Ελάχιστες οι ελπίδες να βρούμε ελληνικό προϊόν, ακόμα και αν θέλουμε φακές και φασόλια...Η ύφεση χτυπά απειλητικά την πόρτα της χώρας, αναμνήσεις προηγούμενων δεκαετιών επιστρέφουν δυναμικά: ο Λαλάκης ο εισαγόμενος με τα παντελόνια ΑΒC και τα τσιγάρα «παφ και τάλιρο», καμπάνιες τύπου ο «επιμένων ελληνικά» και προτροπές «αγοράζετε μόνο δικά μας προϊόντα» έχουν αρχίσει να ακούγονται ως λύσεις για την ενίσχυση της οικονομίας. Όμως, για να μπορεί να αγοράζει κανείς και ακόμα περισσότερο να εξάγει ελληνικά, θα πρέπει και κάποιοι να παράγουν ελληνικά.
Τρανταχτό παράδειγμα η...
παραδοσιακή ελληνική φασολάδα, που σήμερα αποτελείται κατά το ήμισυ σχεδόν από εισαγόμενα φασόλια: σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, το 46% των αναγκών καλύπτεται από εισαγωγές. Μάλιστα, η εξάρτησή μας αναμένεται να αυξηθεί ακόμα περισσότερο αφού μέσα σε μία διετία, από το 2007 στο 2009, η παραγωγή των ελληνικών ξηρών φασολιών μειώθηκε κατά 27% όπως προκύπτει από τα στοιχεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Αν πάλι θέλουμε να φάμε φακές ή ρεβίθια, τότε οι ελπίδες μας να βρούμε ελληνικό προϊόν είναι ελάχιστες: Εισάγουμε το 92% και το 69% της κατανάλωσης αντίστοιχα. Βέβαια, έλλειψη παραγωγής δεν εντοπίζεται μονάχα στα όσπρια: επεκτείνεται σε μια παλέτα αγαθών, από τους τομείς της διατροφής, τα τσιγάρα και τα ποτά έως την ένδυση, την τεχνολογία, τα ορυκτά και τα βιομηχανικά προϊόντα.
Έτσι, ακόμα και εκεί που υπάρχει ενδιαφέρον για εξαγωγές αδυνατούμε να καλύψουμε τις ανάγκες των αγορών του εξωτερικού: «Αναγκάζομαι να εισάγω μόνος μου από την Ελλάδα 4-5 φορτία την εβδομάδα επειδή δεν με ικανοποιεί η ποιότητα των ελληνικών προϊόντων που βρίσκω στην εδώ αγορά», λέει στα «ΝΕΑ» ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου «Μilos» στην Νέα Υόρκη κ. Κώστας Σπηλιάδης. «Επειδή τα ελληνικά προϊόντα είναι ακριβά παίρνουμε μόνο τα αναγκαία όπως η φέτα και προμηθευόμαστε τα υπόλοιπα από άλλες αγορές: μεγάλα φασόλια από την Ισπανία για παράδειγμα αντί για γίγαντες», επισημαίνει και ο κ. Θοδωρής Κυριακού, ιδιοκτήτης του εστιατορίου «Τhe Real Greek» στο Λονδίνο.
Σύμφωνα με τον γενικό διευθυντή του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) κ. Γιάννη Στουρνάρα, η μεγάλη πρόκληση στην περίοδο της κρίσης με τη μείωση της κατανάλωσης που αναμένεται να πλήξει την αγορά είναι να περικοπούν πόροι από τις εισαγωγές και όχι από τα εγχώρια προϊόντα και υπηρεσίες. «Ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση είναι η αύξηση των εξαγωγών, η οποία θα πρέπει να αποτελέσει το στοίχημα της επόμενης δεκαετίας ώστε να αναπροσαρμόσουμε το αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας», συμπληρώνει ο κ. Στουρνάρας.
Μονόδρομος. «Αυτή την εποχή, η στροφή στα ελληνικά προϊόντα είναι κατά τη γνώμη μου μονόδρομος. Μόνο έτσι μπορεί να ενισχυθεί η εγχώρια αγορά. Πρέπει ως χώρα να σταθούμε στις δικές μας δυνάμεις, να παράγουμε τεχνογνωσία και προϊόντα, και φυσικά να τα εξάγουμε», επισημαίνει στα «ΝΕΑ» ο κ. Δημήτρης Πολιτόπουλος, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Ζυθοποιίας Μακεδονίας-Θράκης που παρασκευάζει την μπίρα Βεργίνα. Μάλιστα, για να περιορίσει τις εισαγωγές ώστε να μην αποδημούν πόροι στο εξωτερικό, αλλά και να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, ο κ. Πολιτόπουλος επένδυσε στην προετοιμασία 10.000 στρεμμάτων γης στον νομό Ροδόπης για την καλλιέργεια ειδικής ποικιλίας κριθαριού για την παρασκευή της μπίρας.
Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η αύξηση των εξαγωγών, που αποτελεί το στοίχημα της επόμενης δεκαετίας
«Πάνω τα καλά, κάτω τα σάπια»
Πρόβλημα υπάρχει και με την συχνότητα εμφάνισης των καλών ελληνικών προϊόντων στην αγορά των ΗΠΑ όπως αναφέρει ο κ. Κώστας Σπηλιάδης, ιδιοκτήτης του εστιατορίου «Μilos» και μπακάλικου στην καρδιά της Νέας Υόρκης: «Ακόμα και στην περίπτωση που κυκλοφορήσει στη Νέα Υόρκη ένα πολύ καλό ελληνικό κρασί, και το συνηθίσει η αγορά και δείξει ότι το προτιμά, μετά κάνει πολύ καιρό για να ξαναεμφανιστεί, με αποτέλεσμα οι πελάτες να το ξεχνούν. Κατά τη γνώμη μου υπάρχει έλλειψη συνέπειας και συνέχειας. Επίσης η σχέση ποιότητας τιμής δεν είναι σωστή- μπορείς να βρεις ίδια και καλύτερα προϊόντα π.χ. από την Ιταλία ή την Ισπανία σε πιο ανταγωνιστικές τιμές. Για παράδειγμα, γνωστοί μου είχαν επιχειρήσει να εισαγάγουν στις ΗΠΑ πορτοκάλια από την Ελλάδα και τις πρώτες φορές ήταν όλα καλά, ενώ μετά μόνο τα πάνω πάνω στα καφάσια ήταν εντάξει- όσο προχωρούσες προς τα κάτω ήταν σάπια», υποστηρίζει ο κ. Σπηλιάδης. Σύμφωνα με τον Έλληνα επιχειρηματία, τα κονδύλια για την προώθηση των ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό πάνε στράφι.
«Το παν είναι να έχει ποιότητα το προϊόν»
Σύμφωνα με ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί χρόνια με το εμπόριο και τις εξαγωγές, για να μπορέσει κανείς να πουλήσει στο εξωτερικό πρέπει να μπορεί να ανταγωνίζεται τις ξένες επιτυχημένες εταιρείες. «Το παν είναι να έχει ποιότητα το προϊόν- μόνο έτσι μπορεί κανείς να γίνει ανταγωνιστικός τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Το να κάνουμε τον Έλληνα να αγοράζει τα ελληνικά προϊόντα είναι τόσο απαραίτητο όσο και η εξωστρέφεια των επιχειρήσεων. Όταν όμως χάνει κανείς εντός έδρας πώς μπορεί να ανταγωνιστεί στις ξένες αγορές; Φέτος το δόγμα μας πρέπει να είναι “ανταγωνιστική εξωστρέφεια”» λέει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδας κ. Βασίλης Θωμαΐδης. Από στοιχεία των τελευταίων ετών προκύπτει ότι οι εξαγωγές παραμένουν επικεντρωμένες σε ένα σχετικά μικρό φάσμα αγαθών, κυρίως αγροτικά προϊόντα, χημικά, εξοπλισμό μεταφορών και μηχανολογικό, ενώ παρατηρείται φθίνουσα πορεία σε παραδοσιακούς εξαγωγικούς κλάδους όπως η κλωστοϋφαντουργία.
Όπως επισημαίνει ο υπεύθυνος ερευνών του ΙΟΒΕ κ. Άγγελος Τσακανίκας, τα ελληνικά εξαγώγιμα αγαθά είναι κατά κύριο λόγο χαμηλού ή μεσαίου τεχνολογικού περιεχομένου, γεγονός που δικαιολογεί εν μέρει το εμπορικό έλλειμμα. «Για τον λόγο αυτό απαιτείται και η παραγωγή προϊόντων μεσαίας και υψηλής τεχνολογίας. Προς την κατεύθυνση αυτή, συμβάλλει η ανάπτυξη των κλάδων υψηλής τεχνολογίας, με τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη χώρα να έχουν αυξηθεί σημαντικά την τελευταία 15ετία», αναφέρει ο κ. Τσακανίκας.
NEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου