Βρώμικη πόλη...

ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ
Το χρίσμα στον εκκλησιαστικό κόσμο είναι μυστήριο. Και στην πολιτική όμως τείνει να γίνει μυστήριο. Ενώ υπήρχε η εντύπωση ότι πρόκειται για μια τελετή που προκύπτει από συμφωνία, που σέβεται τους όρους διαδοχής και γίνεται εν πάση περιπτώσει σε κλίμα εύχαρι, τώρα βλέπουμε ότι το χρίσμα εκβιάζεται. Αν πετύχει στα σχέδιά του ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης, θα πούμε ότι το χρίσμα υφαρπάζεται. Ο δήμαρχος της Αθήνας κάνει τα πάντα για να καβατζώσει την υποψηφιότητά του στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές- παρά τα αρνητικά μηνύματα που παίρνει από τη Ρηγίλλης. Βλέπει ότι δεν τον θέλουν όμως...
εκεί. Επιμένει. Ας μην ξεχνάμε κάτι. Αυτό ήταν το όνειρό του. Από τη ώρα που ορκίστηκε υπουργός Υγείας το 2004 άρχισε να εκδηλώνει το ενδιαφέρον του για την τοπική αυτοδιοίκηση. Για δύο χρόνια η μισή καρδιά του βρισκόταν στο υπουργείο και η άλλη μισή στην πιθανή υποψηφιότητα ως δημάρχου. Του αρέσει ο ρόλος αυτός και δεν θα τον αφήσει με τίποτα.

Ας έλθουμε στη θέση του δημάρχου.

Δεν αποδέχεται την άφατη αντιπάθεια της Ρηγίλλης. Τα αισθήματα εν πολλοίς προέρχονται από τις εσωκομματικές εκλογές. Για πόσο καιρό θα τιμωρείται για την επιλογή του, πόσω μάλλον αφού τον θέλει ο λαός. Δεν θα αποσυρθεί για να κάνει τη χάρη στον νεόκοπο πρόεδρο και έτσι δείχνει να έχει τσαγανό. Θα κατέβει, λέει, μόνος του. Αν τα υπολογίσει κανείς, ο κ. Κακλαμάνης δεν θέλει πολλές πολυτέλειες για την υποψηφιότητά του. Δεν χρειάζεται αφίσες και πανηγύρια: θα κάνει μία εμπρηστική δήλωση την ημέρα και θα τον προβάλλουν όλα τα μέσα ενημέρωσης. Θα πάει ποδαράτα στις γειτονιές να σφίξει τα χέρια των γιαγιάδων στις λαϊκές και έτσι θα περισώσει ένα κομμάτι από το ποσοστό του.

Ταυτόχρονα κάνει κινήσεις για να τσιμπολογήσει μερικά ψηφουλάκια στα δεξιά. Πολλές οικειότητες αναπτύσσει με τον κ. Γ. Καρατζαφέρη. Ο Συναγερμός θα τον στηρίξει, αρκεί να φτιάξουν μαζί το πρόγραμμα.

Περισσότερη αστυνόμευση, μεγαλύτερη κοινωνική δράση. Κατά βάθος το ξέρει, όσο και να τεντώσει τα ατομικά ποσοστά του, είναι αδύνατον να έχει ως αντάρτης τα αποτελέσματα που είχε ο κεχρισμένος του κόμματος.

Πέρα από τις συμμαχίες, τα ποσοστά και τις πιθανές εξελίξεις, ο κάτοικος της Αθήνας οφείλει να κοιτάξει το συμφέρον του. Οι δημότες μπορούν να απαντήσουν χωρίς δεύτερη σκέψη στο απλό ερώτημα: «Αξίζει να εκλεγεί ξανά ο Νικήτας Κακλαμάνης;». Το «όχι» είναι βροντερό. Η Αθήνα κατά την τελευταία τετραετία έχει μετατραπεί σε βόθρο. Ποτέ τα πεζοδρόμια δεν ήταν τόσο σιχαμένα, ποτέ τα σκουπίδια δεν ήταν τόσο πολλά στις γωνίες, ποτέ τα πάρκα δεν ήταν τόσο απεριποίητα. Βρωμιά και εγκατάλειψη, αυτό χαρακτηρίζει την πρωτεύουσα. Ούτε τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια δεν μαζεύονται πια. Οσον αφορά τις παροχές από τις δημοτικές υπηρεσίες, ο κ. Κακλαμάνης συντηρεί όσα βρήκε έτοιμα. Αν λειτουργούν δημοτικά κολυμβητήρια, είναι επειδή τα οραματίστηκαν άλλοι· αν υπάρχουν παιδικοί σταθμοί, είναι επειδή ιδρύθηκαν προτού αναλάβει. Αναρίθμητες από τις δράσεις που παρουσιάζονται ως δημοτικές προέρχονται από την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Ο δήμος δίνει την αιγίδα και τις καπελώνει.

Παρίσταται ο δήμαρχος, κόβει μια κορδέλα, βγαίνει στα μικρόφωνα και η θητεία συνεχίζεται...

Ο κ. Κακλαμάνης ασκεί πολιτική επενδύοντας στην εικόνα του, νομίζοντας ότι η εικόνα της πόλης μένει κρυμμένη σε κάποιο τηλεοπτικό αρχείο. Πλέον δεν υπάρχουν περιθώρια για παιχνίδια. Οι επόμενες εκλογές της Αθήνας δεν μπορεί να έχουν κομματικό κριτήριο. Οι κάτοικοι, ό,τι και να ψηφίζουν, όπου και να πρόσκεινται, δεν μπορούν να επιτρέψουν την υποβάθμιση της ζωής τους. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κ. Κακλαμάνης ανέλαβε σε εποχές ευμάρειας. Δεν κατάφερε να διοικήσει ευπρεπώς την πόλη στην περίοδο με τις παχιές αγελάδες, θα τα καταφέρει με τις ισχνές που έρχονται;

TO BHMA