Περί πνευματικών δικαιωμάτων...

ideopigi.blogspot.com
Χτες, διάβασα ένα άρθρο του δημοσιογράφου κ. Ευγένιου Ανδρικόπουλου, με τίτλο «Blogs: Προς τι τόσος πόνος και οδυρμός;»,
Αναγκάζομαι, να αναφέρω το όνομα του δημοσιογράφου, μιας και αναφέρθηκε σε μια αποστροφή του κειμένου του, στα πνευματικά δικαιώματα των ΜΜΕ.
Παραθέτω, το επίμαχο κομμάτι του κειμένου: «αν τα ΜΜΕ προβούν ως οφείλουν στην απαίτηση καταβολής...



πνευματικών δικαιωμάτων τα blogs θα κλείσουν οριστικά».
Δεν γνωρίζω προσωπικά τον κ. Ανδρικόπουλο ούτε έχω παρακολουθήσει την αρθογραφία του. Δεν θα σχολιάσω όλο το άρθρο αλλά αναρωτιέμαι ο κ. Ανδρικόπουλος είναι και νομικός;

Αν είναι τότε κινδυνολογεί δολίως.
Αν δεν είναι τότε διέπραξε κοινωνικό ατόπημα και εξηγούμαι.
Δεν είμαι νομικός αλλά οι λίγες γνώσεις μου, με βοηθούν να διατυπώσω γνώμη χωρίς να ισχυρίζομαι, επιστημονικότητα, με την στενή έννοια του όρου.
Το πνευματικό δικαίωμα ενός δημιουργού, καταπατείται όταν κάποιος άλλος, ισχυριστεί ή αφήσει να εννοηθεί, ότι το δημιούργημα είναι δικό του και όχι αυτού που το δημιούργησε.
Στην περίπτωση της αναδημοσίευσης, αν αναφέρεται η πηγή δηλαδή ο συντάκτης ή το μέσον τότε δεν καταπατείται, το πνευματικό δικαίωμα.
Για να υπάρχει θέμα, απαίτησης καταβολής πνευματικών δικαιωμάτων, πρέπει, η χρήση ,(εν προκειμένω η αναδημοσίευση), να προσπορίσει, υλικά οφέλη στον αναδημοσιεύοντα. Τα ελεύθερα μπλογκς δεν κερδίζουν υλικά, από τις δημοσιεύσεις.
Αν το μπλογκ, αποτελεί πηγή εσόδων, για τον ιδιοκτήτη του, τότε και μόνο τότε, τίθεται θέμα καταβολής πνευματικών δικαιωμάτων. Ένα πολύ απλοϊκό παράδειγμα: Όταν κάποιος τραγουδάει στο δρόμο το τραγούδι «άπονη ζωή» δεν υποχρεούται σε καταβολή πνευματικών δικαιωμάτων, μη τρελαθούμε κι’ όλας.
Η παραποίηση του κειμένου, δίνει το δικαίωμα στον συντάκτη του, να απαγορεύσει την αναδημοσίευση.

Αλλά τι σημαίνει πνευματικό δικαίωμα; Οι δημιουργοί κυρίως οι συνθέτες μας έχουν ζαλίσει με τη συχνή επίκλησή του.
Ο συνθέτης για να δημιουργήσει χρησιμοποιεί νότες. Οι νότες είναι δημιούργημά του ή οφείλει καταβολή πνευματικών δικαιωμάτων; Σε ποιόν;
Χρησιμοποιεί μουσικούς δρόμους, (μουσικές «γλώσσες»), είναι δικές του; Οφείλει καταβολή πνευματικών δικαιωμάτων; Σε ποιόν;
Ο συγγραφέας πληρώνει πνευματικά δικαιώματα για την χρησιμοποίηση των γραμμάτων της αλφαβήτου; Για τη χρησιμοποίηση της γλώσσας;
Ο ζωγράφος πληρώνει για τα χρώματα, (όχι τις μπογιές), και τα σχήματα, πνευματικά δικαιώματα;
Το κυρίαρχο επιχείρημα είναι ότι ο δημιουργός δεν αποτυπώνει αλλά φαντάζεται και δημιουργεί. Ακόμη και η πιο αχαλίνωτη φαντασία αποτελεί μέρος της πραγματικότητας απ’ όπου αντλεί τα περιεχόμενά της.
Συνθέτω-δημιουργώ σημαίνει παίρνω υπαρκτά στοιχεία της πραγματικότητας και τα διαπλέκω ανάλογα με το τι θέλω να εκφράσω. Ας μη μας πολυζαλίζουν λοιπόν με τα πνευματικά τους δικαιώματα.