Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΛΟΓΙΩΝ, ο Σταύρος Δήµας είναι στην Ν.Δ. ό,τι και η Γκόλντµαν Σακς στις αγορές. Είτε πέφτει είτε ανεβαίνει ο δείκτης, ο Κορίνθιος είναι µονίµως κερδισµένος.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ αρχίζει εδώ και µια εικοσαετία. Υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο Σταύρος τα σπάει και αποχωρεί. Γίνεται µέλος της τριανδρίας...
Εβερτ - Δήµα - Κανελλόπουλου που δίνει µαθήµατα εσωκοµµατικής αντιπολίτευσης για αρχαρίους. Παρ’ όλα αυτά, µετά την ήττα του Μίλτου στις εκλογές του 1996, ο Δήµας δεν χάνεται. Αναλαµβάνει την Επιτροπεία της ορφανής Ν.Δ. ώς το συνέδριο του 1997. Η αιφνιδιαστική εκλογή Καραµανλή τον φέρνει στη νευραλγική θέση του γραµµατέα της Κοινοβουλευτικής Οµάδας της Ν.Δ. Από το πόστο αυτό, ζει τις διαγραφές Σουφλιά και Μάνου. Αλλά µετά την ήττα του 2000, χάνει τη θέση – που την παίρνει ο ανερχόµενος τότε Σιούφας – και βρίσκεται στο περιθώριο. Ούτε αυτό τον βλάπτει. Το 2004 γίνεται επίτροπος στις Βρυξέλλες. Οι καλές σχέσεις Μπαρόζο - Καραµανλή την περίοδο εκείνη του εξασφαλίζουν το χαρτοφυλάκιο - φιλέτο του Περιβάλλοντος.
Ο ΣΤΕΝΟΣ πυρήνας του πρώην πρωθυπουργού επέµενε ότι «ο Δήµας δεν ήθελε να γίνει επίτροπος, εξ ού και µας έψηνε το ψάρι στα χείλη σε κάθε ευκαιρία».
Πιθανό. Ισως να είναι πιο κοντά στην πραγµατικότητα ότι ο Σταύρος ήταν πιο παλιός – και µάλλον πιο ευφυής – εξ αυτών ώστε να βλέπει πού θα κατέληγε η ιστορία του «βασικού µετόχου». Αυτή ήταν και η πρώτη του διαφοροποίηση από την Αθήνα. Στη συνέχεια καλλιέργησε µε επιµέλεια το προφίλ του «πράσινου επιτρόπου», µη χάνοντας καµία ευκαιρία να ερεθίζει τον Γιώργο Σουφλιά. Ως υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, ο Σαρακατσάνος ουδέποτε ενέπνευσε το περιβαλλοντικό κίνηµα. Ευκαιρία για τον Δήµα να κάνει προφίλ εις βάρος του. Το πέτυχε – σε βαθµό που να τον καλεί το ΠΑΣΟΚ σε περιβαλλοντικές εκδηλώσεις και να ακουστεί ως πιθανός υποψήφιος Πρόεδρος της Δηµοκρατίας το 2010.
ΤΕΛΙΚΩΣ, ΕΓΙΝΕ αντιπρόεδρος του Σαµαρά. Δεν είναι λίγο σε µια Ν.Δ. όπου, τους τελευταίους δέκα µήνες, χάθηκαν οικογένειες και καταποντίστηκαν καριέρες. Ο αντιµητσοτακισµός του Δήµα καθιστά την εξέλιξη φυσική. Ωστόσο, ο Σταύρος κατάφερε να είναι παράκλητος και, κυρίως, να θεωρείται αναγκαίος. Η αλήθεια είναι πως βοήθησε σε αυτό το τρίµηνο αλαλούµ της Ν.Δ. στα οικονοµικά.
Αντίστοιχα, το µείγµα σκληρής Δεξιάς – στα πρόσωπα Μαρκόπουλου και Μιχαλολιάκου – και των ακόµη πιο σκληρών σαµαρικών – όπως οι Χρύσανθος Λαζαρίδης και Φαήλος Κρανιδιώτης – δηµιούργησαν την ανάγκη για µετριοπαθείς φυσιογνωµίες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο Σταύρος αποτελεί πολιτική ενσάρκωση της γαλλικής φράσης: «Ιl faut toujours recommencer...» – πάντα πρέπει να ξεκινάς ξανά.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου