Της Πόπης ΔιαμαντάκουΚάποτε η τηλεοπτική ενηµέρωση θα πρέπει να αποδεσµευτεί από τον συναισθηµατισµό των παρουσιαστών που µπερδεύουν ειδήσεις µε ριάλιτι...
Κατανοητή η συναισθηµατική φόρτιση που προκάλεσε η δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια για λόγους ανθρώπινους, αν µη τι άλλο, αλλά δυσνόητα διάφορα ξεσπάσµατα δηµοσιογραφικού ηρωισµού, που ουδεµία σχέση έχουν µε...
...το δηµοσιογραφικό επάγγελµα και µε τις χιλιάδες των δηµοσιογράφων που µε συνέπεια και υψηλό αίσθηµα ευθύνης υπηρετούν την ενηµέρωση χωρίς να χρειάζονται εύσηµα γιατί κάνουν τη δουλειά τους. Αυτά είναι ήθη τηλεοπτικά. Πιστός όµως σε αυτά, ο Νίκος Στραβελάκης προέβη σε ένα εντυπωσιακό ξέσπασµα στο δελτίο ειδήσεων του Μega το βράδυ της Δευτέρας και ενώ ο Πάνος Σόµπολος στο τηλεπαράθυρο ενηµέρωνε ότι η Σέχτα Επαναστατών είχε προειδοποιήσει για «χτύπηµα σε δηµοσιογράφους».
Αρχισε µε άγριο τόνο φωνής να απαριθµεί πόσα σπουδαία έχουν κάνει οι δηµοσιογράφοι αναφέροντας την περίπτωση Γρηγορόπουλου, την περίπτωση του κύπριου φοιτητή που η Αστυνοµία ισχυριζόταν ότι είχε προσκρούσει πάνω του η ζαρντινιέρα και την περίπτωση της Αµαλίας Γκινάκη, το τραγικό θύµα της περιβόητης υπόθεσης Σορίν Ματέι. «Εγώ ο ίδιος ήµουν στο δελτίο», έλεγε σε έναν Πάνο Σόµπολο που στεκόταν αποσβολωµένος, «όταν εκείνο το βράδυ µε τα επεισόδια στη Θεσσαλονίκη δείχναµε στο δελτίο πλάνο πλάνο όσα είχαν συµβεί µε τον κύπριο φοιτητή, ενώ ο αστυνοµικός διευθυντής επέµενε περίπου ότι η ζαρντινιέρα έφταιγε και αποκαλύψαµε την αλήθεια».
Εξοχο το θέαµα ενός παρουσιαστή δελτίου που τον «πνίγει το δίκιο». Αλλά πού απευθυνόταν, αλήθεια; Στους τροµοκράτες απολογούµενος;
Ή επρόκειτο απλώς για ένα παραλήρηµα αυταρέσκειας; Γιατί και οι τρεις περιπτώσεις που ανέφερε, πολύ σηµαντικές, αλλά κάθε άλλο παρά ίδιες. Δεν θα ‘πρεπε να ‘χει ξεχάσει, για παράδειγµα, ότι η περίπτωση της Αµαλίας Γκινάκη αποτελεί πικρή στιγµή της τηλεοπτικής δηµοσιογραφίας, γεγονός που το έχει παραδεχθεί και ο Πάνος Σόµπολος λέγοντας (η µαρτυρία του καταγεγραµµένη σε βρετανικό ντοκιµαντέρ για την υπόθεση Σορίν Ματέι) ότι ήταν άµαθοι οι δηµοσιογράφοι από τέτοια γεγονότα και έκαναν λάθη. Εκαναν τους µαθητευόµενους µάγους τότε και το γνωρίζουν όσοι πήραν µέρος (στο ίδιο ντοκιµαντέρ ο Νίκος Ευαγγελάτος που έκανε τότε, κατά παράβαση κάθε κανόνα δηµοσιογραφίας και δηµοκρατίας, τον επίσηµο διαπραγµατευτή της Αστυνοµίας παραδέχεται, εµφανώς µετανιωµένος, ότι δεν θα ξανάκανε ποτέ κάτι τέτοιο). Δεν είναι ώρες αυτές για να συζητηθούν τέτοια ζητήµατα.
