Μύγες...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΤΕΛΙΚΩΣ, ΤΑ καταφέραµε. Πήγαµε στο ΔΝΤ µε την τρίτη. Για τους νεώτερους - ή τους έχοντες ασθενή µνήµη - οι δύο πρώτες προσπάθειες ήταν το 1985 - 1986 και το 1994.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ καµία αµφιβολία πως έχει τεράστια ευθύνη η κυβέρνηση της Ν.Δ. Αποτελεί θλιβερή στατιστική της Μεταπολίτευσης πως - µε εξαίρεση τον Κωνσταντίνο Καραµανλή - όλοι οι αρχηγοί της συντηρητικής παράταξης παρέδωσαν τη χώρα σε τραγική κατάσταση. Για την...
ελληνική οικονοµία, το 2009, ήταν annus horribilis - φρικτή χρονιά. Διότι το χρέος ήταν εδώ και πάνω από δεκαετία στο 100% του ΑΕΠ. Αλλά πώς γίνεται να αρχίζεις τη θητεία σου µε απογραφή και να καταλήγεις µε διψήφιο έλλειµµα; Ελλειµµα που ένας Θεός ξέρει αν δεν θα αναθεωρηθεί ξανά τις προσεχείς εβδοµάδες, γράφοντας 14 µπροστά.

ΠΑΡ’ ΟΛ’ ΑΥΤΑ και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε λάθη τους τελευταίους µήνες. Εστω κι αν είναι από τα κακά που ξεκινούν από καλές προθέσεις. Ο Γιώργος Παπανδρέου και οι συνεργάτες του υπερεκτίµησαν τις δυνατότητές τους. Πρώτον, µε το «λεφτά υπάρχουν» πριν από τις εκλογές. Δεύτερον, µε το να αναθεωρήσουν το έλλειµµα στο 12,7%, αλλά να επιµένουν να τηρήσουν προεκλογικές δεσµεύσεις για παροχές. Τρίτον, µε µια πρωτοφανή εκστρατεία δηµοσίων σχέσεων που τράβηξε τη διεθνή προσοχή στο σοβαρό δηµοσιονοµικό µας πρόβληµα, ενώ δεν είχε αποφασιστεί να µπει το µαχαίρι στο κόκαλο.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, Η κυβέρνηση δεν έχει ευθύνη για το ΔΝΤ, έστω κι αν το χειρίστηκε διαπραγµατευτικά αφελώς.

Δεν το βάλαµε εµείς στη συζήτηση, αλλά οι Γερµανοί. Πρώτον, για να µην έρθουν όλα τα λεφτά της βοήθειας από τους κρατικούς προϋπολογισµούς των δεκαπέντε της ευρωζώνης, ιδίως δε τη Γερµανία, όπου το θέµα είναι πολιτικά ευαίσθητο. Δεύτερον, γιατί τα γράψε-σβήσε των ελληνικών δηµοσιονοµικών στοιχείων και οι παλινωδίες Μπαρόζο - χάρη στα κολλητηλίκια µε τον Καραµανλή - είχαν καταστήσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναξιόπιστη στα µάτια των Γερµανών. Η Μέρκελ προτίµησε λοιπόν να αναλάβουν την Ελλάδα οι «προφέσιοναλ» από την Ουάσιγκτον. Αντίστοιχα, ο Παπανδρέου αντιµετώπισε πράγµατι µια διχασµένη Ευρώπη που παλινδροµούσε µέχρι την περασµένη Τετάρτη. Η Ελλάδα είναι η µύγα, αλλά η σούπα της ευρωζώνης πάει ούτως ή άλλως να ξινίσει.

ΣΤΟ ΔΝΤ πήγαµε. Να δούµε τώρα πώς θα γυρίσουµε. Σχεδόν µια δεκαετία µετά το 2001, η Αργεντινή παραµένει εκτός αγορών. Η Ελλάδα έχει µπροστά της µια σκληρή πενταετία τουλάχιστον. Και η κυβέρνηση πρέπει να αποφύγει τα ηµίµετρα, ενώ έχει µπροστά της δύσκολους χειρισµούς, ιδίως στο θέµα της αναδιάρθρωσης του χρέους που θα προκύψει τα επόµενα δυο - τρία χρόνια.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.