Μέλλον...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΟΠΩΣ ΤΟ ΣΚΑΚΙ και το µπάσκετ, έτσι και η πολιτική έχει έτοιµες κοµπίνες. Μία από αυτές είναι το παιχνίδι των ηλικιών.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Το...

µακρινό 2005 ο Ζακ Σιράκ ήλπιζε ακόµη ότι θα µπορούσε να είναι τρίτη φορά υποψήφιος για την Προεδρία της Γαλλίας το 2007. Μεταξύ όµως του Σιράκ και της φιλοδοξίας του στεκόταν ο Νικολά Σαρκοζί. Ο Σαρκοζί ήταν ενεργητικός πενηντάρης, ενώ ο Σιράκ φαινόταν κουρασµένος εβδοµηντάρης. Εξ ου και προσπάθησε να κάνει τον Νικολά να γεράσει, κατεβάζοντας τον µέσο όρο ηλικίας της τότε γαλλικής κυβέρνησης. Τοποθέτησε λοιπόν ως υπουργό Οικονοµικών τον σαραντάρη Ερβέ Γκεϊµάρ και µερικούς άλλους ξανθούς διάττοντες αστέρες της γαλλικής Δεξιάς. Στο Παρίσι τους ονόµασαν «generation bebe Chirac» – σε απλά ελληνικά, «τα µωρά του Σιράκ». Η κοµπίνα ήταν καλή, αλλά δεν λειτούργησε. Κυρίως, γιατί ο Γκεϊµάρ έµπλεξε από τους πρώτους µήνες σε διάφορα σκάνδαλα και παραιτήθηκε άρον άρον.

ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΑΠΟ το Παρίσι στην πολύ ζεστή Αθήνα, µπορούµε, τηρουµένων των αναλογιών, να πούµε ότι η Βασιλική Τζότζολα είναι «generation bebe Samaras». Οχι µόνο γιατί πρωτο-χαιρέτησε τον Αντώνη – κι εντυπωσιάστηκε από το ύψος του – ως µαθήτρια στον Εβρο. Ούτε γιατί είναι «µωρό του Δικτύου 21». Αλλά γιατί στο πρόσωπό της ο Σαµαράς παίζει το παιχνίδι των ηλικιών. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ό,τι – και, κυρίως, όποιος – θυµίζει υπερβολικά την περίοδο Κώστα Καραµανλή της Ν.Δ. εξοργίζει την κοινωνία. Χαρακτηριστικό παράδειγµα η πρόσφατη περιπέτεια του Δηµήτρη Σιούφα στην Πάρο. Ο Σαµαράς λοιπόν πηγαίνει µπροστά στον χρόνο. Αν ο νεο-καραµανλισµός γέρασε προώρως, τόπο στα άγνωστα νιάτα της παράταξης. Τόπο δηλαδή σε φυσιογνωµίες που δεν τις ξέρει κανείς και δεν θυµίζουν τίποτε.

ΑΠΟ ΤΗΝ άποψη αυτή η Βασιλική ανταποκρίνεται σε ένα κλασικό τέχνασµα της πολιτικής, συνιστά όµως κι ένα ενδιαφέρον εσωκοµµατικό πείραµα. Ως τώρα ο Σαµαράς προσπαθούσε να επιλέξει – κυρίως καραµανλικούς – παίκτες που να έχουν διασωθεί από την πενταετία 2004-2009. Η κλασική περίπτωση είναι ο διευθυντής γραφείου του Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος. Ως εκπρόσωπος, ο Πάνος Παναγιωτόπουλος διατηρούσε, µεταξύ άλλων, το πλεονέκτηµα ότι είχε αφήσει το υπουργικό χαρτοφυλάκιο από το 2006, κάνοντας βουτιά στη βάση. Στα κοµµατικά, ο µεν Κώστας Τασούλας ήταν, ως γραµµατέας της Κοινοβουλευτικής Οµάδας, η σπιρτόζα εκδοχή, ενώ ο Αντρέας Λυκουρέντζος ήταν, ως γραµµατέας της Ν.Δ., η εκδοχή που δεν εµπνέει. Οσο για τον Ευριπίδη Στυλιανίδη ως επικεφαλής του προγράµµατος, αυτός ήταν σαφώς επιλογή συµβιβασµού και µένει να φανεί αν η θέση είναι χρυσό κλουβί. ΓΡΗΓΟΡΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η Βασιλική Τζότζολα είναι κάτι σε «επιστροφή στο µέλλον» για τη Ν.Δ. του Σαµαρά. Υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, να αποδειχθεί ότι τόσο η ίδια όσο και η παράταξη έχουν µέλλον.
[ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ] , ΤΑ ΝΕΑ