Ετσι κι αλλιώς στιγµές φορτισµένες και σκοτεινές δεν προσφέρονται προς εκµετάλλευση από οποιονδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο, γιατί µόνο τη θολούρα υπηρετούν. Ιδίως σε εποχές που η δηµοκρατία δοκιµάζεται από αποκαλύψεις σκανδάλων, οι οποίες αποδεικνύουν βαθύτατη διάβρωση θεσµών της και θα έπρεπε αυτό και µόνο να είναι το επίκεντρο του δηµόσιου διαλόγου. Το δηµοσιογραφικό τουρλουµπούκι και οι κορόνες ηρωισµού µας έλειπαν.
Το ακούσαµε και αυτό από τον βουλευτή της Ν.Δ. κ. Γ. Κοντογιάννη στο πάνελ της πρωινής ενηµέρωσης του Μega: «Θα µπορούσε να συµβεί σε κάθε πολίτη, σε κάθε δηµοσιογράφο». Το χειρότερο, που έχει ήδη συµβεί, είναι ότι η τηλεοπτική τροµολαγνεία και η πολιτικάντικη αλιεία ψηφαλακίων συναντιούνται στις ίδιες µεθόδους, οι οποίες κάθε άλλο παρά τη σύνεση και την ψυχραιµία που απαιτεί η δηµοκρατία υπηρετούν.
Και δυστυχώς, ακριβώς αυτό απέδειξε η επιµονή του βουλευτή του ΛΑΟΣ Κυριάκου Βελόπουλου να ισχυρίζεται, κατά τη διάρκεια της ίδιας συζήτησης, ότι όλοι οι δηµοσιογράφοι υπηρετούν συµφέροντα και µόνο.
Ως ακλόνητο επιχείρηµα πρόβαλε µάλιστα το προσωπικό του παράδειγµα ότι και αυτός σε συγκρότηµα Τύπου εργαζόταν. Τι να πει κανείς για την ευκολία ορισµένων εκπροσώπων του ελληνικού Κοινοβουλίου, µε την οποία πλήττουν θεσµούς της δηµοκρατίας χάρη στους οποίους εκλέχθηκαν!
Σίριαλ... και ούτε ένα τηλεφώνηµα
Κάποτε χτυπούσαν συνεχώς τα τηλέφωνα ηθοποιών, έστω όσων συµµετείχαν σε τηλεοπτικές παραγωγές, για να τους προταθούν ρόλοι σε σίριαλ. Πλέον, το µόνο που τους προτείνεται είναι να πάρουν µέρος αν το επιθυµούν σε διάφορα ριάλιτι που ετοιµάζονται. Οι ηθοποιοί καλούνται αίφνης να υποδυθούν τον ίδιο τον εαυτό τους. Μια παραδοξότητα της εποχής, όπου η τηλεόραση της οικονοµικής κρίσης ανατρέπει ύπουλα και µε το πρόσχηµα της «χαλαρής διασκέδασης» τα καλλιτεχνικά ήθη. Γιατί, µέχρι τώρα κάποιος ηθοποιός γινόταν γνωστός χάρη στο ταλέντο και τις γνώσεις του. Αυτά πλέον περνούν σε δεύτερη µοίρα, καθώς σηµασία έχει να διαθέτει κάποια στοιχεία που µπορεί να κερδίσουν την προσοχή του κοινού. Μπορεί να κάνουν από τούµπες µέχρι τσουλήθρες και κουνήµατα ή απλώς πεντικιούρ on camera, πάντως οτιδήποτε άλλο εκτός από το να υπηρετούν την τέχνη.
Φαινόμενα - ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου