«Τηλεκαθάρσιο» µε το συµπάθιο...

Της Πόπης Διαµαντάκου
Ανάγκη η κάθαρση.
Εδώ και χρόνια.
Ολο εξαγγέλλεται.
Ολο γίνεται.
Κάθε φορά µε διαφορετική αφορµή. Κάθε φορά το ίδιο τηλεοπτική.
Και τι δεν έχουµε ζήσει οι φιλοθεάµονες. Από το υπερθέαµα της καθάρσεως που θα έφερνε η αποκάλυψη της υπόθεσης Κοσκωτά το '89 µέχρι την...

...µπαϊρακτάρειο εξαγγελία περίπου µια 15ετία αργότερα περί «πατάξεως της διαφθοράς» από τη φρεσκοκοµµένη τότε κυβέρνηση της Ν.Δ.

Και τι τηλεόραση! Απολαυστική, παθιασµένη, ριαλιτζίδικη, των άγριων αντιπαραθέσεων, των µεγάλων καβγάδων και των συ-γκλο-νι-στι-κών αποκαλύψεων.

Ολα on camera. Ετσι νοµίζαµε. Στην πραγµατικότητα απολαµβάναµε την πιθανότητα της κάθαρσης, µέσα από ισχυρές δόσεις τηλεκαθαρτικών θεαµάτων που άφηναν µέσα στη νύχτα το έθνος των τηλεθεατών εξαντληµένο και νανουρισµένο. Και συνεχίζουµε µε το ίδιο τελετουργικό. Εντάσεις για τα αυτονόητα. Σαν εκείνη στην «Ανατροπή» (Μega), όταν φούντωσε ο καβγάς µεταξύ Αναγνωστάκη και Δανίκα από τη µια και Παπουτσή από την άλλη, καθώς ο τελευταίος εξανέστη όταν άκουσε από τους πρώτους να καταλογίζουν συλλήβδην σε όλους τους πολιτικούς, αν όχι διαφθορά, πάντως συνενοχή, ιδίως µε την ψήφιση του νόµου περί ευθύνης υπουργών. Ενταση και στο «Πρόσωπο µε πρόσωπο» (Αlter), όταν η συζήτηση από το σκάνδαλο Siemens περνούσε στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου, για να επιστρέψει και πάλι στη Siemens και να κορυφωθεί µε την επίδειξη πάκου µε «λίστες» από τον κ. Αϊβαλιώτη του ΛΑΟΣ, όπου αναγράφονται κωδικοί και ποσά τα οποία καταβάλλονταν από τη Siemens χωρίς νά 'χει ακόµη βρεθεί ποια πρόσωπα βρίσκονται πίσω από τους εν λόγω κωδικούς.

Η Εξεταστική Επιτροπή τα ζητεί από τον ΣΔΟΕ. Εκείνος καθυστερεί. Πάντως οι εν λόγω λίστες κυκλοφορούν στα πάνελ µαζί µε τα θριλερικά τους υπονοούµενα. Μόνο που αυτό δεν είναι ούτε δηµοκρατική λειτουργία ούτε απονοµή Δικαιοσύνης. Είναι τηλεόραση. Αυτό ακριβώς είναι ο υπαινιγµός, το ντετεκτιβικό µυστήριο, η αγωνία, η αναµονή για τη «µεγάλη αποκάλυψη», που όσο παρατείνεται τόσο εµπλέκεται το φιλοθέαµον µε το σαπουνοπερικό θέαµα, βάζοντας µόνο του στοιχήµατα, εντάσσοντας στον κατάλογο των λαµόγιων εκείνους που αντιπαθεί φαντασιωνόµενο τροµερές τιµωρίες για τους παραβάτες, οι οποίες επιτέλους θα ικανοποιήσουν αλήθεια τι;

Tον κανιβαλισµό ή το βαθύ δηµοκρατικό του αίσθηµα;

Απέναντι από όλο αυτό το υπερθέαµα, µια κοινωνία αφυδατωµένη από τις αλλεπάλληλες δόσεις «τηλεκαθάρσιου» µε τις οποίες προς στιγµήν ανακουφίζεται, για να αισθανθεί αµέσως µετά το αίσθηµα του κενού. Είναι προφανές ότι ούτε οι πανελικοί καβγάδες θα λύσουν το πρόβληµα του πολιτικού συστήµατος και της διαφθοράς, ούτε τα ονόµατα στις λίστες θα ολοκληρώσουν την κάθαρση. Απλώς ζυµωνόµαστε, όπως κάποτε στα αµφιθέατρα. Και δυστυχώς εκείνη την κουλτούρα αναπαράγουµε στα πάνελ, αποδεικνύοντας ότι είµεθα έθνος παλιµπαίδων, πολύ ευχαριστηµένοι από τους εαυτούς µας που παραβαίνουν ασυστόλως κάθε κανόνα και θεάµατος και δηµοκρατίας.


Οι κλακαδόροι των «Ειδώλων»

Διαπιστώσαµε ότι έχει ενταχθεί ειδική υποενότητα στο live του «Greek Ιdol», «κλακαδόροι της παρουσιάστριας». Προφανώς, επειδή θεωρήθηκε ότι η Ρούλα Κοροµηλά χρειάζεται στήριξη. Ισως γιατί ούτε η ίδια δεν πιστεύει ότι µπορεί να πείσει το κοινό, χωρίς τις κολακείες και τις διαφηµιστικές κορόνες περί της «εξόχου οµορφιάς» της από πανελίστες και παρουσιαστές του Αlpha. Εκεί περίπου στα µισά του σόου η κάµερα στρέφεται στα πλήθη για να «ανακαλύψει» στις κερκίδες τους «ειδικούς καλεσµένους», οι οποίοι µε το που βλέπουν τον φακό στραµµένο πάνω τους αρχίζουν τους ύµνους. Σαν να πάτησαν κουµπί. Για να καταλήξουν όλοι στην ίδια διαπίστωση: είσαι πανέµορφη, είσαι θεά! Αν επρόκειτο για ραδιοφωνική εκποµπή, ίσως είχε νόηµα η περιγραφή· για την τηλεόραση όµως, µάτια έχει το κοινό και βλέπει.

Παρόµοιες οµάδες υποστήριξης κατά παράδοση διέθεταν οι µαυρογιαλούροι της πολιτικής.

Αυτές αναλάµβαναν το ξέφρενο χειροκρότηµα και τα ενθουσιώδη επιφωνήµατα κατά την οµιλία του πολιτικάντη για να φαίνεται ότι έχει ρεύµα. Περί του ιδίου θέλει να πείσει και η Κοροµηλά; Πάντως, συχνά τα σχόλια προχωρούν και πέραν των ορίων ευγενείας προς µια ώριµη κυρία, καθώς εκθειάζουν, για παράδειγµα, τα γυµνά πόδια της, τα οποία αποκαλύπτει µίνι µαθήτριας, ενώ εκείνη γελάει, ευτυχής, για το σουξέ.

Καλόγουστη τη σάχλα δεν τη λες.

Σε ποιους κανόνες του σόου ανταποκρίνεται αυτό το «θέατρο» δεν γνωρίζουµε, αλλά το βέβαιο είναι ότι σε καµιά τηλεόραση του κόσµου η ικανότητα στην παρουσίαση δεν ταυτίζεται τόσο δραµατικά µε την υποχρεωτικά νεάζουσα εµφάνιση της παρουσιάστριας, η οποία µάλιστα απέχει πολύ από το να πείσει, ιδίως το νεανικό κοινό στο οποίο απευθύνονται τα τάλεντ σόου. Συµπαθητική η γυναικεία µαταιοδοξία, άλλωστε κινεί την αγορά, αλλά κουραστική όταν γίνεται αγχωτική και επίµονη...
Φαινόμενα - ΝΕΑ