Αμετανόητος

Ο δημοσιογράφος και στέλεχος του ΛΑΟΣ Βαγγέλης Παπαδόπουλος με επιστολή του χαρακτηρίζει «μεροληπτική» την αναφορά της στήλης σε εκδήλωση για το βιβλίο του και μεταξύ άλλων παρατηρεί:

**«Από όλο το περιεχόμενο του βιβλίου εστιάζετε το ενδιαφέρον σας σε τρία στοιχεία: πρώτον στη βιογραφία που έγραψα για τον Γιώργο Παπαδόπουλο, δεύτερον στο γεγονός του Κ. Στεφανόπουλου που ήθελε να λάβει αξίωμα στα χρόνια της χούντας και τρίτον στην...

... πολιτική μου δραστηριότητα που απρεπώς και αυθαιρέτως τη χαρακτηρίζετε ακροδεξιά».

**«Οπως ο ιός παρασιτεί και προκαλεί λοιμώξεις και εισάγεται ύπουλα, έτσι και εσείς μένετε στη βιογραφία του Παπαδόπουλου και δεν αναφέρεστε στις υπόλοιπες σαράντα βιογραφίες που έγραψα.

Επομένως κατά τη δική σας άποψη θα μπορούσατε να με χαρακτηρίσετε υμνητή του Μακαρίου, υμνητή του Τίτο, υμνητή του Τομ Μίντοφ, υμνητή του Κωνσταντίνου, υμνητή του Ανδρέα Παπανδρέου,

υμνητή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Μίκη Θεοδωράκη και όλων των άλλων. Το κάνετε όμως ύπουλα. Αναρωτιέμαι μάλιστα εάν ο Γιάννης Ρίτσος που ύμνησε τον Στάλιν, ο Μίκης Θεοδωράκης που ύμνησε τον Μεταξά και ο Γιώργος Σεφέρης που υπήρξε λογοκριτής της 4ης Αυγούστου θα είχε την ίδια μεταχείριση από εσάς».

**«Αφού λοιπόν γράφετε για τη βιογραφία του Παπαδόπουλου, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι είμαι ο μοναδικός δημοσιογράφος που στα χρόνια της χούντας αρνήθηκα να πάω τα κείμενά μου

στη λογοκρισία και έβαλα στο εξώφυλλο του περιοδικού μου ένα καγκελόφραχτο παράθυρο φυλακής με λεζάντα: Για μας η λογοκρισία είναι πνευματική προσβολή. Βεβαίως δεν παριστάνω τον αντιστασιακό αλλά και δεν επιτρέπω σε εσάς και σε οποιονδήποτε άλλο να με ετεροπροσδιορίζει. Φαίνεται ότι ακολουθείτε και εσείς τη συμπεριφορά των ασφαλιτών που φακέλωναν τους συμπατριώτες μας την εποχή των κοινωνικών φρονημάτων».

**«Κλείνω με την περίπτωση του Κωστή Στεφανόπουλου, που ακόμα και τώρα δεν τολμάτε να δεχτείτε ότι περίμενε στους προθαλάμους του Ανδρουτσόπουλου για να λάβει αξίωμα. Η αναφορά γεγονότων δεν είναι διασυρμός, όπως ισχυρίζεστε. Επομένως, οι πολιτικοί που υπήρξαν συνομιλητές του Παπαδόπουλου ή θέλησαν να πάρουν κάποιο αξίωμα από τη χούντα ήταν γεγονός απαραβίαστο [sic] και δεν είναι διασυρμός η πρόθεση και η επιθυμία τους εκείνη την εποχή να βοηθήσουν τη χώρα. Δεν το έκαναν από καιροσκοπισμό αλλά από πατριωτικό καθήκον».

**Σχόλιο: Ο κ. Παπαδόπουλος δεν κατάλαβε τίποτα από το σημείωμά μας. Γιατί στόχος μας δεν ήταν να αλλάξει γνώμη ο ίδιος -είναι αμετανόητος- αλλά να φανεί πόσο εύκολα η τηλεοπτική «συναδέλφωση» σβήνει τα όρια μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας, μεταξύ ιστορικής αλήθειας και φιλουχουντικής πλαστογράφησης. Βέβαια ο ίδιος μπορεί να συγκρίνει τον εαυτό του με τον Ρίτσο,

τον Σεφέρη και τον Θεοδωράκη, αλλά το γεγονός ότι ύμνησε και άλλους (μετά τη χούντα) δεν αναιρεί το γεγονός ότι υπήρξε υμνητής του Παπαδόπουλου, παρά τις «αντιστασιακές» αστειότητες που επικαλείται. Εξίσου αστείο είναι το επιχείρημά του ότι ο Κωστής Στεφανόπουλος περίμενε στους προθαλάμους του δικτάτορα από «πατριωτικό καθήκον».

**Να τον χαίρεστε κ. Αβραμόπουλε, κ. Σόμπολε, κ. Μαγιάση, κ. Χαρδαβέλλα και κ. Αυτιά. Ολόκληρη η εκπληκτική επιστολή στο www.iospress.gr.
Ιός Ελευθεροτυπία