Η φούντα της 21ης Απριλίου...

Από την tsaousa
Είχα καιρό να πάω στις γιαγιοθειάδες μου Κούλα και Μέλπω, με αποτέλεσμα να μαζέψω 35 μηνύματα τους στον τηλεφωνητή του τύπου:

"Κάποιος το σήκωσε μα εν μιλάει", "Λείπει κι άφησε το τελέφωνο αναμμένο" και "Την Τσαούσα μου δίνετε περικαλώ;"

Φορτώθηκα με γιαούρτια και βουτήματα από τον Βάρσο, χτύπησα το κουδούνι τους, κι ύστερα από 5 λεπτά μου...

ανοίξανε κι οι δυο μαζί.

ΚΟΥΛΑ: Α, πα! Το παιδί!
ΜΕΛΠΩ: Τι μας ήφερες;

Πήραν τα γιούρτια και τα βουτήματα απ΄τα χέρια μου σαν να ήταν λάφυρα, και τα πήγαν στην κουζίνα σέρνοντας γρήγορα τις παντόφλες τους.


Κάθισα στον μικρό ξεχαρβαλωμένο καναπέ και άναψα τσιγάρο.
Η μυρωδιά του σπιτιού πάντα ίδια και απαράλλαχτη.
Φασκόμηλο, κλεισούρα, και καμμένα πίξελς της τηλεόρασης που δεν κλείνει ποτέ.

Σε λίγο κατέφτασαν στο καθιστικό συνοδεία του "γκλαν γκλαν" από τα φλιτζάνια του καφέ που έφερναν να πιούμε, μαζί με γλυκό του κουταλιού.
Βουτήματα δεν έβγαλαν, τα κράτησαν για πάρτη τους.


ΚΟΥΛΑ: Σου τελεφωνάγαμε να μας πας στον Μίμη.
ΕΓΩ: Ποιος είναι αυτός;
ΜΕΛΠΩ: Ο ξάδερφος μας καλέ ο στρατηγός.
ΚΟΥΛΑ: Που μνήσκει στου Παπάγκου; Έχασες που δεν ήρτες.
ΜΕΛΠΩ: Ε, να΄παιζες με τα κοριτσάκια. Έχει κάτι εγγόνες ίσαμε κει πάνου.
ΚΟΥΛΑ: Καραπουτανάρες αμά.
ΜΕΛΠΩ: Εν έχουν ανάγκη αυτές. Να διεις Τσαούσα σπίτια που τους έφκιαξε ο Μίμης, να λωλαθείς. Δυο πατώματα της καθεμιανής.
ΚΟΥΛΑ: Και κήπο γύρω γύρω με γκαζόζ.

Ρούφηξαν δυνατά τους καφέδες τους ταυτόχρονα, και συνέχισαν.

ΚΟΥΛΑ: Αμά, στρατηγός ο Μίμης.
ΜΕΛΠΩ: Να΄ναι καλά ο Παπαδόπουλος. Έφαε ψωμάκι ο κόσμος.
ΚΟΥΛΑ: Μωρέ με τη Φούντα περνάγαμε καλά, κι απέ τι λένε...
ΜΕΛΠΩ: Είχαμε την ησυχία μας.
ΚΟΥΛΑ: Όχι τον κακό χαμό που γίνεται σήμερις. Δεκαπέντε κόμματα να θένε να μας σώσουν, κι αει βρες ποιος είναι ο ψεύτης.
ΜΕΛΠΩ: Αμά, με τον Παπαδόπουλο ήξευρες. Καλός-κακός, εν είχε άλλονε.
ΚΟΥΛΑ: Ερίχναμε ένα ΝΑΙ και ησυχάζαμε. Απορώ το ΟΧΙ τι μας το ΄διναν.
ΜΕΛΠΩ: Από ευγένεια.
ΚΟΥΛΑ: Σήμερις βγάλανε τον Γιώργο κι ακόμα δεν απόφαγε, λένε δεν τονε θέλουν.
Για να΄τανε μονάχος του, θα μίλαγε κανείς;
ΜΕΛΠΩ: Αλήθεια βρε Τσαούσα, θα μας πάει στο Ντι Ντι Τι;
ΚΟΥΛΑ: Πού μνήσκει αυτό, μακριά;
ΜΕΛΠΩ: Εν το κουνάω ρούπι.

Φάγανε το γλυκό τους, ήπιανε νερό, ευφράνθηκαν και με κοίταξαν.

ΚΟΥΛΑ: Άμα δεν έβρει ο Γιώργος τα λεφτά, θα τονε φάνε, να το ξεύρεις.
ΜΕΛΠΩ: Γιατί εν λέει ο Καραμαλής πού τα ΄χει βάλει;
ΚΟΥΛΑ: Δεν καταλαβαίνεις; Τον ζηλεύει.
ΜΕΛΠΩ: Τότες να κάνει ο Γιώργος εκλοές και να μας φέρει Φούντα. Άμανες μείνει μόνος του θα τα΄βρει τα λεφτά.
ΚΟΥΛΑ: Να δεις χαρά ο Μίμης...
ΜΕΛΠΩ: Τσαούσα μου τι λες; Να κάνει ο Γιώργος Φούντα;
ΚΟΥΛΑ: Πού τον θυμήθηκες αυτόν; Παίζει καλέ ακόμα;




Συμπέρασμα:
Όπως και να μιλήσεις για πολιτική στην Ελλάδα, ένα είναι το σύνθημα: Ζήτω η φούντα! ...