Φαύλοι...

Αντώνης Καρακούσης
Το χθεσινό θέαμα του πρώην υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Χατζηγάκη ήταν αν μη τι άλλο απογοητευτικό και ενδεικτικό της κατάρρευσης της παλαιάς πολιτικής τάξης πραγμάτων, η οποία ακόμη και τώρα δεν αντιλαμβάνεται πόσο ζημίωσε τη χώρα και επιμένει να υπερασπίζεται τα ανυπεράσπιστα.Τα ψελλίσματα, οι...
απίθανες δικαιολογίες για τα συγγενικά και φιλικά πρόσωπα που διορίστηκαν παραμονές των εκλογών σε εποπτευόμενο από τον ίδιο κρατικό οργανισμό, αλλά και η επίκληση του παλαιοκομματικού επιχειρήματος «και οι άλλοι τα ίδια έκαναν», φανέρωναν πρόσωπο κυνικό, που δεν έχει αίσθηση των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών, ούτε αντίληψη της οργής που διακατέχει τον ελληνικό λαό.

Αλλά και οι δηλώσεις-δικαιολογίες των συναδέλφων του νεοδημοκρατών βουλευτών, οι οποίοι βόλεψαν την τελευταία ώρα τους δικούς τους, είναι επίσης χαρακτηριστικές.

Αμετανόητοι οι πιο πολλοί, παραμένουν ακόμη και τώρα φαύλοι, δεν νιώθουν καμία ανάγκη να απολογηθούν για τα ανίψια, τα ξαδέλφια, τους βαστάζους και τους κολλητούς που φόρτωσαν παραμονές εκλογών σε ημιθανείς κρατικούς οργανισμούς, την ώρα που ο αρχηγός τους, υποτίθεται, διεκδικούσε την εξουσία στο όνομα διαχείρισης της κρίσης.

Αντιθέτως, υπερασπίζονται πράξεις και αποφάσεις που εμφανώς οδήγησαν τη χώρα στα βράχια. Προσπαθούν οι άνθρωποιεντελώς επαγγελματοποιημένοι - να σώσουν τη δουλειά τους, το επάγγελμά τους, να κρατήσουν ζωντανή την παλαιοκομματική σχέση εξάρτησης με το εκλογικό σώμα της περιφέρειάς τους, πιστεύουν, έτσι έχουν μάθει, ότι στο τέλος θα τη βγάλουν καθαρή.

Το χειρότερο είναι ότι ορισμένοι απ΄ αυτούς τους απίθανους κυρίους έχουν το θράσος να μιλούν ακόμη και σήμερα για την κρίση, για τις συνέπειές της, να προτείνουν λύσεις και να παριστάνουν τις αθώες περιστερές, ωσάν να μη γνωρίζουν τίποτε για τον φόνο.

Πιστεύουν οι αφελείς ότι θα μείνουν ζωντανοί, ότι θα έχουν ευκαιρία επανεκλογής, δεν βλέπουν ή καλύτερα κάνουν πως δεν βλέπουν ότι ο κόσμος δεν θέλει να τους βλέπει ούτε ζωγραφιστούς.

Αυταπατώνται προφανώς. Κατά τα φαινόμενα δεν έχουν καμία τύχη. Γι΄ αυτό λογικώς θα έπρεπε να σιωπούν, ελπίζοντας στη λήθη και καλή διάθεση των πολλών ανθρώπων που ξέρουν να ξεχνούν και να συγχωρούν.

BHMA