Αποφάγια...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ, ο Χάρης Καστανίδης κινήθηκε πάντοτε µε άνεση στο πεδίο της υπερβολής. Είναι λοιπόν ο κατάλληλος άνθρωπος για να φέρει στη Βουλή ένα πραγµατικά δρακόντειο πόθεν έσχες.

ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ δίκαιοι, ο...
υπουργός Δικαιοσύνης έχει σταθεί σχετικά καλά στο πρώτο επτάµηνο της θητείας του. Και είναι έµπειρος πολιτικός. Είναι επίσης γεγονός ότι η κοινωνία δεν αναγνωρίζει πλέον το τεκµήριο αθωότητας στους πολιτικούς. Και ότι οι υπάρχουσες ρυθµίσεις - από τον νόµο ευθύνης υπουργών ώς τη βουλευτική ασυλία - προκαλούν από δυσπιστία ώς θυµηδία. Ακόµη χειρότερα: µια από τις παθολογίες της διακυβέρνησης Καραµανλή ήταν η σχεδόν ασφυκτική σχέση της Δικαιοσύνης µε την πολιτική. Κρίνοντας από τους χειρισµούς στην υπόθεση του Βατοπεδίου ή το κλείσιµο της Βουλής τον Μάιο του 2009 εξ αφορµής της υπόθεσης Ζίµενς, οι θεσµοί βγήκαν ζηµιωµένοι.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ κρίση, που έχει ως αποτέλεσµα να βάζει η κυβέρνηση το χέρι στην τσέπη του πολίτη, κάνει την κατάσταση ακόµη πιο εκρηκτική.

Τηρουµένων των αναλογιών, η Ελλάδα θα µπορούσε να ζήσει κάτι σαν τα «καθαρά χέρια» της Ιταλίας τη δεκαετία του ‘90. Δηλαδή µια ευρεία εκκαθάριση του πολιτικού προσωπικού. Ο έλληνας Ντι Πιέτρο δεν έχει βρεθεί ακόµη. Υπάρχει όµως περίσσευµα δηµόσιας οργής και αρκετά αποφάγια σκανδάλων στο τραπέζι της δηµόσιας ζωής.

ΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ αυτή εκφράζουν οι προτάσεις Καστανίδη για δήµευση περιουσιών όσων υποβάλλουν ανακριβή πόθεν έσχες και έκπτωση από το βουλευτικό αξίωµα υπουργών που µετέχουν σε οφσόρ - ελληνιστί, εξωχώριες - εταιρείες. Αντίστοιχη είναι και η διάθεση να µην κάνει η Βουλή - αλλά επιτροπή τεχνοκρατών - τον έλεγχο των πόθεν έσχες των πολιτικών, ενώ όλους τους υπόλοιπους να τους αναλάβει η Αρχή για το Ξέπλυµα Μαύρου Χρήµατος.

ΠΟΛΥ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ όλα αυτά. Μήπως όµως είναι τόσο εξοντωτικός ο χαρακτήρας των ποινών που δύσκολα θα επιβληθούν; Η Βουλή έχει όντως επιδείξει κάποια φειδώ στον έλεγχο των βουλευτών. Αλλά η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου παρέχει εγγυήσεις δικαστικής προστασίας, κάτι που δεν ισχύει µε τον ίδιο τρόπο για την Αρχή για το Μαύρο Χρήµα.

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ είναι δύο. Να µη γίνει πάλι τίποτε. Ή να «εκτελεστούν» κάποιοι που να πληρώσουν για λογαριασµό όλων των άλλων - κάτι που συµβαίνει συχνά στην Ελλάδα. Αντιθέτως, η αλλαγή του υπολογισµού του χρόνου παραγραφής στην απιστία κατά του Δηµοσίου έχει νόηµα, εφόσον σταθεί νοµικά. Οπως θα είχε νόηµα και µια ρύθµιση για το πολιτικό χρήµα και τις δαπάνες των πολιτευοµένων, που να συνδυαστεί µε τις αλλαγές στον εκλογικό νόµο και, κυρίως, που να εφαρµοστεί.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.