Υπουργείο Αρρώστιας...

Λώρη Κέζα
Ευτυχώς υπάρχει το τσιγάρο και έχει κάτι να παρουσιάσει η κυρία Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Η καθολική απαγόρευση του καπνίσματος από την 1η Σεπτεμβρίου είναι το μεγάλο έργο της. Η υπουργός Υγείας δεν είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε «αποτελεσματική», δεν πιάνει την πέτρα να τη στύψει, οπότε μπορεί να...
παρουσιάσει τον καινούργιο αντικαπνιστικό νόμο ως κάτι καταπληκτικό· όχι ότι δεν είναι: η μείωση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους εξοικονομεί χρήματα- τόσο μακροπρόθεσμα που δεν ξέρουμε αν θα βρισκόμαστε εν ζωή. Κι όμως είναι τόσα τα ζητήματα του υπουργείου Υγείας που η κυρία Ξενογιαννακοπούλου θα έπρεπε να αναθέσει τα του τσιγάρου στους βοηθούς της και να κοιτάξει να εξοικονομήσει κανένα φράγκο από τη φαρμακοφαγία ή να φτιάξει νοσοκομεία της προκοπής.

Η κυρία Ξενογιαννακοπούλου ανήκει στη γενιά που συνέδεσε την πολιτική με την επικοινωνία. Κάθε φορά λοιπόν που βρίσκεται ενώπιον μικροφώνου αρχίζει τα βερμπαλιστικά για το «πρόγραμμα» και την «εξυγίανση του συστήματος». Στον τομέα της Υγείας όμως δεν αρκούν ούτε η ευγλωττία ούτε οι περισπούδαστες διακηρύξεις. Θα λαϊκίσουμε και λίγο: δύο παιδιά πέθαναν στη Βόρεια Ελλάδα, ενός και τεσσάρων ετών, επειδή τα δημόσια νοσοκομεία της Βέροιας, της Κοζάνης, της Πτολεμαΐδας δεν στελεχώνονται με επαρκές προσωπικό. Είναι δυνατόν; Στον 21ο αιώνα να μην υπάρχουν γιατροί σε πόλεις με 40.000

κατοίκους; Είναι δυνατόν να πεθαίνουν παιδιά επειδή το κράτος είναι ανοργάνωτο; Και τι έκανε επ΄ αυτού η κυρία Ξενογιαννακοπούλου;

Προφανέστατα συσκέπτεται και ετοιμάζει το επόμενο καλοδιατυπωμένο δελτίο Τύπου.

Για να μην την αδικούμε πρέπει να πούμε ότι η κυρία Ξενογιαννακοπούλου προτίθεται να προσλάβει 3.000 άτομα στα νοσοκομεία. Οι 3.000 καλύπτουν το ένα πέμπτο των αναγκών. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας για να λειτουργήσει χρειάζεται περί τους 15.000

νοσηλευτές. Αν αύριο προσληφθούν όσοι κυκλοφορούν άνεργοι στην πιάτσα θα υπολείπονται και πάλι 12.000 άτομα για να συμπληρωθούν οι θέσεις. Δεν επαρκούν οι πτυχιούχοι νοσηλευτές για να στελεχώσουν τα ιδρύματα της επικράτειας. Κι όμως υπάρχει λύση· να επιστρέψουν στις οργανικές θέσεις τους όλες οι νοσοκόμες που έγιναν γραμματείς σε άσχετα γραφεία. Το ξέρουν και οι πέτρες ότι την τελευταία διετία έφυγαν από τις υπηρεσίες τους 7.000 εργαζόμενοι. Μπορούν να επιστρέψουν στη δουλειά τους αν υπάρξει πολιτική βούληση. Και επειδή για το νοσηλευτικό προσωπικό ακόμη και ο ΑΣΕΠ γίνεται ελαστικός, μπορεί να απαγορευτούν διά νόμου οι μετατάξεις και οι αποσπάσεις. Ανάλογα προβλήματα αναδεικνύονται και στις προσλήψεις των γιατρών. Ποια είναι η απάντηση της κυρίας Ξενογιαννακοπούλου σε όλα αυτά; Η συνήθης. Δεν δεσμεύεται. Ετσι πορεύεται. Δεν δεσμεύεται για το ένα, δεν δεσμεύεται για το άλλο. Οταν γίνονται απεργίες, δεν δεσμεύεται.

Οταν προχωρούν σε επίσχεση εργασίας, δεν δεσμεύεται. Οταν ζητούν οι γιατροί τα δεδουλευμένα, δεν δεσμεύεται. Το ίδιο κάνουν όμως όσοι έχει απέναντί της. Ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικής δεν δεσμεύεται για τη δωρεάν παροχή φαρμάκων στους ασφαλισμένους του Δημοσίου. Από χθες οι ασθενείς θα πληρώνουν και με την απόδειξη θα πηγαίνουν να τα βγάλουν πέρα με το Ταμείο τους. Οι φαρμακοβιομήχανοι δεν δεσμεύονται να χαμηλώσουν τις τιμές ούτε αποσύρουν την προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Υπάρχει λοιπόν καμία βεβαιότητα μέσα σε όλα αυτά; Βεβαίως: οι δαπάνες για φάρμακα αυξήθηκαν σε σχέση με πέρυσι, παρά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης ότι θα εξοικονομήσει από εκεί τεράστια κονδύλια.

Μέσα στο κάδρο της αναποτελεσματικότητας μπαίνει η σβησμένη γόπα. Η υπουργός Υγείας ποντάρει εκεί για να περισώσει την εικόνα της.

Με τον αντικαπνιστικό νόμο φαίνεται να ανήκει σε προηγμένη χώρα, γίνεται κοινωνός του δυτικού πολιτισμού. Είναι κι αυτό ένα αντιστάθμισμα, γιατί σε ό,τι αφορά την περίθαλψη μπορεί να ανταλλάσσει εμπειρίες με σαμάνους της Αφρικής.
BHMA