Με τους Μαντέληδες φτάσαμε ώς εδώ...

Του Γιώργου Παπαχρήστου
Να ξεκινήσουμε από τα βασικά: ο Κώστας Σημίτης ήταν ένας εξαιρετικός πρωθυπουργός. Οργανωμένος, σοβαρός, επιμελής, επίμονος, με άποψη για τα πράγματα, αποφασιστικός, και εν τέλει αποτελεσματικός. Πήρε μια χώρα που παρέπαιε μεταξύ της πτώχευσης και της αναξιοπιστίας και...

...την έκανε μέσα σε οκτώ χρόνια διεθνή παίκτη και εταίρο, με φωνή και κύρος στην Ευρώπη και τον κόσμο. Την έβαλε στην ευρωζώνη, βελτίωσε τις υποδομές της, κατασκεύασε μεγάλα έργα, την εκσυγχρόνισε όπως μπορούσε κι όταν έφυγε, δεν υπήρχε Ελληνας ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης που να μην του αναγνώριζε το απλό: "ο Σημίτης άφησε έργο". Ναι, το ξέρω, "σιγά το πράγμα" θα πουν ορισμένοι, αλλά δεν είναι έτσι. Γιατί αυτό που αλλού θα το θεωρούσε κανείς αυτονόητο για τον πρωθυπουργό της χώρας του, στην Ελλάδα της αναξιοκρατίας, του ωχαδερφισμού, και της γενικευμένης απάτης, το "άφησε έργο" είναι σημαντικό. Και ναι, πράγματι, ο Κώστας Σημίτης που ήταν, κατά γενική παραδοχή, ένας καλός πρωθυπουργός (όπως αποδείχθηκε πανηγυρικά από αυτόν που τον διαδέχθηκε), άφησε έργο. Ορατό. Και αδιαμφισβήτητο. Η προσωπική του τραγωδία όμως είναι ότι εκτός από έργο, άφησε πίσω του και τους κάθε λογής Μαντέληδες που δημιούργησαν σχολή: "είμαι υπουργός, και τα πιάνω απ΄ όπου μπορώ"!

Με φιλοδοξία «να κονομήσουν»
Γιατί γίνεται κανείς υπουργός; Δεν έχω απάντηση. Φαντάζομαι οι πολλοί, γιατί έχουν μέσα τους το "μεράκι" (διάβαζε "ψώνιο" εσύ επιμελή αναγνώστη μου) να γίνουν "νοματαίοι"- εκεί που δεν τους αναγνώριζε κανείς, να περιστοιχίζονται από γραμματείς και φαρισαίους, να τους ανοίγουν (τις) πόρτες, να τους πηγαίνουν και να τους φέρνουν οδηγοί, να ΄χουν σωματοφύλακες και επιπλέον να ηδονίζονται από το ΄΄παιχνίδι της εξουσίας". Φαντάζομαι επίσης ότι μερικοί εξ αυτών των πολλών να έχουν και την κρυφή φιλοδοξία του κάθε Μαντέλη "να κονομήσουν" κι από πάνω. Είναι αυτοί που σου λένε "ρε παιδιά, έφτυσα αίμα να γίνω υπουργός, δεν πρέπει να βγάλω κι εγώ το κατιτίς μου, για τον κόπο μου"; Κυνικό; Ωμό; Μπορεί. Αλλά είναι η πραγματικότητα. Η σκληρή, γυμνή, πραγματικότητα. Οσο ωμή ήταν και η ομολογία του Μαντέλη. Εμένα πάντως αυτό που με τρελαίνει τόσο δεν ήταν η κυνικότητα αυτού του ανθρώπου. Οχι. Ηταν η έκπληξη των υπολοίπων. Βουλευτών και υπουργών. Που ακούγοντας τον Μαντέλη να ομολογεί ότι "ναι, τα πήρα παιδιά, τι με κοιτάτε έτσι;", άρχισαν να φρίττουν. Να κάνουν τσσσσ... τσσσσ... τσσσσ, να ολοφύρονται που αυτό το ποταπό άτομο τα ΄παιρνε, να οργίζονται, να θυμώνουν, να σκίζουν τα ρούχα τους. Λες και δεν έχουν ακούσει τίποτε για τον "φόνο". Ούτε τους έχει μιλήσει κανείς ποτέ γι΄ αυτόν...

Οι κολοσσοί τα χώνουν παντού
Ελάτε καλέ, μην κάνετε έτσι. Τι είναι αυτό που σας κάνει να κοκκινίζετε από ντροπή ως οι παρθένες που αντικρύζουν για πρώτη φορά στη ζωή τους ό,τι θα αποτελέσει στη συνέχεια "το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου τους"; Δηλαδή για να καταλάβω, κανείς σας δεν έχει ακούσει ότι πέφτουν οι μίζες σαν το χαλάζι σε αυτές τις περιπτώσεις; Οτι οι κολοσσοί τύπου Siemens τα χώνουν όπου μπορούν για να κάνουν ευκολότερα τη δουλειά τους; Οτι αυτοί οι κολοσσοί γνωρίζουν καλύτερα παντός άλλου με τι έχουν να κάνουν; Οτι αυτός που βρίσκεται απέναντί τους στρογγυλοκαθισμένος στο υπουργικό γραφείο στην πραγματικότητα είναι ένας λιγούρης που θα πούλαγε και τη μάνα του αν έβρισκε καλή τιμή, προκειμένου να γίνει πλούσιος; Ή ότι παραμονές των εκλογών, τα κόμματα βγάζουν δίσκο για τις προεκλογικές τους δαπάνες και ότι εκείνοι που σπεύδουν πρώτοι να "συνεισφέρουν" είναι οι κολοσσοί που λέμε παραπάνω; Συγγνώμη, αυτοί όλοι που τώρα εκπλήττονται από την ωμή παραδοχή του Μαντέλη δεν τα ξέρουν αυτά; Ασφαλώς και τα ξέρουν. Λοιπόν, τι να λέμε τώρα. Προσωπικά θα προτιμούσα όλοι αυτοί να σιωπούσαν. Να μας άφηναν να βγάλουμε μόνοι μας συμπέρασμα για το τι έχει συμβεί. Εχουμε, ο καθένας μας, και κρίση, και μνήμη, και μπορούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Αλλωστε, πώς φτάσαμε ώς εδώ; Με τους Μαντέληδες φτάσαμε...

Μίλησε το κόμμα των κουμπάρων!
Κι όπως έχουμε ξαναπεί, από τη στιγμή που υπάρχει ένας που τα δίνει, θα βρεθεί ένας τουλάχιστον να τα πάρει. Εκεί βρίσκεται όλο το πρόβλημα, κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να κοιταχτεί καλά στον καθρέφτη, και μετά να κόψει τα "ληγμένα" που προφανώς παίρνει! Πρέπει, μάλλιασε η γλώσσα μου να το λέω, να πάρουμε τη ζωή μας αλλιώς, και να δούμε τι μπορεί να γίνει για να αλλάξει η χώρα πορεία. Αλλά δεν είμαι αισιόδοξος. Καθόλου μάλιστα. Εδώ δεν είδατε τι έγινε με τον Μαντέλη; Το πρώτο που βρήκε να πει η Νέα Δημοκρατία είναι ότι το σκάνδαλο είναι "πράσινο". Ποιον πείθουν με κάτι τέτοια; Το κόμμα των κουμπάρων, των κολλητών και των φίλων, που είχε για πεντέμισι χρόνια κάνει τη μίζα και την ανομία τρόπο ζωής, ζητάει και τα ρέστα. Ασε που εκτίθεται ανεπανόρθωτα, γιατί, όπως λέμε και στην Ηπειρο, αναγνώστη μου "σιμά, κοντά είναι στα Γιάννενα"! Ητοι, για τους μη μυημένους, δεν θα αργήσει η ώρα που θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν...

