Κερδίζουν οι νεανικές παρουσίες...

Της Πόπης Διαμαντάκου
Η Γερµανιδούλα Λένα, µε τη δροσιά της, το απλό µαύρο φουστανάκι της και το κελαρυστό γελάκι στο φινάλε της ερµηνείας της, υπερίσχυσε του ευρωπαϊκού θυµού για τη «θεία Μέρκελ» και πήρε το πρώτο βραβείο για το «Satellite», αποδεικνύοντας ότι τα ανεπιτήδευτα νιάτα γοητεύουν, όπως και ο Αλεξάντερ Ρίµπακ πέρυσι µε το βιολί, τους τρυφερούς στίχους και το απλό γιλεκάκι του. Η δεύτερη θέση στους πολύ καλούς, πολύ σύγχρονους «ΜaΝga» από την Τουρκία µε τον...

...ροκάδικο ήχο και τη hi-tec σκηνοθεσία επιβεβαιώνει τη γιουροβιζιονική στροφή στο νεανικό ύφος.

Η όγδοη θέση του δικού µας ξεσηκωτικού «Οpa!» ήταν αναµενόµενη και δίκαιη, παρότι έσπευσαν οι πικραµένοι, µεταξύ των οποίων και ο αρµόδιος εκ της ΕΡΤ Τζώννυ Καληµέρης, να ρίξουν το φταίξιµο σε εκείνους που δεν µας ψήφισαν, π.χ. στη Βουλγαρία που άλλες χρονιές µας έδινε το 12άρι. Η Γιουροβίζιον δεν έχει σιγουράκια. Και ο φετινός διαγωνισµός είχε πολλές διαφορές από παλαιότερους.

Είχε τουλάχιστον καλύτερα τραγούδια, αν και όχι από εκείνα που γίνονται σουξέ. Κυρίως είχε εξαιρετικές φωνές, στις οποίες και στηρίχτηκαν οι περισσότερες συµµετοχές, ενώ ήταν περιορισµένες οι αλλοτινές πανηγυρτζήδικες σκηνικές αρλούµπες. Οχι ότι έλειψαν τα ευτράπελα όπως οι πεταλουδοπυγολαµπίδες των Λευκορώσων. Πάτωσαν βέβαια.

Εκπληξη θεωρήθηκε η τρίτη θέση της Ρουµανίας, αλλά εκτός ίσως από τις φίλες χώρες που την πριµοδότησαν, δύσκολα µπορεί να αρνηθεί κανείς ότι το διάφανο πιάνο στη σκηνή και η καταπληκτική, κρυστάλλινη φωνή της Πάουλα των «Πάουλα και Οβι Σέλινγκ» δικαίωναν αισθητικά την επιλογή, όσο και αν το τραγούδι ήταν παλιοµοδίτικο. Γιορτινή, σκηνική καινοτοµία φέτος τα πλάνα σε απευθείας µετάδοση από τοπικούς, οικογενειακούς πανηγυρισµούς από κάθε χώρα, τα οποία έκαναν την εισαγωγή στη συµµετοχή της.

Ηταν σαφές το µήνυµα του Οσλο ότι η τηλεοπτική τεχνολογία τίθεται εξ ολοκλήρου στην υπηρεσία των πολιτών και τους ενώνει µε την απευθείας µετάδοση του παλµού τους, του κεφιού και της ανάγκης για ψυχαγωγία πάνω στη γιουροβιζιονική σκηνή.

Οι πολλές µπαλάντες. Σαν να ήθελε να ησυχάσει το αυτί του γιουροβιζιονιστή, αλλά και το µάτι από εκείνα τα κιτσάτα ογκώδη σκηνικά και τον ξέφρενο σεξουαλισµό κυριών, που δεν ήξεραν τι να πρωτοδείξουν στο φιλοθέαµον, από τα µαύρα εσώρουχά τους µέχρι τα δερµάτινα σεξοϋπονοούµενά τους. Ησυχάσαµε και εµείς από εκείνο το επιθετικό εθνικιστικό κιτς που κορυφώθηκε µε το φωτισµένο φέρετρο που είχε την ελληνική σηµαία.

