Διχόνοια...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΤΡΕΧΕΙ ΚΑΤΙ µε την Αλέκα; Η γενική γραµµατέας του Περισσού είναι η «παλαιότερη» µεταξύ των πολιτικών αρχηγών. Διαθέτει επίσης αµεσότητα και γνησιότητα σε ό,τι αφορά τις απόψεις και την ιδεολογία της. Παρόλα αυτά, τους τελευταίους δύο µήνες το ΚΚΕ έχει κάνει επιλογές που µπορεί να βαρύνουν τα
επόµενα χρόνια.

ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι η υπαγωγή της Ελλάδας στο καθεστώς του ΔΝΤ – µε επιτροπεία της τρόικας – έχει αποσταθεροποιήσει την Αριστερά. Ο ΣΥΝ, ύστερα από ταλαντεύσεις ετών, κατέληξε σε ξαφνικό διαζύγιο, µε τους Ανανεωτές να αποχωρούν. Είναι βαθιά τραυµατισµένος. Το ΚΚΕ πάλι φλερτάρει µε ένα αντάρτικο του πεζοδροµίου. Δεν είναι όµως βέβαιο πως έχει κάποιος να κερδίσει κάτι από αυτό.

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ η ΓΣΕΕ. Η ΠΑΣΚΕ την ελέγχει. Τόσο ο Χρήστος Πολυζωγόπουλος όσο και ο διάδοχός του Γιάννης Παναγόπουλος είναι έµπειροι συνδικαλιστές µε ευελιξία αλλά και ρεαλισµό. Στον πρώτο έλαχε η ΟΝΕ. Στον δεύτερο το ΔΝΤ. Αµφότεροι υπέστησαν σοβαρούς προπηλακισµούς από ακραία στοιχεία. Προκειµένου να ξεφύγει από το περιθώριο της µειοψηφίας, το ΚΚΕ έφτιαξε το ΠΑΜΕ.

Δεν είναι συνδικάτο. Αποτελεί ένα υβρίδιο _ µια συνθετική ηµι-συνδικαλιστική µορφή. Δεν µπορεί να κηρύξει απεργίες. Αρα επιχειρεί καταλήψεις και αποκλεισµούς.

ΤΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ όµως αυτοί; Δυστυχώς, όχι τον κόσµο της εργασίας. Τρεις εργαζόµενοι σε τράπεζα _ εκ των οποίων µία γυναίκα έγκυος _ πλήρωσαν µε τη ζωή τους τη µεγάλη διαδήλωση της 5ης Μαΐου που κατέληξε σε απόπειρα άλωσης της Βουλής ως Βαστίλλης του ΔΝΤ. Δεν έπεσαν θύµατα καταστολής, αλλά ασύδοτων «αντιεξουσιαστών» σε µια πορεία που οι οργανωτές της δεν µπορούσαν να ελέγξουν. Το σοκ έφερε αναδίπλωση. Τα συλλαλητήρια γίνονται Τετάρτη απόγευµα που είναι κλειστά τα µαγαζιά ή – για παρόµοιους λόγους – Σάββατο µεσηµέρι. Χωρίς συµµετοχή. Ούτως ή άλλως, το εµπορικό κέντρο της Αθήνας έχει υποστεί πλήγµα _ και µαζί του η ζήτηση.

ΤΩΡΑ ΕΦΘΑΣΕ η σειρά του Πειραιά. Το ΠΑΜΕ τον έχει µετατρέψει σε Δουνκέρκη. Ας αφήσουµε κατά µέρος την πάγια τάση των δικαστηρίων να κηρύσσουν καταχρηστικές τις απεργίες. Το µπλόκο – που αποτελεί έκφραση αυθαιρεσίας και ποδοπατά τα ατοµικά δικαιώµατα όσων είναι να ταξιδέψουν – ποιον ωφελεί; Ενα, ούτως ή άλλως, µαύρο καλοκαίρι για τον τουρισµό γίνεται καταστροφικό. Η πιο συκοφαντηµένη χώρα του πλανήτη εξασφαλίζει πάλι δηµοσιότητα για λάθος λόγο. Αρα δεν θα είναι επισκέψιµη. Οχι µόνο φέτος, αλλά και του χρόνου. Αν το ΑΕΠ καταρρεύσει κι άλλο, σε τι θα βοηθήσει αυτό τους εργαζόµενους; Τι έχει να κερδίσει η Ελλάδα από το µοντέλο διεθνούς αποµόνωσης της Βόρειας Κορέας;

ΤΟ ΚΚΕ ονειρεύεται αστυνοµική καταστολή, συγκρούσεις και εξέγερση της κοινωνίας. Ωστόσο, το µαύρο ελληνικό καλοκαίρι του 2010 θυµίζει τον «χειµώνα της διχόνοιας» του 1978-79, όταν τα συνδικάτα νέκρωσαν τη Βρετανία. Το αποτέλεσµα είναι γνωστό. Συντηρητική στροφή των βρετανών ψηφοφόρων που κράτησε δεκαοκτώ χρόνια.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ απο τα ΝΕΑ.