Γίναμε και οικονομολόγοι...

Της Πόπης Διαμαντάκου
Τι «βαθιά λαρύγγια», τι «μεγάλα ρουθούνια», αυτό πλέον δεν είναι ενημέρωση, είναι κατασκοπικές σαπουνόπερες με φόντο τις διεθνείς αγορές. Αντιμετωπίζουμε την οικονομία σαν εξωτικό περιβάλλον- και αυτό είναι για την πλειονότητα των απλών πολιτών- όπου σκηνοθετείται κοσμοπολίτικη σαπουνόπερα. Δυστυχώς, από εκείνες που κάνουν τους πολίτες να αισθάνονται βαρύ τον ρόλο του κομπάρσου, γιατί τον πληρώνουν από πάνω και μάλιστα ακριβά. Εν προκειμένω το «βαθύ λαρύγγι», παρατσούκλι από την πολύκροτη υπόθεση Γουότεργκεϊτ, παραπέμπει σε προδοσία μυστικού κυβερνητικού σχεδίου και κάτι τέτοιο αποκάλυπτε διεθνές οικονομικό site, εκτινάσσοντας τα sreads στα ύψη για πολλοστή φορά.

Ρεπορτάζ μιλούσαν για έρευνες που έγιναν προκειμένου να...

...βρεθεί «ποιος έκανε τη διαρροή», ψευδών μάλιστα πληροφοριών. Γέμισαν διαδικτυακοί τόποι με ονόματα, ένα εκ των οποίων αποκαλύφθηκε στο «Αποκαλυπτικό δελτίο» του Εxtra. Ηταν του Γεράσιμου Αρσένη, ο οποίος βγήκε την επομένη το πρωί στους Καμπουράκη - Οικονομέα και προσπαθούσε να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.

Πού η αλήθεια, πού η πλάνη, πού οι αγορές, πού τα spreads, πού οι κατάσκοποι και πού οι προδότες, πού οι κανονικοί άνθρωποι και οι ανάγκες τους; Μύλος!

Είναι γεγονός ότι η εξέλιξη των τηλεοπτικών μοντέλων ενημέρωσης έχει μετατρέψει την πολιτική σε σαπουνοπερικό θέαμα εδώ και πολλά χρόνια. Το κοντινό πλάνο, τα πάνελ, ο σχολιασμός των γεγονότων από ρόλους μάλλον, παρά από δημοσιογράφους, οι ψυχαγωγικοί τσακωμοί τους, που υποτίθεται ότι εκτονώνουν την ένταση και σκηνοθετούν μια οικεία ατμόσφαιρα γειτονιάς στα δελτία ειδήσεων, όλα αυτά ήταν τα στοιχεία που μετέτρεψαν την πολιτική επικαιρότητα σε ένα είδος σεναρίου που εξελίσσεται αργά, οι πρωταγωνιστές είναι πάντα ίδιοι και οι καταστάσεις επανέρχονται κυκλικά, όπως ακριβώς συμβαίνει στις σαπουνόπερες.

Ετσι το φιλοθέαμον έχει την ψευδαίσθηση ενός σύμπαντος πεπερασμένου και δεόντως ψυχαγωγικού ώστε να μην αισθάνεται το άγχος του άγνωστου, του αιφνίδιου, του ανεξέλεγκτου.

Πρώτη φορά, όμως, παρουσιάζεται και η οικονομία σαν σαπουνόπερα. Αίφνης έγιναν οι παγκόσμιες αγορές, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, οι περίεργοι και δυσνόητοι όροι όπως τα spreads μια καθημερινότητα- όπως στα «Μυστικά της Εδέμ» έγινε του συρμού το μπες- βγες από τη φυλακή των περισσότερων εκ των πρωταγωνιστών της.

Χαρακτηριστικό της σαπουνόπερας άλλωστε είναι η υπερβολή, η οποία εμφανίζεται σαν κάτι «πολύ συνηθισμένο». Τα δισεκατομμύρια του χρέους, τα εκατομμύρια των τόκων, τα χαοτικά ποσοστά των επιτοκίων, στοιχεία που δεν μπορεί να κατανοήσει ούτε να επεξεργαστεί ένας απλός πολίτης, αλλά ούτε καν ένα οποιοδήποτε κυβερνητικό στέλεχος που δεν έχει τις κατάλληλες γνώσεις, αναφέρονται καθημερινώς στα δελτία σαν να ξέρουμε οι πάντες με κάθε λεπτομέρεια τη λειτουργία των αγορών και την ορολογία τους.

Όπως ακριβώς πριν από μερικά χρόνια γέμιζαν τα δελτία ειδήσεων με πληροφορίες για τα αέρια του αίματος και πλήθος άλλων, δυσνόητων ιατρικών όρων- σαν να είμαστε όλοι αριστούχοι χειρουργοί, το λιγότερο. Αίφνης γίναμε και διδάκτορες οικονομολόγοι.


Μόνιμο παραλήρημα
Στην πραγματικότητα, εκτός από τη ζοφερή ατμόσφαιρα που διαμορφώνεται από το ύφος των σχολιαστών, ουδεμία άλλη πληροφορία για τις αγορές και τα οικονομικά τους είναι πράγματι χρήσιμη στον μέσο πολίτη.

Μπορεί να έχουμε αντιληφθεί ότι η άνοδος των spreads δεν είναι καλό σημάδι, αλλά πόσο πια να τρομοκρατηθούμε; Και τι θα καταφέρουμε ένας λαός που μουρμουρίζει «spreads, spreads», σαν σε μόνιμο παραλήρημα;

Το μόνο βέβαιο είναι ότι, αν το πεδίο της ασθένειας χρησιμεύει στην τρομολαγνική ενημέρωση για να «παίξει» με αρχέγονους τρόμους των ανθρώπων, το πεδίο της οικονομίας αποδεικνύεται εξίσου ιδανικό αλλά για «παιχνίδι»- ως φαίνεται- με αρχέγονους τρόμους των αγορών. Ας θυμηθούμε τι προκάλεσε η υπόθεση της φραπελιάς στον τόπο και πόση ανοησία και τρόμο ανέδειξε και δεν είναι διόλου δύσκολο να αντιληφθούμε πόσο εύκολο είναι ένα «παιχνίδι» των μίντια- με κερδοσκοπικούς σκοπούς πάντα- να ερεθίσει τα χειρότερα στοιχεία των κοινωνιών και των αγορών τους.
Φαινόμενα-ΝΕΑ