Φαντάσµατα...

Της Αριστοτελίας Πελώνη
«ΕΓΩ ΔΕΝ πουλάω την πατρίδα µου, αν το κάνει, θα το κάνει η Τουρκία». Το είπε ο Μεχµέτ Αλί Ταλάτ λίγους µήνες πριν από τις «προεδρικές» εκλογές στα κατεχόµενα, υπενθυµίζοντας για άλλη µία φορά από πού προέρχονται οι θέσεις των Τουρκοκυπρίων στις απευθείας συνοµιλίες.

Ούτως ή άλλως, οι...
εκλογές του Απριλίου, όταν τη θέση του Ταλάτ πήρε το πολιτικό παιδί του Ραούφ Ντενκτάς, Ντερβίς Ερογλου, απλώς επικύρωσαν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος ναυαγίου.

Η ΕΥΦΟΡΙΑ και οι ελπίδες για επίλυση του Κυπριακού που ακολούθησαν την εκλογή Χριστόφια το 2008 αποδείχθηκαν ευσεβείς πόθοι. Το ίδιο και η πεποίθηση παραγόντων στην Αθήνα, την Αγκυρα, την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο ότι η καλή χηµεία του Χριστόφια µε τον Ταλάτ θα απέδιδε καρπούς.

Οι απευθείας συνοµιλίες των δύο πλευρών δεν προχωρούν και κανένας από τους παροικούντες την Ιερουσαλήµ δεν περιµένει αποτελέσµατα. Ο χρόνος µετρά αντίστροφα για τον Χριστόφια, καθώς η αναγνώριση των κατεχοµένων βρίσκεται στη γωνία και οι ευθύνες των Ελληνοκυπρίων στα µάτια της διεθνούς κοινότητας µεγαλώνουν.

ΜΠΟΡΕΙ Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δηµοκρατίας να πήγε στην κατεχόµενη Λευκωσία για να δειπνήσει µε τον Ερογλου ως δείγµα καλής θέλησης, αλλά γνωρίζει ότι το σκηνικό για τον ίδιο στο εσωτερικό είναι εκρηκτικό. Δέχεται όλο και πιο έντονη κριτική από τους δικούς του, ενώ πληθαίνουν οι πληροφορίες που θέλουν τον γενικό γραµµατέα του ΟΗΕ να παρεµβαίνει προσωπικά στις απευθείας διαπραγµατεύσεις και να καλεί τους δύο ηγέτες τον Σεπτέµβριο στη Νέα Υόρκη.

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ώρα, πληθαίνουν οι φωνές που λένε ότι το Κυπριακό πρέπει να πάψει ν’ αποτελεί εµπόδιο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Ηδη η Κοµισιόν έδωσε µια γεύση µε τον Κανονισµό για το απευθείας εµπόριο µε τα κατεχόµενα που επικρέµαται ως δαµόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι των Ελληνοκυπρίων. ΤΟ ΧΑΛΙ για διεθνή διάσκεψη, όπου θα συζητηθούν όλες οι πτυχές του Κυπριακού, στρώνεται. Και είναι πολλοί αυτοί που θέλουν όχι µόνο να τελειώνουν, αλλά και να εκδικηθούν τους Ελληνοκυπρίους για το «όχι» στο σχέδιο Ανάν.

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ για τον Χριστόφια είναι ότι το δίληµµα είναι παρόµοιο µε του 2004. Τα φαντάσµατα επανέρχονται. Μόνο ο ίδιος ξέρει ποιο είναι το πιο βασανιστικό για τον ίδιο: αυτό του σχεδίου Ανάν ή εκείνο του Τάσσου Παπαδόπουλου.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