Της Κατερίνας Ατση Εν αρχή ην ο Δανός. Σκληρός παίκτης σε παρτίδα πόκερ µε έπαθλο την τύχη µιας χώρας και των πολιτών της, ανέκφραστος όπως αρµόζει σε τεχνοκράτη που έχει µάθει να...
...τακτοποιεί τις δουλειές του χωρίς καθυστερήσεις και περιττά χασοµέρια. Ξένος, µα αφεντικό...
Τι ξέρει ο Δανός; Το πολιτικά ορθό. Χωρίς αµφιβολίες, γιατί και αντιρρήσεις. Ετσι γαλουχήθηκε, αυτό διδάχτηκε, αυτό λέει η περιχαρακωµένη από πάθη λογική του. Γι’ αυτό και είναι ο κατάλληλος. Αυτός που θα βάλει τα πράγµατα στη θέση τους.
Χρωστάµε και πρέπει να πληρώσουµε. Ετσι είναι το σωστό και αυτός θα µας δείξει τον τρόπο.
Τι είδε ο Δανός; Ελληνα (Ελληνάρα τον «κάρφωσαν» κάποιοι δικοί µας) µε πλούσιο ατηµέλητο µούσι να λιάζεται ανέµελος απολαµβάνοντας καφέ κάτω από τον εαρινό αττικό ουρανό. Και φυσικά δεν ήταν ο µόνος. Στη χώρα µας το συνηθίζουµε το καφεδάκι στις ανοιχτές πλατείες, ειδικά όταν είναι άνοιξη. Μας φτιάχνει το κέφι και µας αναζωογονεί αυτός ο ήλιος που ο Δανός δεν έχει µάθει να τον βλέπει στη βόρεια πατρίδα του.
Τι είπε ο Δανός; Αυτός ο ήλιος πρέπει να τιµωρηθεί. Αυτός ο λαός πρέπει να µπει σε µια τάξη. Δεν µπορεί να περιγελά κανόνες και νόµους.
Κρύψτε αµέσως τον ήλιο. Αποσυντονίζει. Ο έλληνας παγαποντάκος µπορεί να συµµορφωθεί ευκολότερα κάτω από έναν βαρύ συννεφιασµένο ουρανό.
Εν αρχή, πράγµατι, ήταν ο Δανός... Αφεντικό που επιχείρησε να µας κρατήσει στον παράδεισό του.
Μα, εµείς γνωρίζαµε από αµαρτίες και πολύ µας άρεσε... Και ο ήλιος, ο όφις, µας έδινε πάντα άφεση αµαρτιών.
Γιατί, όπως τραγούδησε και ο Σαββόπουλος, έναν ήλιο σαν κι αυτό αλίµονο στο αφεντικό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου