Τηλέφωνα...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
«Η ΕΥΡΩΠΗ τι αριθµό τηλεφώνου έχει;». Το είχε ρωτήσει ειρωνικά ο Χένρι Κίσινγκερ τη δεκαετία του ‘70. Ηθελε να αποδείξει πως η Ευρώπη δεν υφίσταται ως ενιαία πολιτική οντότητα.
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ πραγµατικότητα που αντελήφθη µε οδυνηρό τρόπο η Ελλάδα, την τελευταία φορά που βρέθηκε σε στιγµή µεγάλης κρίσης. Πότε ήταν αυτή; Μα, το 1996, τη νύχτα των Ιµίων. Ο ευρωπαϊστής Κώστας Σηµίτης έγινε ο πρώτος έλληνας πρωθυπουργός που ευχαρίστησε δηµοσίως από το...

βήµα της Βουλής τις Ηνωµένες Πολιτείες. Τα τηλέφωνα της Ευρώπης του Κολ και του Σιράκ έµειναν τότε βουβά. Ηταν η τηλεφωνική διπλωµατία του Θόδωρου Πάγκαλου µε τον Ρίτσαρντ Χόλµπρουκ που απεσόβησε τα χειρότερα.

ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ κρίση που ζούµε τις τελευταίες εβδοµάδες, η πραγµατικότητα αυτή έχει αντιστραφεί. Η κορύφωση ήταν χθες Κυριακή. Η Ευρώπη µάς δίνει τριάντα δισ. ευρώ µε επιτόκιο γύρω στο 5%. Είχαµε τηλεδιάσκεψη του Γιούρογκρουπ, δηλαδή των υπουργών Οικονοµικών της ευρωζώνης. Είχαµε ανακοινώσεις του Ζαν– Κλοντ Γιούνκερ και του αρµόδιου επιτρόπου ΟλιΡεν. Είχαµε επίσης πληθώρα τηλεφωνηµάτων του Γιώργου Παπανδρέου σε νούµερα µε ευρωπαϊκό πρόθεµα. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ σηµαντική εξέλιξη. Βεβαίως– ας µην κοροϊδευόµαστε – δεν έχει να κάνει µε εµάς. Δεν έγιναν ξαφνικά φιλέλληνες ο Ζαν– Κλοντ Τρισέ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ή ο προαλειφόµενος ως διάδοχός του γερµανός ιέραξ Αξελ Βέµπερ. Ούτε ο φινλανδός Ολι Ρεν που είναι επίτροπος της Ε.Ε. για τα οικονοµικά. Η ενεργοποίηση Φρανκφούρτης και Βρυξελλών έχει να κάνει µε το γόητρο της ευρωζώνης, αλλά και µε το µέλλον του ευρώ. Η Ελλάδα δεν µπορούσε να εγκαταλειφθεί στην τύχη της ή να σταλεί στο Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο, χωρίς αυτό να έχει συνέπειες για το κοινό νόµισµα. Κρίνοντας όµως από όλα όσα έχουν συµβεί τους τελευταίους πέντε µήνες, η χθεσινή κατάληξη δεν ήταν αυτονόητη. ΒΕΒΑΙΩΣ, ΤΟ ΔΝΤ µετέχει στον µηχανισµό διάσωσης και προσφέρει δώδεκα µε δεκατρία δισ. Το ήθελε, κυρίως, η γερµανική κυβέρνηση. Είναι, άλλωστε, η Ανγκελα Μέρκελ που µίλησε για ΔΝΤ στις 11 Φεβρουαρίου, στη συζήτηση µε Σαρκοζί, Παπανδρέου και Βαν Ρόµπαϊ πριν από τηνέκτακτη Σύνοδο Κορυφής. Η δικαιολογία ήταν πως, µετά το γράψε - σβήσε των ελληνικών δηµοσιονοµικών στοιχείων, το Βερολίνο δεν είχε πια εµπιστοσύνη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τη Γιούροστατ. Φυσικά, ουκ ολίγοι υποπτεύονται πως αυτά είναι γερµανικές προφάσεις εν αµαρτίαις. Το Βερολίνο αρχίζει να παίρνει αποστάσεις από τον Ευρωπαϊκό Νότο.

ΜΕΝΕΙ ΝΑ δούµε τι θα γίνει σήµερα. Από την κίνηση του σπρεντ θα φανεί πώς βλέπουν οι αγορές– που είναι διεθνείς– όχι µόνο την Ελλάδα, αλλά την Ευρώπη.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.