Πάλι αναλάβαμε εμείς να του βάλουμε τίτλο, γιατί οι δικοί του-πως τα καταφέρνει- και άνευροι και εκτός θέματος είναι. Ο Ντερμπεντέρης που μόνο στην θέα του σφυροδρέπανου του ανεβαίνει το σάκχαρο , σιγά που θα άφηνε την ευκαιρία με την εισβολή του ΠΑΜΕ στην Ακρόπολη να πάει χαμένη.
Καλά ξεµπερδέµατα
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
ΠΡΙΝ ΑΠΟ µερικές µέρες, η ΠΝΟ απέκλεισε τους επιβάτες ενός κρουαζιερόπλοιου στον Πειραιά επειδή διαφωνεί µε την άρση του καµποτάζ. Προχθές, µια οµάδα αδιόριστων εκπαιδευτικών εφόρµησε στην ΕΡΤ επειδή ήθελε να...
παρέµβει σε µια εκποµπή που εµφανιζόταν η υπουργός Παιδείας.
ΧΘΕΣ,ΜΕΛΗ του ΚΚΕ εισέβαλαν στην Ακρόπολη µε κάτι πλακάτ σε µπακαλοαγγλικά, ενώ µέλη του ΠΑΜΕ κατέλαβαν σχολικό συγκρότηµα στην Τρίπολη διαµαρτυρόµενοι για µια απόλυση. ΘΑ ΔΕΧΤΩ, για την οικονοµία της συζήτησης, ότι όλοι αυτοί πιστεύουν ακράδαντα ότι έχουν δίκιο. Θα δεχτούν και αυτοί, όµως, ότι κάποιοι άλλοι µπορεί να έχουν εντελώς διαφορετική άποψη. Και εδώ προκύπτει το ερώτηµα: ποιος θα κρίνει τι πρέπει να ισχύσει;
ΣΕΑΥΤΟ το ερώτηµα υπάρχει µια πολύ απλή απάντηση. Ζούµε σε µια δηµοκρατική πολιτεία µε νόµους και κανόνες, άρα υπάρχουν και συγκεκριµένες διαδικασίες για να διεκδικήσει το δίκιο του όποιος θεωρεί ότι αδικείται. Διαδικασίες πολιτικές, νοµικές, ακόµη και αγωνιστικές.
ΑΛΛΑ Η απλή απάντηση παύει να ισχύει από τη στιγµή που οι διαµαρτυρόµενοι αρνούνται αυτές τις διαδικασίες ισχυριζόµενοι απλώς ότι «νόµος είναι το δίκιο του εργάτη». Δηλαδή, νόµος είναι το γούστο τους. Σήµερα γουστάρουν να την πέσουν σε τουρίστες στον Πειραιά, αύριο να µπουκάρουν στην ΕΡΤ και µεθαύριο να µην αφήνουν τον Λοβέρδο να πάει στο γραφείο του. Κι αυτά επειδή αποφάσισαν από µόνοι τους ότι το δικό τους δίκιο είναι το σωστό!
ΕΤΣΙ,ΜΙΚΡΕΣ οργανωµένες και ενίοτε βίαιες οµάδες επιβάλλουν την κοινωνική παρουσία τους όχι µε τη δύναµη του λόγου ή την πειθώ των επιχειρηµάτων ή τη συναίνεση της πλειοψηφίας, όπως γίνεται στις δηµοκρατίες, αλλά µε τον κοινό τσαµπουκά.
ΠΡΟ ΗΜΕΡΩΝ, σε µια τηλεοπτική συνοµιλία, υψηλόβαθµο στέλεχος του ΚΚΕ µού απάντησε ρητά ότι το κόµµα του δεν αναγνωρίζει το Σύνταγµα. Με άλλα λόγια, δεν θεωρεί ότι δεσµεύεται στη δράση του από κανένα νόµο και κανένα κανόνα παρά µόνο από ό,τι το ίδιο ορίζει ως κοµµατική του επιδίωξη - κοινώς, καλά ξεµπερδέµατα.
ΟΚΥΝΙΣΜΟΣ της οµολογίας είναι ασφαλώς αποστοµωτικός.
Αλλά η ουσία της οµολογίας είναι ανατριχιαστική. Ενα κοµµάτι της κοινωνίας διεκδικεί το δικαίωµα να τελεί σε κατάσταση διαρκούς στάσης.
ΔΙΚΑΙΩΜΑΠΑΡΑΝΟΪΚΟ, να το δεχτώ. Μόνο που όσο η κρίση συµπιέζει την κοινωνία, όσο οι κακοµοίρηδες δεν βρίσκουν βολικές εξηγήσεις για την κακοµοιριά τους, όσο δεν θα βλέπουν φως στον ορίζοντα, ακόµη και οι χειρότερες παράνοιες µπορούν να βρουν ακροατήριο.
ΜΙΚΡΟΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ, σύµφωνοι. Αλλά δεν χρειάζονται και πολλοί για να κάνουν µια χώρα άνω - κάτω.
Μικρές οργανωµένες και ενίοτε βίαιες οµάδες επιβάλλουν την κοινωνική παρουσία τους όχι µε τη δύναµη του λόγου, όπως γίνεται στις δηµοκρατίες, αλλά µε τον κοινό τσαµπουκά
ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ από τα ΝΕΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου