Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΠΤΑ µήνες ο Κώστας Καραµανλής δεν έχασε καµία ευκαιρία να σιωπήσει. Ουδείς εκ των πρώην Πρωθυπουργών _ ή ακόµη και πολιτικών αρχηγών _ της Μεταπολίτευσης έχει επιδείξει ανάλογη πολιτική συµπεριφορά. Ο ίδιος δεν φαίνεται να ασχολείται. Πολλοί προσπάθησαν τα τελευταία χρόνια να καταλάβουν τον Καραµανλή µέσα από ψυχολογικές προσεγγίσεις. Το...
θέµα προσφέρεται πράγµατι για ψυχανάλυση, όχι όµως δική του αλλά των άλλων. ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ του Ζίγκµουντ Φρόυντ, ο Κώστας είναι για τη Ν.Δ. «τοτέµ και ταµπού» µαζί. Τοτέµ διότι λατρεύτηκε από τη βάση, τη µέση και τους κορυφαίους του κόµµατος χωρίς αναστολές και επιφυλάξεις. Τον εξέλεξαν αρχηγό το 1997 παρότι δεν είχε καµία σοβαρή πολιτική εµπειρία. Το ονοµατεπώνυµο εκρίθη επαρκές. Το ξεκίνηµα δεν ήταν σπουδαίο αφού η προεδρία του Καραµανλή σηµαδεύτηκε από διαγραφές και τις χαµένες βουλευτικές εκλογές του 2000. Ωστόσο, από το 2001 και µετά _ όταν ο Κώστας έκανε µερικούς κρίσιµους εσωκοµµατικούς συµβιβασµούς _ αι γενεαί πάσαι της Ν.Δ. έπιναν νερό, κρασί ή τσίπουρο στο όνοµά του. Η συντηρητική παράταξη έπεσε σε τυφλό αρχηγισµό, αφού ο Καραµανλής δεν αµφισβητήθηκε ποτέ. Ακόµη και τη βραδιά των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου, µε τη Ν.Δ. να έχει ηττηθεί µε ένδεκα µονάδες, ουδείς θα τολµούσε να ζητήσει την παραίτησή του αν µόνος δεν το αποφάσιζε.
ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΗΝ έννοια αυτή που ο Καραµανλής αποτελεί ταµπού. Ταµπού ακόµη και για τον Αντώνη Σαµαρά. Ο τελευταίος µπορεί να εξελέγη την 29η Νοεµβρίου ως «µαύρο άλογο», παρ’ όλ’ αυτά είχε ζητήσει δηµοσίως _ όπως και ο Δηµήτρης Αβραµόπουλος _ τον περασµένο Αύγουστο να µη γίνουν πρόωρες εκλογές και να παραµείνει ο Καραµανλής στην ηγεσία. Με τον ίδιο τρόπο που µπορεί ο Αντώνης να σκίζεται ότι δεν καλύπτει κανέναν, αλλά η εξαίρεση στον κανόνα είναι πάλι ο Καραµανλής. Ακόµη και το «Οχι» Σαµαρά στα οικονοµικά µέτρα στην ψηφοφορία της Πέµπτης αποδίδεται εν µέρει στο προοίµιο του σχετικού νοµοθετήµατος όπου χρεώνεται στη διακυβέρνηση Καραµανλή όλη η ευθύνη για τον δηµοσιονοµικό εκτροχιασµό της χώρας. Τουλάχιστον ο Αντώνης έγινε αρχηγός της Ν.Δ. Στην Ντόρα ο πολιτικός εναγκαλισµός του Καραµανλή δεν προσέφερε απολύτως τίποτε. Ο ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ _ αν υποθέσουµε ότι ενδιαφέρεται _ σιωπά. Η σιωπή θεωρείται χρυσός και η αξία του χρυσού έχει ανέβει πολύ µέσα στη γενική οικονοµική αναστάτωση και ανασφάλεια. Ωστόσο, η πολιτική αξία του Καραµανλή κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μένει να δούµε αν η κριτική στο πρόσωπό του θα παραµείνει ταµπού για τη συντηρητική παράταξη.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου