Μπιλ Μάρεϊ - Τζορτζ Κλούνεϊ. Μα καλά, έχουν ιδιαίτερη ανάγκη, τόσο μεγάλοι σταρ, να δανείζουν τη φωνή τους σε μια ταινία κινουμένων σχεδίων; Όχι, δεν το έχει ανάγκη η καριέρα τους. Αλλά, πάλι, γιατί να υπάρχει πρόβλημα; Είναι μέρος της δουλειάς. Κι άλλωστε, η ταινία «O απίθανος κύριος Φοξ», όπου οι δυο μεγάλοι σταρ του κινηματογράφου (οι φωνές τους, έστω) υποδύονται έναν ασβό και μια αλεπού, έχει σκηνοθετηθεί από τον ορμητικό Γουές Άντερσον, έχει τρελή πλάκα, πολλούς ακόμα σταρ που δανείζουν τη φωνή τους σε ζωόμορφους χαρακτήρες – και θεωρείται ένα από τα πιο γουστόζικα φιλμ της χρονιάς.Η χολιγουντιανή βιομηχανία κινουμένων σχεδίων είναι μία από τις...
...πλέον προσοδοφόρες. Παράδειγμα: το πρόσφατο «Ψηλά στον ουρανό» της Pixar σημείωσε εισπράξεις 720 εκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως. Η ελληνική τηλεόραση βέβαια επιμένει να προβάλλει σχεδόν αποκλειστικά τις φρικτές ντουμπλαρισμένες εκδοχές τους, στην άλλη μεριά του Ατλαντικού όμως οι ατζέντηδες των πιο ξακουστών ονομάτων κάνουν ό,τι μπορούν για να εξασφαλίσουν στους πελάτες τους ένα καλό voice-casting. Απλά σκεφτείτε ένα όνομα, από αυτό του Σιλβέστερ Σταλόνε μέχρι αυτό του Γούντι Άλεν (που συμμετείχαν στην ίδια ταινία, το «Ants!») και όποιο άλλο μπορεί να χωρά ανάμεσά τους. Σίγουρα το έχετε συναντήσει πίσω από κάποιο πολύχρωμο και ζωηρό σκίτσο.
Η ταινία του Γουές Άντερσον όμως, με τίτλο «Fantastic Mr Fox», διεκδικεί πολλές πρωτιές. Κατ’ αρχάς, είναι μια ταινία που μεταφέρει σε animation όλο το ιδιαίτερο και εκκεντρικό χιούμορ του δημιουργού της – κάτι που θα μπορούσε να πει κανείς πως το «πλήρωσε» στα αμερικανικά ταμεία. Επίσης, τα ονόματα που συγκεντρώνει είναι τουλάχιστον τρανταχτά: Τζορτζ Κλούνεϊ, Μπιλ Μάρεϊ, Μέριλ Στριπ, Γουίλεμ Νταφόε, Άντριαν Μπρόντι, μέχρι και ο Τζάρβις Κόκερ των Pulp κάνει ένα πέρασμα! Πάνω απ’ όλα όμως αποτελεί μία από τις καλύτερες στιγμές μιας, ούτως ή άλλως, πλούσιας κινηματογραφικής σεζόν.
Στο φιλμ, που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Ρόαλντ Νταλ, ο κύριος Φοξ ζει μαζί με την κυρία Φοξ και τα αλεπουδάκια τους μέσα σε ένα τεράστιο δέντρο. Κάθε βράδυ επισκέπτεται τη φάρμα τριών αγροτών και κλέβει από ένα γεύμα, ώστε να φροντίσει την οικογένειά του. Όταν όμως οι τρεις αγρότες αποφασίζουν να βάλουν ένα τέλος στην ιστορία αυτή, ο κύριος Φοξ αποδεικνύει πως είναι ένας απροσδόκητα πολυμήχανος αντίπαλος.
Συναντήσαμε τους δύο πρωταγωνιστές στην παγκόσμια πρεμιέρα του φιλμ (που απέσπασε υποψηφιότητες για δύο Όσκαρ – Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων και Καλύτερης Μουσικής), στο πρόσφατο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Λονδίνου. Oι οποίοι έδειχναν να έχουν μια διάθεση παιχνιδιάρικη, ανάλογη με αυτή των χαρακτήρων τους.
Τι σημαίνει να δανείζεις τη φωνή σου σε ένα animation;
Τζορτζ Κλούνεϊ: Είναι κάτι διασκεδαστικό. Περισσότερο απ’ όσο περίμενα. Είχα ακούσει δυσάρεστες ιστορίες, ξέρεις, για το πόσο κουραστικό είναι, πόση ζημιά μπορεί να κάνει στη φωνή σου. Αλλά, όχι, δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα. Το πραγματικό ζόρι το τράβηξαν οι σχεδιαστές, όχι εμείς. Άλλωστε, δεν κλειστήκαμε σε κάποιο στούντιο, δεν ηχογραφήσαμε ο καθένας χωριστά τις φωνές μας, αλλά μαζί, ζωντανά, σε μια φάρμα, ουσιαστικά παίζοντας τους χαρακτήρες μας. Δώσαμε δηλαδή κάτι παραπάνω απ’ό,τι σε ένα τυπικό animation.
Μπιλ Μάρεϊ: Όπως σε όλες τις ταινίες, σημασία έχουν το σενάριο και ο σκηνοθέτης. Δεν παίζει ρόλο το animation. Ένα καλό σενάριο οδηγεί σε μια καλή ταινία. Είναι απλούστατο. Πάντοτε ήταν.
Το λέτε εσείς αυτό, που φημίζεστε για τις αυτοσχεδιαστικές σας ικανότητες;
Μ.Μ.: Αυτοσχεδιάζω μόνο όταν το σενάριο δεν είναι καλό. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά. Αλλά, αν έχεις να δουλέψεις με κάτι ολοκληρωμένο και καλογραμμένο, τότε δεν υπάρχει λόγος. Δεν έχει σημασία ποιον ενσαρκώνεις. Μπορεί να παίζεις έναν ασβό, έναν γιατρό ή μια νοικοκυρά. Αν το σενάριο είναι κακό, θα αυτοσχεδιάσεις. Ειδικά ως νοικοκυρά...
Κύριε Κλούνεϊ, ο ΓουέςΆντερσον δήλωσε πως σας επέλεξε για τον κεντρικό ρόλο επειδή ο χαρακτήρας του Mr Fox παρέπεμπε στον Κάρι Γκραντ.
Τ.Κ.: Ναι... ακούτε αυτόν το θόρυβο; Έρχεται από τον τάφο του Κάρι Γκραντ: είναι τα κόκαλά του που τρίζουν κάθε φορά που κάποιος κάνει αυτή τη σύγκριση. Γνωρίζω ότι είναι κάτι που αναφέρεται αρκετά συχνά, αλλά εγώ δεν νιώθω καθόλου άνετα. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να δοκιμάζω κάθε φορά και κάτι διαφορετικό, κάτι καινούριο. Δεν γίνεται να ενσαρκώνεις τον ήρωα μια ζωή. Κάποια στιγμή τελειώνει αυτό το κόλπο.
Τι το ιδιαίτερο είχε αυτό το φιλμ;
Τ.Κ.: Πρώτον, βασιζόταν σε ένα παιδικό βιβλίο που όλοι μας λίγο-πολύ γνωρίζαμε. Δεύτερον, δεν είχα δουλέψει ποτέ με τον Γουές Άντερσον και το ήθελα πολύ.
Μ.Μ.: Εγώ, από την άλλη, νομίζω ότι συνεργάζομαι με τον Γουές για πέμπτη φορά. Και μου αρέσει πολύ να δουλεύω μαζί του, είναι πολύ ιδιαίτερη περίπτωση κινηματογραφιστή. Τα σενάριά του είναι γεμάτα από προσωπικές του στιγμές, αλλά οι ταινίες του δεν είναι ποτέ αυτοβιογραφικές. Λες και κρατά μονάχα την ουσία των γεγονότων που τον σημάδεψαν. Όπως και να ’χει, και σ’αυτό το φιλμ υπάρχει η φροντίδα που διακρίνει όλες τις ταινίες του. Απλά σε μικρότερη κλίμακα.
Δανείζετε τη φωνή σας σε... ζώα. Εσείς, κ. Κλούνεϊ, σε μια αλεπού, και εσείς, κ. Μάρεϊ, σε έναν ασβό. Πώς προσεγγίζει ένας ηθοποιός μια τέτοια διαδικασία;
Μ.Μ.: Προσπαθείς να έρθεις σε επαφή με τον ασβό που κρύβεις μέσα σου. Αλλά δεν μπορώ να σας πω περισσότερα γι’ αυτόν. Τα μυστικά μας είναι μόνο για εμάς. Χμμ, νομίζω ότι, αν δεν έχετε ποτέ δανείσει τη φωνή σας σε έναν ασβό, δεν μπορείτε να καταλάβετε τι εννοώ, λυπάμαι (γέλια).
Τ.Κ.: Εγώ... δεν ξέρω ποια είναι τα κοινά στοιχεία με το χαρακτήρα του κ. Fox! Έχουμε ένα θέμα με την τριχοφυΐα βέβαια, αλλά μέχρι εκεί. OΚ, μερικές φορές αναζητάς μια πυξίδα, μερικές φορές όχι. Μερικές φορές απλά το κάνεις.
Μ.Μ.: Το λέει τώρα αυτό, αλλά χάρη στον Τζορτζ κατόρθωσε να δέσει ολόκληρη η ομάδα. Πραγματικά έδωσε ό,τι καλύτερο είχε σ’ αυτόν το χαρακτήρα, δεν έχω συναντήσει άλλον ηθοποιό που να δουλεύει με τέτοια αφοσίωση σε μια ταινία animation. (Σ.σ. ο Τζορτζ Κλούνεϊ γελάει) Όχι, το εννοώ αυτό, με κάθε ειλικρίνεια.
Τ.Κ.: Νομίζω ότι μου στήνει παγίδα, γι’ αυτό τα λέει αυτά!
Μ.Μ.: Έχουμε και μια σκηνή όπου τσακωνόμαστε.
Τ.Κ.: Ναι. Σου μουγκρίζω λίγο κιόλας.
Μ.Μ.: Στη σκηνή αυτή χρησιμοποιούμε τη λέξη «cus» αντί για κάποιο μπινελίκι, που φυσικά δεν θα μπορούσε να ακουστεί σε μια ταινία για παιδιά. Και το κάνουμε συνέχεια και έχει πολλή πλάκα. Έχω ακούσει ανθρώπους να το επαναλαμβάνουν έκτοτε, οπότε ίσως και να επηρέασε μερικούς, δεν ξέρω.
Κάθε φιλμ κινουμένων σχεδίων έχει κάποιο ηθικό δίδαγμα. Ποιο είναι το δίδαγμα του «Απίθανου κ. Φοξ»;
Τ.Κ.: Ότι είναι καλό να κλέβεις πού και πού...
Σε μια εποχή όπου το Χόλιγουντ δείχνει να δουλεύει αποκλειστικά με συνταγές, πόσο ευχάριστο είναι να δουλεύει κανείς σε ένα τέτοιο φιλμ;
Τ.Κ.: Απερίγραπτα ευχάριστο! Κοιτάξτε, βρίσκομαι εδώ με τρεις ταινίες (σ.σ. εννοεί το LFF, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου, στο οποίο προβλήθηκαν, εκτός του «Fantastic Mr Fox», και οι ταινίες «Up in the air» και «The man who stared at goats»), για τις οποίες δεν ντρέπομαι που τις έκανα. Και, ξέρετε, αυτό δεν συμβαίνει συχνά.
Μ.Μ.: Συχνά οι ατζέντηδές σου θα σου πουν ότι «πρέπει να κάνεις αυτή την ταινία» για λόγους που τελικά δεν έχουν να κάνουν καθόλου με το γιατί επέλεξες να γίνεις ηθοποιός, με καταλαβαίνετε; Όταν ο Γουές γύριζε την πρώτη του ταινία, με αναζήτησε, αλλά ο τότε ατζέντης μου είπε «δεν τον ξέρει κανένας, μην ασχοληθείς». Και μετά είδα το φιλμ. Και μετά τον αναζήτησα εγώ και έπαιξα σε όλες τις ταινίες του. Oπότε το μήνυμα είναι: αν θέλετε να με βρείτε, μην το κάνετε μέσω του ατζέντη μου!
Τ.Κ.: O Μπιλ έθιξε κάτι σημαντικό: θέλαμε να γίνουμε ηθοποιοί για λόγους καθαρά προσωπικούς, όχι συμφεροντολογικούς. Δεν με ενδιαφέρει να παίξω σε ένα blockbuster 100 εκατομμυρίων. Και έχω καιρό να το κάνω κιόλας. Με ενδιαφέρει να είμαι περήφανος για τις ταινίες που φέρουν το όνομά μου. Είτε πρωταγωνιστώ σ’αυτές είτε τις σκηνοθετώ. Το ότι η προσωπική μου ζωή δείχνει να αφορά τόσα έντυπα, για παράδειγμα, είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω. Όλη αυτή η μανία για το πότε θα παντρευτώ, για παράδειγμα...
Αλήθεια, πότε;
Τ.Κ.: (Γέλια) Καλό... Κοιτάξτε, δεν χρειάζεται να παντρευτώ, μάλλον θα υιοθετήσω μερικά παιδιά του Μπραντ Πιτ και θα ξεμπερδέψω με το ζήτημα. Μου χρωστάει μερικές χάρες άλλωστε...
Μ.Μ.: Νομίζω ότι το καλύτερο promotion που μπορείς να κάνεις είναι η δουλειά σου. Oι προσωπικές μας ζωές δεν θα έπρεπε να αφορούν κανέναν. Και στην πραγματικότητα δεν αφορούν κανέναν. Αυτού του είδους η «δημοσιότητα» κρατά μονάχα μερικά δευτερόλεπτα, σαν να βλέπεις ένα κοράκι στη στέγη κάποιου. Ξέρεις, το χαζεύεις για μια στιγμή και αυτό ήταν.
Τ.Κ.: Το ίδιο ισχύει και για τα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Υπάρχουν κάποια που λειτουργούν μόνο με ταινίες-κράχτες και κάτω από την επιφάνεια βρίσκεις ελάχιστα ουσιώδη πράγματα και άλλα φεστιβάλ όπου συναντάς ταινίες που δεν φτιάχτηκαν μόνο για να βαστήξουν ένα Σαββατοκύριακο. Αλλά λίγο περισσότερο.
O Γουές Άντερσον και ο «Απίθανος κύριος Φοξ»
O σκηνοθέτης Γουές Άντερσον έχει υπογράψει ταινίες, όπως οι «Rushmore ο αρχάριος», «Oικογένεια Τενενμπάουμ», «Υδάτινες ιστορίες», «Ταξίδι στο Darjeeling». O άνθρωπος που ακόμα και σήμερα θεωρείται στο Χόλιγουντ απρόβλεπτος διάβασε για πρώτη φορά το βιβλίο «O απίθανος κύριος Φοξ» του Νταλ όταν ήταν παιδί, στο Χιούστον του Τέξας, όπου τότε ζούσε με την οικογένειά του. «Δεν ήταν απλά το πρώτο βιβλίο του Νταλ που διάβαζα, ήταν το πρώτο βιβλίο που είχα στην κατοχή μου. Λάτρευα το χαρακτήρα του κυρίου Φοξ, αυτό το είδος του ηρωικού αλλά και ελαφρά φιλάρεσκου ζώου. Λάτρευα επίσης το σκάψιμο. Τα αδέρφια μου κι εγώ είχαμε εμμονή με το να είμαστε κάτω από τη γη, με τούνελ και με οχυρά. O Νταλ είναι ένας υπέροχος συγγραφέας και η προσωπικότητά του είναι έντονα εμφανής στο γράψιμό του».
Για τη μεταφορά του «Απίθανου κυρίου Φοξ» σε ταινία χρειάστηκε να γίνουν κάποιες αλλαγές. «Δεν συμβαίνουν αρκετά στο βιβλίο που να δικαιολογούν τη δημιουργία ταινίας μεγάλου μήκους, οπότε ξέραμε πως έπρεπε να επινοήσουμε ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας. Καθώς όμως το κάναμε αυτό, στόχος μας ήταν να προσπαθήσουμε να γράψουμε κάτι, το οποίο ελπίζαμε πως ο Ρόαλντ Νταλ θα το θεωρούσε κατάλληλο και ταιριαστό με το δικό του όραμα. Προσπαθούσαμε να γράψουμε μια ταινία του Ρόαλντ Νταλ. Δηλαδή, δεν πρόκειται να σκεφτούμε τα ίδια αστεία με τον Ρόαλντ Νταλ και θα βάλουμε σ’ αυτό τις δικές μας προσωπικότητες. O στόχος μας όμως ήταν να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε μια ιστορία του Ρόαλντ Νταλ».
Του Άκη Καπράνου - Ταχυδρόμος - ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου