Ξεπέρασε τα όριά της η ΤV...

Της Πόπης Διαμαντάκου
Έχει αγγίξει τα όριά της με την υπόθεση «Τζούλια» η κουτσομπολίστικη τηλεόραση των πάνελ και το πιθανότερο είναι ότι αυτό θα είναι και το φινάλε της. Και μετά τη Τζούλια τι; Ενώ ακόμη βρίσκεται στο τσακίρ κέφι το τρελό πανηγύρι της εθνικής πορνοαπελευθέρωσης με το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας τηλεόρασης να γονατίζει και να σέρνεται στα πόδια τής «οικογενειακής» μας πορνοστάρ, δεν μπορεί να μη σκεφτεί κανείς την «επόμενη μέρα».

Ποιο μπορεί να είναι το μέλλον μιας τηλεόρασης που ξεπέρασε τα όριά της ασχολούμενη νυχθημερόν με τα...

χαΐρια μιας ξανθιάς νεαρής, η οποία τής βγάζει τη γλώσσα κοροϊδεύοντάς την απροκάλυπτα; Και όσο πιο πολύ την κοροϊδεύει τόσο περισσότερο αυτή η ίδια τηλεόραση τρέχει στο κατόπι της, συντηρώντας έτσι τη λάμψη της ανενδοίαστης, που κάτω από άλλες τηλεοπτικές συνθήκες θα ΄χε καταντήσει «νουμεράκι» σε νυχτερινά, λαϊκά, ανθυπομάγαζα.

Γιατί το θέμα δεν είναι η οποιαδήποτε Τζούλια, αλλά ένας ολόκληρος καναλικός στρατός με πλήρη τεχνολογικό εξοπλισμό που έχει τεθεί στην υπηρεσία της διασημότητάς της προκειμένου να μην του ξεφύγει το παραμικρό νομικομιντιακό σουσούμι, στα οποία επιδίδεται με εξαιρετικούς ελιγμούς η νεαρή κόρη.

Και λοιπόν; Μέχρι πότε θα κρατηθεί το σόου; Μέχρι πότε θα τροφοδοτούνται με τζουλιοκαμώματα όλες αυτές οι εκπομπές; Και όχι μόνο, αλλά θα πρέπει να βρουν το επόμενο εξίσου «συγκλονιστικό» θέμα για να μπορέσουν να κρατηθούν. Μια επόμενη «Τζούλια», ακόμη πιο προκλητική, μια ιστορία που θα πηγαίνει ακόμη πιο μακριά από ένα πορνοβίντεο, για να συντηρηθεί το ενδιαφέρον ενός φιλοθεάμονος εθισμένου πλέον στα πιο προκλητικά και κανιβαλικά θεάματα. Το κυριότερο πρόβλημα της εγχώριας τηλεόρασης άλλωστε είναι η μικρή αγορά, που σημαίνει όχι μόνο πως εξαντλούνται γρήγορα θέματα και πρόσωπα, αλλά και ότι ο κορεσμός του φιλοθεάμονος είναι ταχύτατος, με αποτέλεσμα οι αλλαγές των διαθέσεών του να γίνονται απότομα, σχεδόν βίαια.

Έτσι οι ακρότητες που έγιναν και συνεχίζονται με την υπόθεση «Τζούλια» θα κοστίσουν όχι μόνο στην ίδια, αλλά και σε ένα ολόκληρο μιντιακό σύστημα που την ανέδειξε σε ιδανικό του πρότυπο.

Όχι γιατί δεν υπάρχουν πάντα θεατές για τη σαχλαμάρα και την αθλιότητα, ούτε επειδή θα τελειώσουν τα «νούμερα», αλλά γιατί η κόπωση περιθωριοποιεί αυτού του είδους τα θεάματα και τους πρωταγωνιστές τους καθιστώντας ασύμφορη την τηλεόραση που ασχολείται μαζί τους.

Είναι εκτός κάθε τηλεοπτικού και οικονομικού μοντέλου η συντήρηση επί μακρόν εκπομπών που προβάλλουν διαρκώς παρόμοιες ατραξιόν τις ίδιες ακριβώς ώρες, ενώ σχολιάζονται όλες από πολυπληθή πάνελ με παρόμοια επιχειρηματολογία. Και το χειρότερο είναι ότι αυτού του είδους οι εκπομπές είναι εγκλωβισμένες σε ένα τελετουργικό που τις εμποδίζει να αναζητήσουν οτιδήποτε καινούργιο και κυρίως να βρεθούν κοντά στις αλλαγές του κοινού τους. Κρίμα, γιατί στους μικρούς «στρατούς» των πάνελ διακρίνονται δημοσιογραφικά ταλέντα που πάνε χαμένα κυνηγώντας πότε τον ποδόγυρο ενός μοντέλου και πότε την υποτιθέμενη ανθυποκόντρα δύο διασημοτήτων.

Καρναβαλικός καθωσπρεπισμός
Χωρίς τις καρναβαλικές μεταμφιέσεις της Ματθίλδης Μαγγίρα το «Ελλάδα έχεις ταλέντο», με την Ευγενία Μανωλίδου στη θέση της να επιχειρεί να ανατρέψει την εικόνα τής σκληρής παρουσιάστριας του ριάλιτι «Η στιγμή της αλήθειας» υιοθετώντας ρόλο ευγενικής, χαρωπής και ελαφρώς αφελούς κυρίας που βρέθηκε σε πανηγύρι φορώντας τα καλά της και προσπαθεί να κρατήσει τη «θέση της». Φαίνεται ότι ο ρόλος της στο εν λόγω σόου θα στηριχτεί σε αυτό το στοιχείο του καρναβαλικού καθωσπρεπισμού, κάνοντας δίδυμο- δήθεν αντιθέτων- με τον Ψινάκη και τον δικό του μόνιμο ρόλο του ελευθεριάζοντος, προκλητικού σχολιαστή. Εξ ου και η σκηνοθετημένη αντιπαράθεση μεταξύ τους, κατά την οποία απευθύνονταν ο ένας στον άλλον στον πληθυντικό και η λόγω δήθεν ευθιξίας αποχώρηση της Μανωλίδου σε μια στιγμή έντασης.

Στην πραγματικότητα όλο αυτό ήταν ένα κακοπαιγμένο σκετς, όπου ο μεν Ψινάκης εμφανιζόταν θλιβερά πλέον επαναλαμβανόμενος και ανάγλυφα εγκλωβισμένος σε έναν τηλεοπτικό ρόλο που ο ίδιος έχει εξαντλήσει ενώ η Ευγενία Μανωλίδου αγωνιζόταν ανεπιτυχώς να δείξει φυσικότητα, καταλήγοντας και αυτή μια καρικατούρα.

Η αλήθεια είναι ότι οι κριτικές επιτροπές στα σόου αυτού του είδους αποτελούν τον βασικό πυρήνα του θεάματος. Το πόσο νούμερο θα γίνει κάθε κριτής και θα ταυτιστεί η προσωπικότητά του με τον ρόλο, είναι δική του υπόθεση. Το κοινό απολαμβάνει άλλωστε τα νούμερα μέχρι να τα βαρεθεί...
Φαινόμενα - ΝΕΑ