ttp://efimerida-sporades.blogspot.comΓια περισσότερα από 10 χρόνια επισκέπτομαι την Αλόννησο τις αρχές του Σεπτέμβρη. Είναι ένα νησί με φιλόξενους κατοίκους και με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Κάθε χρονιά ερχόμασταν με ένα ή δύο σκάφη με φίλους και την οικογένειά μου και μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω το αγαπημένο μου χόμπυ, το υποβρύχιο ψάρεμα. Στα καθαρά νερά της Αλοννήσου θα έπιανα 3-4 ωραίους και μεγάλους...
σαργούς και μερικές χρονιές που ήμουν τυχερός έπιασα και 2 στείρες καθώς και μία συναγρίδα.
Την ψαριά τη δίναμε σε ταβέρνα όπου οι καταστηματάρχες μας τα έψηναν και κάναμε «μεγαλειώδη» τραπέζια όπου εξιστορούσα στους φίλους το πόσο «ηρωικά» έπιασα το φαγητό μας. (Πολλές φορές δεν μας ζητούσαν καθόλου χρήματα για τα ψηστικά – αλλά πάντα αφήναμε παραπάνω χρήματα από τον λογαριασμό)
Η Αλόννησος ήταν το καταφύγιό μου που ονειρευόμουν κάθε χρονιά όλον τον χρόνο. Ανυπομονούσα να έρθει ο Σεπτέμβρης να βουτήξω στα νερά της με τα παιδιά μου να τους δείξω πως είναι ο σαργός, το μελανούρι, γιατί δεν πρέπει να πιάνουμε τις μικρές στείρες και τους ροφούς. Να τους εξηγήσω ότι το υποβρύχιο ψάρεμα για να γίνεται πρέπει να υπάρχουν ψάρια και για να υπάρχουν πρέπει πρώτα απ’ όλους να τα προσέχουμε εμείς οι ίδιοι που τα βλέπουμε στο φυσικό τους περιβάλλον.
Να τα διαπαιδαγωγήσω με την ιδέα ότι πιάνουμε 2-3 ψάρια μόνο για να τα φάμε «φρέσκα» και δεν χρειάζεται να τα βάλουμε στο ψυγείο για να τα φάμε μια άλλη φορά. Γιατί αν προστατεύουμε τη θάλασσα θα μας δίνει πάντα φρέσκα ψάρια την στιγμή που τα θέλουμε.
Όμως τι κρίμα.
Από πέρυσι ενημερώθηκα σε φόρουμ...
που συμμετέχω ότι η αγαπημένη μου δραστηριότητα – το υποβρύχιο ψάρεμα με το κράτημα της αναπνοής – απαγορεύεται πλέον στο νησί σας για λόγους ακατανόητους σε εμένα. Δεν θεωρώ ότι έβλαψα στο ελάχιστο τον βυθό και τα ψάρια. Τα ψάρια που έπιανα και έτρωγα κάθε Σεπτέμβρη ποτέ δεν ξεπέρασαν τα 7-8 κιλά σε όλη την παραμονή μου στο νησί σας. Τα ψάρια που έπιανα μια ολόκληρη εβδομάδα ήταν λιγότερα από το ένα δέκατο που κατανάλωναν οι πελάτες μια βραδιά σε μια ταβέρνα.
Όπου και αν ψάρεψα στην Αλόννησο και την Περιστέρα δεν είδα ούτε ένα ελάχιστο σημείο που να υποδηλώνει την ύπαρξη ενός αρχαίου αντικειμένου στον βυθό μέχρι τα 10-15 μέτρα τουλάχιστον που μπορώ να ψαρεύω με το κράτημα της αναπνοής μου. Παρ’ όλα αυτά οι ιθύνοντες και ειδήμονες μου απαγόρευσαν να ασκώ την δραστηριότητα μου σε μια περιοχή που πραγματικά αγαπώ λες και τα 7-8 κιλά ψάρια που πιάνω σε μια εβδομάδα που επισκέπτομαι το νησί είναι αιτία για να μειωθούν τα ψάρια.
Ή ότι αν στα 10 χρόνια που ψάρευα στο νησί αν έβρισκα κάτι που υποψιαζόμουν ότι μπορεί να αφορά αρχαίο θα το καπήλευα και δε θα το δήλωνα άμεσα στο λιμεναρχείο.
Όπως πάω τα παιδιά μου στη θάλασσα να χαρούν τον ελληνικό βυθό και τα ψάρια έτσι τα πάω σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους, να δουν, να μάθουν, να αναπτύξουν αισθητική, να νοιώσουν υπερήφανα για τη χώρα και την καταγωγή τους.
Έτσι πέρυσι πήγαμε Σκόπελο όπου επιτρέπεται το υποβρύχιο ψάρεμα.
Πανέμορφο νησί δεν λέω και έπιασα και λίγα ψάρια, όμως δεν ήταν η Αλόννησος και η Περιστέρα. Δεν ήταν το αγαπημένο μου νησί, ούτε είδα τους γνωστούς μου αλοννησιώτες εστιάτορες που με χαμόγελο και περηφάνια αρνιόντουσαν να με χρεώσουν τα ψηστικά για τα ψάρια.
Δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να γράψω αυτά που γράφω αν δεν έβλεπα τη διαμαρτυρία σας αναρτημένη. Μου δώσατε την ευκαιρία να αντιληφθώ και τη δική σας αγωνία για τον τόπο σας, να νιώσω ότι δεν είμαι μόνος στις σκέψεις μου και το έναυσμα να κάτσω και να γράψω αυτές τις σκέψεις και τις εμπειρίες μου από το νησί σας.
Λυπάμαι γιατί ούτε φέτος θα έλθουμε στο νησί σας.
Έχω μια εβδομάδα μόνο διακοπές τον χρόνο και θέλω να τις διαθέσω με ηρεμία με τους φίλους και την οικογένειά μου κάνοντας το αγαπημένο μου χόμπυ.
Όμως θέλω να σας ευχαριστήσω για τις αναρτήσεις και τις διαμαρτυρίες σας
Με έκαναν να νιώσω ότι υπάρχουν κάποιοι σκεπτόμενοι πολίτες αυτής της χώρας που δεν με αντιμετωπίζουν σαν έναν εν δυνάμει αρχαιοκάπηλο, κάφρο και καταστροφέα του βυθού αλλά σαν ένα πολίτη που σέβεται το περιβάλλον και την ιστορία της χώρας του.
Μιας χώρας που δεν σέβεται τον πολίτη της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου