Κλοσάρ με αποσμητικό...

Λώρη Κέζα
Δόξα σοι... ο δήμαρχος ημών. Πήρε μια ακόμη πρωτοβουλία από αυτές που μας εντάσσουν σε φουτουριστικό πλαίσιο. Ανακυκλώνει τα τηγανόλαδα. Βάζει τα νοικοκυριά στο παιχνίδι της ανακύκλωσης χρησιμοποιημένου μαγειρικού λαδιού και ζωικού λίπους. Θέτει τέλος στην καταστρεπτική συνήθεια των περισσότερων Ελλήνων: μετά τη
χρήση του το λάδι καταλήγει στο σιφόνι ή στη λεκάνη της τουαλέτας. Πέραν του ότι η ρίψη λειτουργεί ως πρόσκληση σε πάρτι για κατσαρίδες το λάδι τελικά καταλήγει στη θάλασσα. Εκεί κάθε λίτρο ελαίου μολύνει 1 εκατομμύριο λίτρα νερού, ποσότητα που καλύπτει τις ανάγκες ενός ανθρώπου για 14 χρόνια. Ορισμένοι το αποφεύγουν ρίχνοντας τα... απόλαδα σε μπουκάλια που καταλήγουν στον κάδο των σκουπιδιών. Το λάδι όμως πάντα βρίσκει διέξοδο, έτσι καταλήγει στον δρόμο και στα πεζοδρόμια, δημιουργώντας λιπαρές κηλίδες. Φαίνεται λοιπόν ότι εισακούσθηκε η παράκληση:

«Ελθέ και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος».

Το πρόγραμμα εφαρμόζεται πιλοτικά στα Κάτω Πατήσια. Ο ενδιαφερόμενος καλεί στη Γραμμή Καθαριότητας «1960» και ζητεί να προμηθευτεί το ειδικό βαρελάκι. Κάθε φορά που τηγανίζει μπαρμπούνια και τα σχετικά, πετάει το περίσσευμα στο μεγάλο δοχείο.

Προτιμώνται οι πολυκατοικίες που συγκεντρώνουν πιο γρήγορα μεγάλες ποσότητες (τα δοχεία που υπάρχουν για αυτήν τη δουλειά χωρούν από 50 ως 1.100 λίτρα).

Μόλις γεμίσει, η εταιρεία το μαζεύει και φέρνει καινούργιο, καθαρό. Υπάρχουν κάπου πέντε μεγάλες και κάμποσες μικρές εταιρείες περισυλλογής στην Αθήνα και ο δήμος συνεργάζεται με μία από αυτές (δεν έχει ανακοινωθεί ποια). Θα μοιράζει λοιπόν δωρεάν τα δοχεία και η εταιρεία αναλαμβάνει να τα συλλέξει για να τα πουλήσει ως πρώτη ύλη στις βιομηχανίες παραγωγής βιοκαυσίμων. Διπλό το καλό για τη φύση καθώς όχι μόνο προφυλάσσεται το νερό αλλά από ένα λίτρο λαδιού παράγονται 0,8 λίτρα βιοντίζελ. Ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης θα εισπράττει 50 ευρώ για κάθε τόνο λαδιού, τα οποία θα προορίζονται για κοινωφελή ιδρύματα. Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή παράγονται 45.000 τόνοι βιοντίζελ οι οποίοι με την ενημέρωση των πολιτών θα μπορούσαν να γίνουν 120.000 τόνοι.

Η περισυλλογή τηγανόλαδου προωθείται και από ιδιώτες, όπως τα σουπερμάρκετ «ΑΒ» και «Ατλάντικ». Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στην πρωτοβουλία των ιδιωτών και στην πρωτοβουλία του Δήμου Αθηναίων. Οι επιχειρηματίες απλώς συμβάλλουν στη σωτηρία του πλανήτη. Ο δήμος φαίνεται να μην έχει συναίσθηση της βρώμας που επικρατεί. Σε μια πόλη όπου τα πεζοδρόμια είναι γλιτσιασμένα, όπου σε κάθε γωνία υπάρχει πεταμένο στρώμα, οι κάδοι ξεχειλίζουν και ο κάτοικος σιχαίνεται τη ζωή του, η περισυλλογή τηγανόλαδου είναι η απόλυτη ασυναρτησία. Σαν κλοσάρ που βάζει αποσμητικό στις μασχάλες του. Ασφαλώς ο κ. Κακλαμάνης δεν είναι ο πρώτος δήμαρχος που παίρνει αυτήν την πρωτοβουλία, αλλά για τους υπόλοιπους το εγχείρημα εντάσσεται σε ευρύτερο πλάνο καθαριότητας και παράλληλα με σοβαρούς οικονομικούς στόχους. Για παράδειγμα, στο Great Υarmouth, ένα θέρετρο της Ανατολικής Αγγλίας, ο επισκέπτης μπορεί άνετα να ξαπλώσει στον δρόμο χωρίς να λερωθεί ή να ακουμπήσει το πιάτο του οπουδήποτε χωρίς να φοβάται τη χολέρα. Στο Great Υarmouth λοιπόν o δήμος μαζεύει τα τηγανόλαδα από 700 εστιατόρια και τα μετατρέπει σε βιοντίζελ για τα οχήματά του. Τα βιοκαύσιμα που περισσεύουν διατίθενται στα ταξί.

Στο διά ταύτα: Δεν μπορούμε να υπολογίσουμε πόσα λίτρα τηγανόλαδου θα μαζέψει ο κ. Κακλαμάνης ως τις επόμενες εκλογές. Σίγουρα θα μάζευε περισσότερα αν συντόνιζε το εγχείρημα με όλες τις εταιρείες περισυλλογής. Με ένα φυλλάδιο θα μπορούσε να ενημερώνει τους δημότες για τα δίκτυα που ήδη υπάρχουν αντί να περιοριστεί στο δοκιμαστικό πρόγραμμα στα Κάτω Πατήσια. Τον ενδιαφέρουν όμως όλα αυτά ή απλώς έπρεπε να ανακοινώσει κάτι ευφάνταστο εν όψει του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος;
ΒΗΜΑ.