Πάσχα ποιητικόν...

του Δημήτρη Καμπουράκη
Το ποίημα τελειώνει έτσι : Παλιοχαμούρες Γερμανοί, άθλιοι κερδοσκόποι,
πολιτικά αποβράσματα σε όλη την Ευρώπη,
σάς στέλνουμε ένα μήνυμα, μέσα απ’ τα αποκαϊδια μας
ένα μόνο μας έμεινε: ΣΑΣ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΣΤ’ ΑΡΧ…

Αρχίζει: Μεσ’ της Λαμπρής τα χρώματα, τα λούλουδα, τα κρίνα, δύο παρέες στήσανε, γλέντι με τα κλαρίνα, έχουν τις σούβλες απλωτές, ντούρα τα κοκορέτσια έχουν μεζέδες αχνιστούς, Πασχαλινά πεσκέσια, έχουν συκώτια ζουμερά, πλέμονες και γλυκάδια κι αντιβοούν τα γέλια τους, ως πέρα τα λαγκάδια. Πίνουν...

κρασιά ροδόχρωμα, ρετσίνες, τσιπουράκι
και δίνουν πονηρές τσιμπιές στου αρνιού τους το μπουτάκι,
τσακώνονται οι μάγειροι, γονατιστοί στο χώμα
«κατέβασε το, ψήστηκε», «άστο λιγάκι ακόμα».
Γιορτάζουν την ανάσταση του πάνγλυκου Χριστούλη
του κατσικιού το καύκαλο, ρουφάν’ ως το μεδούλι.

Οι κύριοι πίνουν κρασί, οι κοπελιές μπυρίτσα
ρίχνουν και κάνα ρέψιμο από τη μαγειρίτσα
που ‘φάγαν χθες μεσάνυχτα, με φίλους και γνωστούς
(είναι βαρύ το έθιμο για τους στομαχικούς).
Έχαψαν τέσσερα αυγά, τα πιάτα γλύψαν όλα
λουσμένοι απ’ το Άγιο φως, μπροστά στην κατσαρόλα.

Μα ήπιαν μια σόδα πρωινή, ‘φάγαν λίγη κουλούρα
για όργια ετοιμάστηκαν στού Πάσχα την καμπούρα
που όλα τα δικαιολογεί, αρλούμπες, μαλακίες
είναι ημέρα γιορτινή, δεν πιάνουν αμαρτίες.
Κάτι πετούν για τον καιρό, παίρνουν το κοψιδάκι τους
και νέους τρόπους μελετούν, ν’ αρχίσουν το καμάκι τους.

Χορεύουν ένα τσάμικο, βάζουν το κινητό τους
μεσ’ το χεράκι της μικρής, που θέλει ο κολλητός τους.
Κάτι θυμούνται απ’ τα παλιά, πιάνουν το ποτηράκι

όμως το μάτι το γλαρό, είναι στο κωλαράκι.

(Ακόμα κι ο Θεάνθρωπος, που ‘χε σκοπό μεγάλο

σαλιάριζε με μια μικρή, που λέγανε Μαγδάλω.)


Αρχίζουν τα πολιτικά, τις τζούφιες αναλύσεις

έτσι που ‘ναι κουρούμπελα, για όλα βρίσκουν λύσεις.

Πιάνουν το θέμα με τα spreads που επιπλοκές θα φέρει

(στο κοκορέτσι βάλατε πάρα πολύ πιπέρι)

κάνουν και μιαν αγόρευση για τις μονάδες βάσης

(την πέτσα μην τραβάς νωρίς, το αρνί θα το χαλάσεις).


Κείνος ο Αλμούνιας ο χαζός κι ο άλλος ο Μπαρόζος

(όταν τους βλέπω γίνομαι, ξάφνου πολύ βιτσιόζος)
Κι η Μέρκελ η δισκοίλια, αυτή η χαμηλοκώλα
(μην το χαλάτε το κρασί, βάζοντας coca-cola)
να μην ξανάβρει οργασμό, άντρα να μη σταυρώσει

(μη ρίχνεις άλλα κάρβουνα, το κρέας θα στεγνώσει).


Η μια παρέα είναι μπλέ, η άλλη πρασινίζει

κι έχουνε αντιπαράθεση, ενώ τ’ αρνί αχνίζει.
«Η φετεινή Ανάσταση, είναι πολύ χτικιάρα
άτιμα ΠΑΣΟΚκόσκυλα, τα κάνατε μαντάρα.»
«Η φετεινή Ανάσταση, δεν είναι σαν τις άλλες
τη χώρα καταστρέψατε, ρε Δεξιές κουφάλες.»


«Ο Γιώργος, ο Γιωργάκης σας, ο Αμερικανοθρεμένος
που ενώ λεφτά υπήρχανε, μάς βγήκε χρεωμένος,

μάς έφαγε δύο μισθούς, αύξησε τη βενζίνη
μάς έμαθε πως γίνεται, με δίχως βαζελίνη.
Μας έβαλε τεκμήρια, μάς έφερε αποδείξεις
κατάντησε η Ελλάδα μας, να μην τολμάς να σκύψεις.»

«Πού πήγε ο Καραμανλής, που πήγε η ξενοιασιά του;
Που έξι μόσχους σιτευτούς, θέλει στην καθισιά του;

Πέντε χρονάκια αραχτή, η αυτού Μεγαλιότητατη

χώρα αντί να κυβερνά, έτρωγε σπανακόπιτα.

Τι ανήκουστος πρωθυπουργός, με δίχως destination
στα βράχια ενώ μάς πήγαινε, να παίζει play-station.»


Έπειτα χαλαρώνουνε, το σκέφτονται ωριμότερα

τον κάβο θα περάσουμε, με βάρκες ή με κότερα.
Παλιοχαμούρες Γερμανοί, άθλιοι κερδοσκόποι,
πολιτικά αποβράσματα σε όλη την Ευρώπη,
σάς στέλνουμε ένα μήνυμα, μέσα απ’ τα αποκαϊδια μας
ένα μόνο μας έμεινε: ΣΑΣ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΣΤ’ ΑΡΧ…
…αρχιμηνιά πότε έχουμε; Αργία δεν είναι;

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ
www.protagon.gr