Του Δηµήτρη Μητρόπουλου.
ΠΡΙΝ ΑΠΟ µερικά χρόνια, ο µαρξιστής ιστορικός Ερικ Χοµπσµπάουµ εξέδωσε την αυτοβιογραφία του. Ο τίτλος της «Ενδιαφέροντες καιροί» απηχεί µε ειρωνικό φλέγµα τη ζωή κάποιου που έµεινε ορφανός στη Βιέννη του Μεσοπολέµου, µεγάλωσε στη Βρετανία κι έζησε τον 20ό αιώνα των πολέµων, των επαναστάσεων, των γενοκτονιών και, γενικώς, των άκρων. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙΡΟΥΣ έχει περάσει κι ο Κάρολος Παπούλιας. Οχι µόνο...
γιατί στερήθηκε κι αυτός νωρίς τον πατέρα του, ζώντας την Οδύσσεια της Κατοχής και του Εµφυλίου, των σπουδών χωρίς οικονοµικά µέσα στην Ευρώπη και της ταραγµένης πολιτικής ζωής της Ελλάδας ώς το 1974. Αλλά και γιατί, παρότι άνθρωπος ζεστός στην προσωπική επαφή, ο νυν Πρόεδρος της Δηµοκρατίας έχει κι αυτός το φλέγµα και την ειρωνεία των προοδευτικών ανθρώπων της γενιάς του.
Ο ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ βρέθηκε στην πολιτική σκηνή της Μεταπολίτευσης, µε τον Κωνσταντίνο Καραµανλή, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Αποσύρθηκε όταν παίχθηκε η πράξη Σηµίτη. Και επανήλθε ως Πρόεδρος της Δηµοκρατίας στη φάση των επιγόνων. Τον πρότεινε πρώτα ο Κώστας Καραµανλής και µετά ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά τον ψήφισαν - τόσο το 2005 όσο και το 2010 - αµφότερα τα µεγάλα κόµµατα.
ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ λοιπόν ο Παπούλιας έζησε ενδιαφέροντες καιρούς τον 20ό αιώνα, αλλά µετέχει σε µια εξίσου ενδιαφέρουσα επικαιρότητα και τον 21ο. Πώς να βλέπει την υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ - ή, τελος πάντων, στην επιτήρηση της τρόικας - κάποιος που έζησε τις µεγάλες αναστατώσεις των τελευταίων έξι δεκαετιών; Για τη γενιά του Παπούλια, η εισβολή της Ιστορίας και οι τριγµοί των θεσµών δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Δεν υπάρχει όµως αµφιβολία πως είναι κάτι που εύχονταν ότι δεν θα ξαναζούσαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΟΥ αφουγκράζεται την κοινωνία - ας µην πούµε πως έχει το αυτί του στο πεζοδρόµιο -, ο Παπούλιας ύψωσε αµέσως τη φωνή του µετά τα θλιβερά γεγονότα και τις τραγικές απώλειες της περασµένης Τετάρτης. Στο επίπεδο της πολιτικής κορυφής, οι χειρισµοί είναι άλλου είδους. Στην ελληνική Δηµοκρατία τα συµβούλια αρχηγών είναι ένδειξη αδιεξόδου, όπως φάνηκε και το 1992-93 µε το Μακεδονικό. Τα ίδια και χθες µε την Αριστερά να απέχει και τον Γιώργο Καρατζαφέρη να ζητάει οικουµενική κυβέρνηση.
ΘΕΣΜΙΚΟΣΟΙΚΟΔΕΣΠΟΤΗΣ, ο Παπούλιας ξέρει τα όρια του ρόλου του. Σε εποχές σχεδόν απόλυτης απαξίωσης της πολιτικής, είναι, αν µη τι άλλο, ενδιαφέρον ότι ο Πρόεδρος διατηρεί υψηλή δηµοτικότητα και αποδοχή. Αλλη µια ένδειξη πως ζούµε - ξανά - ενδιαφέροντες καιρούς.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου