Α, ρε τυχεράκια!...

Όλοι μου λένε ότι τα 'κονόμησα...
Της Παναγιώτας Μπίτσικα
Σαν τη ταινία «Νumber 23» του Τζόελ Σουμάχερ, όπου ο ήρωάς της συναντά συνέχεια μπροστά του τον αριθμό 23.Εκείνος είναι ντετέκτιβ ονόματι Φίνγκερλινγκκαι τον υποδύεται ο Τζιμ Κάρεϊ. Ο ήρωας της διαφήμισης του 11888 του ΟΤΕ λέγεται Πυθαγόρας Κοκτώ και τον υποδύεται ο κειμενογράφος που τον δημιούργησε, ο Θοδωρής Τσεκούρας.

«Τυχαίο;Δεν νομίζω».Είναι η ατάκα που...

...κάνει τον γύρο της Ελλάδας. Από τη Βουλή, όπου εκπρόσωποι του έθνους τη χρησιμοποιούν στις παρεμβάσεις τους, ως την Επίδαυρο όπου εισέβαλε ως θεατρική ατάκα στους αριστοφανικούς «Ιππής» σε σκηνοθεσία του Βασίλη Νικολαΐδη. Ενέπνευσε ακόμη και μαθητή που έγραψε σε διαγώνισμα Φυσικής Γενικής Παιδείας τα εξής:
«Στο μάθημα αυτό είναι ΦΥΣΙΚΟ να μη γράψουμε τίποτα! Γι΄ αυτό άλλωστε λέγεται Φυσική. Υπολογίζω μάλιστα πως, αν μου βάλετε 8, ο μέσος όρος μου θα γίνει 11 και θα είμαι χαρούμενος για 88 λεπτά.Ολο μαζί!11888! Τυχαίο; Δεν νομίζω! Καλό καλοκαίρι και σε σας, κύριε Σμπόνια. Δείξε λίγο Συμπόνια! Φιλάκια!».

Μια διαφημιστική ατάκα έγινε κτήμα της γλώσσας της καθημερινότητας. «Σαν σαΐτα μπήκε στην καθημερινή ζωή “το τυχαίο”» λέει στο «Βήμα» ο διαφημιστής Θ. Τσεκούρας. «Δεν είναι η αεροδυναμική της σαΐτας που την έκανε να πάει μακριά» εξηγεί. «Εντάξει, η πρόθεση υπήρχε. Το κυνήγι μιας ωραίας ατάκας που να πιάσει τον διαφημιστικό στόχο. Ομως, όσο και να προσπαθήσεις να το κάνεις σλόγκαν, η επιτυχία της φράσης ανήκει στον κόσμο. Σαν τη γλώσσα. Δεν ανήκει σε έναν άνθρωπο μια λέξη. Πρέπει να την πουν όλοι για να αποκτήσει δύναμη “γλώσσας” ».

Την ιδέα για τη διαφήμιση του 11888 του ΟΤΕ την είχαν δύο. «Ο γραφίστας Δημήτρης Μιχαηλίδης που σκέφτηκε τον αριθμολόγο, τον μανιώδη με τους αριθμούς τύπο, και εγώ ως κειμενογράφος στη Leo Βurnett έχτισα τον χαρακτήρα, τα χούγια του, πώς θα μιλάει. Μετά, στη διαδικασία τελικής διαμόρφωσης και διαφημιστικής παραγωγής πέρασε από άλλα 50 μάτια, δηλαδή 25 άτομα. Ετσι μοιράζεται και η ευθύνη, από όλες τις απόψεις και στο κακό και στο καλό».

«Κοκτώ γιατί είναι ομόηχο με οκτώ»
Ο ήρωάς του πιστεύει ότι είναι όλα προμελετημένα και σχεδιασμένα σχεδόν μεταφυσικά ώστε όλοι οι αριθμοί να καταλήγουν στο 11888. Ο τρελός επιστήμονας με το πάθος και τη σχεδόν μοιραία σχέση με τον αριθμό. Και το όνομα Πυθαγόρας, από τον αρχαίο έλληνα μαθηματικό να δίνει το στίγμα. Το επίθετο Κοκτώ παραπέμπει άραγε στον γάλλο ποιητή, συγγραφέα και ζωγράφο του σουρεαλιστικού κινήματος; Οχι. Η εξήγηση είναι πιο πεζή. «Κοκτώ γιατί είναι ομόηχο με οκτώ, κόλπο για να μπαίνει στο μυαλό των ανθρώπων το (11)888».

Ο Θοδωρής Τσεκούρας γεννήθηκε το 1972 στον Νέο Κόσμο, τέλειωσε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ανάλυση πολιτικού λόγου στο Πανεπιστήμιο του Εσεξ στην Αγγλία... Μικρός διάβαζε βιβλία του Νίκου Δήμου. «Στη διαφήμιση είναι χρήσιμο να γνωρίζεις όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα. Πάντα ήθελα να ψάχνω και να βρίσκω λύσεις. Η διαφήμιση είναι σαν τεράστιο κουίζ και περνά ο καιρός ωραία». Ενα κλασικό σλόγκαν που θυμάται μικρός, τη δεκαετία του ΄70, ήταν το «Είδες η ΔΕΗ;». «Είχε περάσει ακόμη και στα κόμικς, όπως στο “Αντιρίξ και συμφωνίξ” που διάβαζα τότε». Είχε το προνόμιο, όπως λέει, να έχει φίλους στη διαφήμιση. Μια πρόταση, ένα δικό του «γιατί όχι» και ξεκίνησε. Νωρίτερα είχε γράψει θεατρικά έργα που τιμήθηκαν αλλά δεν ανέβηκαν στη σκηνή. «Ο Αίγυπτος», που εχει μεταφραστεί στα γαλλικά, είχε λάβει έπαινο από την Πανελλήνια Ενωση Λογοτεχνών, ένα μονόπρακτο που βραβεύθηκε σε διαγωνισμό του Θεάτρου Τέχνης και το «ΙΝΒΙ» (Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων) το ανέβασμα του οποίου ετοίμαζαν με τον Μίμη Κουγιουμτζή ο οποίος όμως λίγους μήνες μετά πέθανε και τα σχέδια έμειναν μετέωρα... Υπέγραφε με ψευδώνυμο: «Ανδρέας Βαλάρης. Πώς λέμε Καβαλάρης, χωρίς το κα-. Το όνομα του παππού μου». Ο παππούς από την Κωνσταντινούπολη, η μητέρα επίσης και ο πατέρας από την Αίγυπτο.

«Εχω τριτοκοσμική καταγωγή» λέει γελώντας. Αντιμετωπίζει τα πάντα με χιούμορ. «Αλλιώς θα τρελαινόμουν» παρατηρεί.

Πιστεύει ότι και για την οικονομική κρίση σήμερα είναι καίριο να κάνεις χιούμορ. «Στην Ελλάδα είναι ταμπού να μιλήσεις με χιούμορ για την κρίση,τις απολύσεις. Αν είναι δυνατόν. Η τέχνη, το χιούμορ, η δημιουργία, παιδιά της κρίσης. Είναι μια σημαντική διέξοδος. Οπως μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις θηριωδίες, είχαμε τον κινηματογράφο, τον αμερικανογενή πολιτισμό,το Χόλιγουντ του ΄30, τον Κοκτώ, τους ντανταϊστές και αργότερα άλλα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο» σχολιάζει. Και συμπληρώνει: «Γεννάει πράγμα η κρίση, σαν να ανακατεύεται το χώμα. Χειμώνας οι δυσοίωνες καταστάσεις,αλλά θα έρθει η άνοιξη, όπως κι αν είναι αυτή» . Είναι βέβαιος προς τα πού κοιτά η άνοιξη. «Προς το Ιnternet» λέει. «Είναι το έδαφος ανάποδα εκεί. Οπου κανένας δεν ξέρει το λίπασμα,αλλά τα λουλούδια θα ανθίσουν».

Τον στενοχωρεί ότι στην Ελλάδα λείπει το ποιοτικό κριτήριο σε όλα γύρω μας. «Επικρατεί το ποσοτικό. Με βλέπουν και λένε:“Α, ρε τυχεράκια. Εκανες λεφτά”. Ποιος σκέφτεται ότι υπάρχει και το μεράκι;» . Διηγείται πως είχε πάει σε ένα πανηγύρι σε ένα νησί, 15 Αυγούστου. Στην επιστροφή είδε στο πλοίο κάποιους που έδειχναν στο πανηγύρι ότι το ευχαριστιούνταν. Συζητούσαν πόσα λεφτά έβγαλαν. «Κατέρρευσε κάτι μέσα μου. Συμβαίνει παντού. Σαν να βλέπεις την Ακρόπολη και να λες πόσο κάνει. Σ΄ αυτό έχουμε καταντήσει». Επιμένει πως σημασία έχει να βρεις κάποιους τρόπους να ευχαριστιέσαι τη ζωή. Για κείνον ευχαρίστηση είναι «η δουλειά μου, να ζωγραφίζω, να παίζω κιθάρα, να χαίρομαι να είμαι με τη γυναίκα μου,να κάνουμε πράγματα μαζί.Και όταν πέφτει το ρεύμα να τραγουδάμε στο μωρό μας». Θυμίζει το σύνθημα που ήταν γραμμένο κάποτε στους τοίχους: «Ο πολιτισμός σας τελειώνει όταν κοπεί το ρεύμα».

Υπάρχει άραγε κάτι μεγάλης αξίας που να μη χρειάζεται διαφήμιση; «Φοβάμαι πως τα πάντα χρειάζονται τη διαφήμιση. Είναι σαν το μακιγιάζ για πιο όμορφο πρόσωπο. Α, να, σαν τα φτερά στην ουρά του παγονιού- δες, ακόμη και η φύση το κάνει. Δυστυχώς χρειάζεται. Αλλωστε αυτό που μαθαίναμε στο σχολείο, ότι αν είσαι μελετηρός θα διακριθείς, δεν ισχύει. Οπότε δυστυχώς...».

Εχει κάνει και πολιτική διαφήμιση. Αναρωτιέμαι αν είναι πιο εύκολο να κάνει μια καλή διαφήμιση για ένα κόμμα που τον εκφράζει περισσότερο. Απαντά μέσω... της « Δυτικής Πτέρυγας». Είναι η σειρά που έγραψε ο σεναριογράφος Αaron Sorkin με πολιτικά δρώμενα. «Ο Σόρκιν κατάφερε να αντιμετωπίζει με σεβασμό τις απόψεις των ηρώων του που αντιπαρατίθενται.Εκείνος που κάνει λάθος δεν είναι μια καρικατούρα λάθους ή εκείνος που έχει δίκιο δεν έχει το απόλυτο δίκιο.Ετσι και σε μια πολιτική διαφήμιση, νιώθω σαν τον δικηγόρο, σαν τον υπερασπιστή. Θα αναζητήσω και θα βρω αυτό που έχει αξία να αναδειχθεί» .

Οι γείτονες δεν τον αναγνωρίζουν
Το σπίτι του είναι στην Κυψέλη, όπου «κανένας γείτονας δεν με αναγνωρίζει. Βλέπουν κενυάτικα και νιγηριακά στη δορυφορική». Πριν από 15 ημέρες στο μαιευτήριο όπου γέννησε η γυναίκα του το αγοράκι τους συνειδητοποίησε, όπως λέει, ότι έχει γίνει αναγνωρίσιμος. Παντού, όμως, κρύβεται το απρόσμενο. «Ενας κύριος που με γνώρισε από την τηλεόραση μου είπε:“Είστε ο αριθμολόγος.Φαίνεσθε πιο λεπτός στην οθόνη...”».

Θα μπορούσε να τον λένε... Κύρο Γρανάζη της διαφημιστικής ατάκας- δική του και η ατάκα «στη μάνα το ΄πες;». Αντίθετα πάντως με τον ήρωά του, τον Πυθαγόρα Κοκτώ, δηλώνει “οπαδός της τυχαιότητας”- η δική του ολοκληρωμένη ατάκα είναι: «Τυχαίο; Δεν νομίζω, είμαι σίγουρος».
ΒΗΜΑ