Η βάση του... δαίκα...

Λώρη Κέζα
Καταργίτε η βάση του δαίκα για την ησαγογή στα παναιπιστιμία. Γιατί δηλαδή πρέπει να γνωρίζει κάποιος την ύπαρξη του υπερσυντέλικου για να κάνει σπουδές ζωικής καλλιέργειας· γιατί πρέπει να ξεχωρίζει τον Καποδίστρια από τον Τρικούπη για να παρακολουθήσει μαθήματα δασοπονίας; Η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου δικαιολογήθηκε για την απόφαση, που περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο για το Νέο Σχολείο. Η υπουργός Παιδείας είπε ότι η βάση του δέκα δεν έκανε καλύτερους τους μαθητές. Επιπλέον, στα μικρά ΤΕΙ βαράνε μύγες. Δεν...
επαρκούν οι γραμματιζούμενοι νέοι για να γεμίσουν τα αμφιθέατρα της περιφέρειας. Τζάμπα οι εγκαταστάσεις, τζάμπα το προσωπικό, τζάμπα όλη η φασαρία για τις εισαγωγικές. Το είπε πιο κομψά βέβαια: «Εχουμε τμήματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με καθηγητές και διοικητικό προσωπικό χωρίς αντικείμενο εργασίας και υποδομές που υπολειτουργούν, όταν μάλιστα δεκάδες χιλιάδες νέοι λόγω του συγκεκριμένου συστήματος προσφεύγουν σε “κολλέγια”, αλλά και σε κάθε είδους πανεπιστημιακά και τεχνολογικά ιδρύματα χωρών όλου του κόσμου». Αχά. Το πρόβλημα δεν είναι η ποιότητα της εκπαίδευσης, αλλά οι εκροές κεφαλαίων σε ξένες σχολές.

Η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση μπορεί να τονώσει την ελληνική οικονομία περισσότερο από το ΕΣΠΑ, για το οποίο πρέπει να γίνουν αιτήσεις και να στύψει ο επωφελούμενος το μυαλό του. Οι φοιτητές διακινούν ζεστό χρήμα.

Νοικιάζουν σπίτια, πάνε στον φούρναρη, πίνουν έξω τον καφέ τους, αγοράζουν εισιτήρια. Αντί λοιπόν να τονώνουν την ελληνική οικονομία, λόγω της αυστηρότητας του «10», φτιάχνουν τη βαλίτσα τους και μεταναστεύουν. Πόσοι είναι αυτοί και πόσα ξοδεύουν εκεί έξω;

Υπολογίζεται ότι σπουδάζουν στην αλλοδαπή περί τα 65.000 άτομα και ξοδεύουν πάνω από 1 δισ. ευρώ τον χρόνο. Πόσα από αυτά τα χρήματα στερήθηκαν οι κατά τόπους πιτσαδόροι; Υπάρχουν στοιχεία από το 2005, την τελευταία χρονιά κατά την οποία όποιος είχε βαθμό 3 διάβαινε υπερήφανα την πύλη ανώτατου ιδρύματος.

Εισήχθησαν 81.000 άτομα, εκ των οποίων οι 18.000 είχαν βαθμολογηθεί κάτω από τη βάση. Αυτό το πλήθος λοιπόν καλείται να συμβάλει στη διάσωση της ελληνικής οικονομίας. Ας πάνε στην επαρχία κι ας μην ξέρουν πού πάνε τα τέσσερα.

Αυτή τη φορά οι οικονομικές συγκυρίες πίεσαν σε μια κατεύθυνση τις πολιτικές αποφάσεις για την Παιδεία. Προ πενταετίας υπήρχε άλλο όραμα, άλλη οπτική. Προ δεκαετίας προβαλλόταν ένα άλλο μοντέλο, προ εικοσαετίας οι Πανελλαδικές ονομάζονταν Πανελλήνιες. Κάθε κυβέρνηση και κάθε υπουργός Παιδείας θεωρεί ότι θα δικαιωθεί μέσα από εντυπωσιακές αποφάσεις. Αυτή τη φορά γίνεται αναφορά σε Νέο Σχολείο. Βερμπαλισμός; Ερανιστικά: καθιερώνεται Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Κατάρτισης ως αναγκαία προϋπόθεση για την είσοδο στην εκπαίδευση. Ετσι θα υπάρχει εναρμόνιση με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές και ταυτόχρονα οι πτυχιούχοι θα μπαίνουν στο ψυγείο: η κατάρτιση συνεπάγεται παράταση του χρόνου σπουδών, άρα οι εκπαιδευτικοί αφαιρούνται από τον όγκο των ανέργων. Αλλο μέτρο: καθιερώνεται ο θεσμός του Μέντορα του νεοδιοριζόμενου εκπαιδευτικού. Αλλη ρηξικέλευθη απόφαση: τα συγγράμματα θα διανέμονται με ηλεκτρονικό σύστημα. Αξιοθαύμαστα επιχρίσματα.

Για να είμαστε δίκαιοι πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι στο νομοσχέδιο επιλύεται σειρά ζητημάτων που αφορά τις προσλήψεις, τις μεταθέσεις, τους ωρομίσθιους, την επιλογή διευθυντών.

Ζητήματα που χρόνιζαν επίτηδες, γιατί έτσι βόλευε. Ολα λειτουργούσαν ρουσφετολογικά στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Το νομοσχέδιο για το Νέο Σχολείο δεν αλλάζει το ουσιώδες πέρα από τα διοικητικά. Υπάρχει σαφώς μια πρόοδος σε σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση που νόμιζε ότι θα βελτιώσει το επίπεδο μοιράζοντας από ένα λάπτοπ σε κάθε μαθητή της Α΄ Γυμνασίου, όμως δεν έγιναν οι προτάσεις εκείνες που θα διασφάλιζαν την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Εντάξει, θα διορίζονται οι δάσκαλοι στην ώρα τους, εντάξει θα έχουν πιστοποιητικό καταλληλότητας, όμως δεν διασφαλίζεται ότι τα παιδιά θα μορφώνονται πηγαίνοντας στο σχολείο. Δεν είναι απογοητευτικό ότι τα παιδιά παίρνουν στο Απολυτήριο Λυκείου χωρίς να μάθουν έστω μία ξένη γλώσσα στο σχολείο; Δεν είναι απογοητευτικό που του χρόνου δεν θα μειωθεί η παραπαιδεία ούτε κατά μία ώρα;
BHMA