Μυλόπετρες...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΗΤΑΝ ΠΡΙΝ από δέκα χρόνια. Ενα άχρωµο πρωινό Ιουνίου όταν δολοφονήθηκε ο Στίβεν Σόντερς. Ο στρατιωτικός ακόλουθος της βρετανικής πρεσβείας, πυροβολήθηκε µέσα στο αυτοκίνητό του, που βρισκόταν στο φανάρι µπροστά από το «Υγεία». Ηταν η τοποθεσία επιλογής της 17Ν. Η συνέχεια...
είναι γνωστή. Επειτα από απόφαση της κυβέρνησης Σηµίτη και υπερπροσπάθεια των αρχών, η οργάνωση εξαρθρώθηκε, τα µέλη της συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στη Δικαιοσύνη. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, υπουργός Δηµόσιας Τάξης τότε, συνδέθηκε πολιτικά µε την επιτυχία αυτή που επέτρεψε, µεταξύ άλλων, στη χώρα να κάνει Ολυµπιακούς Αγώνες το 2004.

Ο ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ δεν είναι της θριαµβολογίας. Είναι ένας ανήσυχος, υπερκινητικός και συχνά θυµώδης πολιτικός.

Στις συνεντεύξεις που είχε δώσει µετά το 2000, επαναλάµβανε συχνά πως «το κακό είναι έξω από την πόρτα µας».

Καµιά φορά η µοίρα ή η διαίσθηση µάς βάζει σκέψεις στο µυαλό και φράσεις στο στόµα πολύ πιο αληθινές από όσο νοµίζουµε όταν τις προφέρουµε. Δέκα χρόνια αργότερα, ένα βροχερό βράδυ Ιουνίου, ένα πακέτο - βόµβα εξερράγη στον προθάλαµο του γραφείου του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στον έβδοµο όροφο της Κατεχάκη. Ο υπουργός ήταν ο παραλήπτης. Αλλά θύµα της έκρηξης ήταν ο υπασπιστής του, αξιωµατικός Γιώργος Βασιλάκης, πατέρας δύο παιδιών, που άνοιξε από επαγγελµατική ευσυνειδησία το δέµα.

ΠΩΣ ΦΘΑΣΑΜΕ πάλι στο ίδιο σηµείο; Οχι από αδράνεια της κυβέρνησης Παπανδρέου. Της 24ης Ιουνίου είχαν προηγηθεί συλλήψεις, είχαν βρεθεί γιάφκες και όπλα και είχαν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες για να ελεγχθεί ένας χώρος που είχε αφεθεί να κακοφορµίσει επί διακυβέρνησης Καραµανλή. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αρκετό. Ενα µέρος της ελληνικής τροµοκρατίας παραµένει στην παρανοµία. Ακόµη χειρότερα: η ελληνική τροµοκρατία πρόλαβε πάλι να διεθνοποιηθεί – όπως τη δεκαετία του ‘80 µε τον ΕΛΑ και τους Αραβες – και να αποκτήσει θανάσιµη «τεχνογνωσία» µέσω ταχυδροµείου.

ΠΟΤΕ ΔΕΝ πρέπει να ξεχνά κανείς – εκτός και αν προτιµά τη µεµψιµοιρία – ότι η τροµοκρατία είναι ένα βήµα µπροστά. Και πως σε δηµοκρατικά καθεστώτα δεν υπάρχει ποτέ απόλυτη προστασία. Στη Βρετανία έχουν πέσει όλµοι στην Ντάουνινγκ Στριτ, στην Ιταλία – εκτός από τις βόµβες και τις αµέτρητες δολοφονίες – έχει απαχθεί ένας πρωθυπουργός και δεν χρειάζεται να φθάσει κανείς στο «9/11», αρχίζοντας να απαριθµεί σενάρια Αποκαλύψεως.

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ είναι ωµό. Ο ελληνικός δηµόσιος χώρος περιλαµβάνει και σκοτεινές γωνιές µε άτοµα ή οµάδες που δεν έχουν ενδοιασµό να σκοτώσουν. Ο αγώνας απέναντι στην τροµοκρατία δεν είναι επιχειρησιακός ούτε βαραίνει αποκλειστικά το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, το οποίο καλείται να διαφυλάξει την οµαλότητα σε µια Ελλάδα που έχει µπει στις µυλόπετρες του Μνηµονίου. Ο αγώνας είναι, πρωτίστως, πολιτικός και η διαπίστωση δεν αφορά µόνο την κυβέρνηση αλλά το σύνολο των κοµµάτων.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