Ισως επειδή η οικονοµική κρίση απαιτεί στροφή στις «παραδοσιακές αξίες», οι καλές φωνές πάντως και οι διακριτικές παρουσίες ήταν οι κερδισµένοι, ενώ η συµµετοχή του Βελγίου µε τον πιτσιρικά Τom Dice που βγήκε µόνο µε την κιθάρα του, αλλά γέµισε τη σκηνή µε την ωραία παρουσία και την καλή φωνή, κέρδισε µπόλικα ψηφαλάκια.

Στον πρώτο ηµιτελικό ήρθε πρώτος µε το δικό µας «Οpa!» να ακολουθεί, επιλογές που δείχνουν ότι το γιουροβιζιονικό γούστο ισορροπεί µεταξύ µιας ήσυχης αλλά αισθητικά άψογης παρουσίας και µιας ξεσηκωτικής αλλά καλοδουλεµένης συνταγής.

Ετσι κι αλλιώς, το µεγάλο γιουροπανηγύρι παραµένει µια τραγουδο-ευρωντίσνεϊλαντ µε τον αγγλικό στίχο παντού, από την ουκρανική συµµετοχή µέχρι τη βελγική και από την τουρκική µέχρι την ισλανδική, ενώ τα έθνικ στοιχεία υποχωρούν σε γλυκερό γιουροκίτς.

Ακόµη ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της φετινής χρονιάς είναι ότι ουδόλως φοβήθηκαν την αναµέτρηση µε γιουροβιζιονικά «ουρί» χώρες όπως η Ιρλανδία ή η Ισλανδία και έστειλαν κυρίες που δεν βασίζονταν στην εµφάνιση αλλά στις έξοχες ερµηνείες, ειδικώς της Ιρα Μπιορκ. Εντυπωσιακή η ερµηνεία της Ουκρανής Αλιόσα, µε µια ροκ µπαλάντα φιλειρηνικού περιεχοµένου που θύµισε εποχές όπου το είδος ήταν µόδα. Εκρηκτική εµφάνιση, µε την κατακόκκινη τουαλέτα η Σοφία από τη Γεωργία και µια από τις καλύτερες ερµηνείες.

Ο γιουροβιζιονικός γρίφος παραµένει για το τι ψηφίζει το κοινό, παρότι η τάση είναι εµφανής πλέον - παρά την πολυσυζητηµένη γιουροβιζιονική «διπλωµατία» που δεν υποχωρεί: κερδίζουν έδαφος οι πολύ νεανικές και απλές παρουσίες. (Εµείς τις ανάλογες τις στριµώχνουµε στα ριάλιτι να µιµούνται Βίσσες και Βανδές και να υποκλίνονται στην αισθητική των κοντά εξηντάρηδων, που νεάζουν στην πλάτη τους). Ωστόσο οι ψήφοι στη Δανία, µε τραγούδι του οποίου ο ρυθµός θύµιζε ΑΒΒΑ για παράδειγµα, µας έµοιασαν σαν κλείσιµο του µατιού των ευρωπαϊκών -άντα.

Η Ρίκα Βαγιάνη ολοκλήρωσε την καλή δουλειά στην παρουσίαση και συγχωρεµένα τα σαρδαµάκια, γιατί κράτησε χαµηλούς τόνους και δεν ξεσάλωσε σαχλαµαρίζοντας. Οσο για τον εγχώριο πόλεµο κατά της γλυκύτατης Λένας, παραµένει απόδειξη µιας επαρχιώτικης τηλεόρασης, που επιµένει σε ψευδοκόντρες και ελληναράδικες µαγκιές για να ικανοποιεί µια δική της ξεπερασµένη παράδοση κατινιάς και κιτς...