Φωνάζουν για την Πετρομαγούλα
Αλλά κι από την άλλη πλευρά, τι βλέπουμε; Τον πρόεδρο της Βουλής να πλακώνεται με τον υπουργό Εσωτερικών δημοσίως για τον "Καλλικράτη", και το επίπεδο της αντιπαράθεσης είναι πολύ... σοβαρό: γιατί έκανες αυτό τον δήμο, και δεν έκανες τον άλλο! Δηλαδή μια κορυφαία επιλογή της κυβέρνησης ευτελίζεται σε τέτοιο βαθμό, που αναγκάζει τον κάθε πικραμένο να βγαίνει στο δρόμο, να τον κλείνει για να προβάλει το... δίκαιο αίτημα που είναι, προσέξτε παρακαλώ, να γίνει αυτόνομος δήμος η... ιστορική Ανω Κάτω Πετρομαγούλα! Να γίνει, δεν λέω, η Πετρομαγούλα, αλλά άμα ξεκινήσει αυτό το βιολί, θα πρέπει να γίνουν όχι 350 δήμοι, αλλά 13.500 και βάλε! Ολη η Ελλάδα ιστορικούς δήμους και χωριά έχει, και δεν καταλαβαίνω, σε τι θα πληγεί η... ιστορικότητα της Πετρομαγούλας, αν δεν δεήσει να την κάνει αυτόνομο δήμο ο υπουργός. Τέλος πάντων, γελοία μου ακούγονται όλα αυτά, και βαριέμαι ακόμη και να τα συζητάω.


ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ Ρεμούλες και σπατάλες που σοκάρουν

ΔΕΝ ΕΧΕΙ τέλος η δράση των "πιράνχας" στο χώρο της Υγείας. Οι τύποι δεν καταλαβαίνουν Χριστό. Εχουν κολλήσει σα βδέλλες πάνω στο σώμα της και απομυζούν ό,τι έχει απομείνει. Οι γιατροί, που υποτίθεται ότι πρώτοι θα έπρεπε να ενστερνιστούν την προσπάθεια που γίνεται για την περιστολή της πολυφαρμακίας, συνεχίζουν απτόητοι: παρά τη μείωση κατά 25% των τιμών των φαρμάκων, για να εξοικονομηθεί 1 δισ. μέσα στο 2010, όχι μόνο δεν έγινε η μείωση αυτή, αλλά μέσα στο πρώτο τρίμηνο υπήρξε και αύξηση των δαπανών κατά 60 εκατ.!! Λες και πρόκειται να πέσουν πάνω μας οι επιδημίες του κόσμου, οι άνθρωποι γράφουν αβέρτα φάρμακα. Το κάνουν επίτηδες προφανώς, δεν εξηγείται αλλιώς. Και να ΄ναι μόνο αυτό; Εχω στα χέρια μου μια καταγγελία από τη Λέρο, που αποδεικνύει το πάρτι που γινόταν επί Νέας Δημοκρατίας, από κουμπάρους, κολλητούς και φίλους του συστήματος.

Ενα τέτοιο παλικάρι, κολλητός μεγαλοϋπουργού της Νέας Δημοκρατίας πήρε μέσα από τις "γνωστές" διαδικασίες την προμήθεια κρέατος στο Ψυχιατρείο. Σύμφωνα με την καταγγελία αυτή, ο λεβέντης χρέωνε 13,5 ευρώ το κιλό το μοσχαρίσιο κρέας, που ήταν τόσο μοσχαρίσιο όσο και μια γελάδα που έχει οργώσει το μισό θεσσαλικό κάμπο! 13,5 ευρώ το κιλό, που δεν το χρεώνει ούτε κρεοπωλείο στο Κολωνάκι, που λέει ο λόγος.

Μάλιστα. Τέτοια ρεμούλα.

Και δεν υπάρχει ένας εισαγγελέας να καλέσει σε απολογία την προηγούμενη διοίκηση γι΄ αυτή- και γύρευε πόσες άλλες- απόφαση που έλαβε και που ζημίωσε το ελληνικό κράτος δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρήματα.
Γνώμες-ΝΕΑ