Οταν οι εργαζόμενοι απεργούν...

ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του «Από την Ιστορία στην πράξη» (που κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις «Αιώρα»), ο Αμερικανός καθηγητής Ιστορίας και συγγραφέας Χάουαρντ Ζιν, 1922-2010, αναφέρεται στη δράση των πολιτών ως προϋπόθεση της Δημοκρατίας.

Λέει ότι οι άνθρωποι που...

...έχουν τη δύναμη σε μια χώρα είναι αυτοί που κατέχουν την εξουσία, η επιχειρηματική ελίτ που διαπλέκεται με αυτούς, η στρατιωτική ηγεσία που πάντα επικαλείται έξωθεν κινδύνους για να διατηρεί την ισχύ της και εκείνοι που πλούτισαν εκμεταλλευόμενοι τον ανίσχυρο για ένα πιάτο φαγητού. Ομως, συνεχίζει, η δύναμη αυτών των ισχυρών ανθρώπων είναι εύθραυστη. Η δύναμή τους «εξαρτάται από την υπακοή του λαού» και, όπως έλεγε ο Μαχάτμα Γκάντι, ο πρώτος που έκανε πράξη την πολιτική ανυπακοή, όταν εκθέτει ένας λαός την αδικία που υφίσταται, αλλά όχι με βίαιο τρόπο, ούτε αδικώντας άλλες τάξεις εργαζομένων με τη δράση του, τότε η δύναμη των ισχυρών γίνεται αδυναμία και εξαφανίζεται. Ιδού ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Ζιν:

«Οταν οι εργαζόμενοι κάνουν απεργία, οι μεγάλες εταιρείες δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη δύναμή τους, η οποία ξαφνικά εξαφανίζεται. Το ίδιο συμβαίνει όταν οι καταναλωτές μποϊκοτάρουν ένα προϊόν. Συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1960, όταν οι αγρότες της Καλιφόρνιας οργάνωσαν μποϊκοτάζ στα σταφύλια και σ' ολόκληρη τη χώρα οι άνθρωποι σταμάτησαν να τρώνε σταφύλια. Δύσκολο να το κάνεις -είναι τόσο νόστιμα τα σταφύλια- αλλά το έκαναν και το μποϊκοτάζ πέτυχε και οι αγρότες πέτυχαν αρκετά πράγματα, επειδή η δύναμη που είχαν οι μεγάλες εταιρείες αγροτικών προϊόντων εξαρτιόταν από την υπακοή των καταναλωτών που αγόραζαν τα προϊόντα τους. Οταν οι στρατιώτες αρνούνται να πολεμήσουν, οι στρατοί δεν μπορούν να συνεχίσουν τον πόλεμο, οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να συνεχίσουν τον πόλεμο».

ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση, η επιτυχία μιας απεργιακής κινητοποίησης εξαρτάται εν πολλοίς και από τον βαθμό αποδοχής και υποστήριξής της από τη μεγάλη πλειονότητα των εργαζομένων. Το μποϊκοτάζ των αγροτών της Καλιφόρνιας πέτυχε επειδή ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας πείστηκε για το δίκαιο των αιτημάτων τους και με ενθουσιασμό και ευχαρίστηση στερήθηκε, για όσο καιρό χρειαζόταν, το δροσερό και ζουμερό σταφύλι εκείνης της περιοχής.

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ πιστεύω του Γκάντι, που ανάγκασε ολόκληρη αυτοκρατορία να φύγει καταντροπιασμένη από την Ινδία (ασχέτως που, όπως το συνηθίζει, άφησε πίσω της συντρίμμια...), συνοψίζεται με τα παρακάτω λόγια:

«Σ' έναν άδικο νόμο πρέπει να αντιδράσουμε, εξηγώντας γιατί τον βρίσκουμε άδικο και ζητώντας την απόσυρσή του. Εάν δεν βρούμε κατανόηση, είναι δίκαιο τότε, αφού πείσουμε περί αυτού και τους υπόλοιπους πολίτες, με λόγια καθαρά και όχι της προπαγάνδας, να ζητήσουμε την ανυπακοή τους σε αυτόν. Η ανυπακοή έχει κόστος μεγάλο. Πολλές φορές και κόστος ζωής. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να ενδώσουμε στην εύκολη λύση της βίας. Ναι, η βία είναι πάντα η εύκολη λύση. Ο δύσκολος δρόμος, η αληθινή παλικαριά, είναι να αντισταθείς μόνο με τη δύναμη της ψυχής και του δίκιου σου και να αναγκάσεις τον ισχυρό εκθέτοντάς τον, εξευτελίζοντάς τον, να λυγίσει και να σπάσει».
Του Χρήστου Μιχαηλίδη - Ελευθεροτυπία