσει τον «Καλλικράτη» από τον Δήµο Νέας Σµύρνης.

ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ όµως τις ενδοκυβερνητικές κακίες. Εν αναµονή της ανακοίνωσης των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ την ερχόµενη εβδοµάδα, µπορούµε να επιχειρήσουµε ορισµένες επισηµάνσεις. Πρώτον, η πρόταση Καµίνη ήρθε από τον Φώτη Κουβέλη. Επιβεβαιώνει ότι τα µικρότερα κόµµατα είναι αναγκαία στο πολιτικό µας σύστηµα γιατί δεν έχουν τις αγκυλώσεις του δικοµµατισµού. Ακόµη περισσότερο: µε τον ΣΥΝ του Τσίπρα να παραπαίει µεταξύ Τσακνή, Σακοράφα και – Θεός φυλάξοι – Αλέξη Μητρόπουλου, οι της Δηµοκρατικής Αριστεράς αποδεικνύουν ότι µπορεί να ήταν µειοψηφία στην Κουµουνδούρου, η θετική πολιτική τους ενέργεια όµως ήταν πολύ µεγαλύτερη από την εσωκοµµατική τους ποσόστωση. Δεύτερον, ο ίδιος ο Καµίνης δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Ο Συνήγορος του Πολίτη είναι από τους επιτυχηµένους θεσµούς που άφησε στη χώρα η περίοδος Σηµίτη. Ο πρώτος Συνήγορος, ο Νικηφόρος Διαµαντούρος, έφυγε για να κάνει την ίδια δουλειά στην Ευρώπη. Ο δεύτερος, ο Γιώργος Καµίνης, πέραν της προσωπικής του ποιότητας, απέδειξε ότι αν οι θεσµοί είναι σωστά δοµηµένοι, λειτουργούν ανεξαρτήτως τού ποιος είναι στην κορυφή.

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ από µια ανεξάρτητη αρχή στην αυτοδιοίκηση αποτελεί φιλόδοξη κίνηση. Κι αυτό γιατί προϋποθέτει ότι ο Καµίνης πρέπει να ψηφισθεί. Ωστόσο το ρίσκο αξίζει. Η ελληνική πολιτική δεν αντέχει άλλο τα τζάκια και τους «επαγγελµατίες» της δηµόσιας ζωής που χρειάζονται πάντα µια καρέκλα. Και η χώρα περνάει δύσκολες ώρες και δεν έχει την πολυτέλεια των υποψηφίων «λάιτ», που έρχονται από την κοινωνία του θεάµατος ή τη λαϊκή αγορά των διασηµοτήτων. Ο Καµίνης δεν είναι πολιτικός όπως, ας πούµε, ο Νικήτας Κακλαµάνης, σε περίπτωση που η υποψηφιότητα είναι για τον Δήµο Αθηναίων. Δεν είναι σκληραγωγηµένος στα τηλεοπτικά πλατό και δεν είναι πρόσωπο που έχει συνηθίσει να το βλέπει η κοινωνία. Ακόµη και για τον πιο ταλαντούχο παίκτη, αυτά είναι σηµαντικά ντεζαβαντάζ. Αλλιώς λειτούργησε ο Γιάννης Ραγκούσης όταν από δήµαρχος Πάρου βρέθηκε εν µια νυκτί το 2007 εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ και αλλιώς το 2009, κι ας ήταν πρόωρες και αιφνιδιαστικές αµφότερες οι κάλπες.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΜΙΑ αυτοδιοικητική υποψηφιότητα Καµίνη είναι ελπιδοφόρα. Εφόσον όµως την υιοθετήσει το ΠΑΣΟΚ, έχει µεγάλη σηµασία ο χειρισµός και η υποστήριξή της από τους πολιτικούς εγκεφάλους – αν υποθέσουµε ότι υπάρχουν – του νεοπαπανδρεϊσµού.

Εχει επίσης σηµασία ο ίδιος ο Καµίνης να µην περιµένει τους πολίτες να έρχονται σε αυτόν, όπως γινόταν στον Συνήγορο, αλλά να πάει αυτός προς εκείνους.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.