Βραβευμένες Ιρανές μπλόγκερ...

Καλλιτέχνες, και συγγραφείς από όλο τον κόσμο στηρίζουν με την υπογραφή τους την πρωτοβουλία «ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΗΝ ΚΟΥΒΑ». Ανάμεσά τους ο Πέδρο Αλμοδόβαρ και ο Μάριο Βάργκας Λυόσσα, Στόχος; Η απελευθέρωση των Κουβανών αντιφρονούντων. Μην ανησυχείτε· ελληνική υπογραφή δεν υπάρχει...
«Είμαι ευτυχής που παραλαμβάνω αυτό το βραβείο. Είναι συλλογική η βράβευση. Ομως θέλω να πω ότι δεν αποτελεί τιμή μόνον για όλες εμάς, εμάς που δημιουργήσαμε στο Διαδίκτυο την ιστοσελίδα «Αλλαγή για την ισότητα». Θεωρώ ότι το βραβείο τιμά συνολικά όσους αγωνίζονται στο Ιράν για την ελευθερία της έκφρασης. Πολλοί από αυτούς βρίσκονται στη φυλακή. Θα μου επιτρέψετε, λοιπόν, να τους το αφιερώσω».
Ετσι, είπε συγκινημένη αλλά χαμογελαστή η Ιρανή δημοσιογράφος και μπλόγκερ Παρβίν Αρνταλάν.

«Πολίτης στο Διαδίκτυο». Ενα νέο βραβείο. Αυτό που παρέλαβε η Παρβίν Αρνταλάν, προ ημερών στο Παρίσι. Απονεμήθηκε για πρώτη φορά εφέτος με την ευκαιρία της...

...Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Λογοκρισίας στον Κυβερνοχώρο (12 Μαρτίου). Το θεσμοθέτησε, σε συνεργασία με την Google Γαλλίας, η ακούραστη διεθνής οργάνωση «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα».

Ποιες ακριβώς είναι οι Ιρανές που βραβεύτηκαν και ποια είναι ειδικότερα η Παρβίν Αρνταλάν που τις εκπροσώπησε; Με τη σειρά.

Είκοσι Ιρανές. Οι περισσότερες δημοσιογράφοι και μπλόγκερ. Τον Σεπτέμβριο του 2006, δημιούργησαν στην Τεχεράνη την ιστοσελίδα «Αλλαγή για την ισότητα» (www.we-change.org). Ο αρχικός στόχος τους τότε; Η ενημέρωση και κινητοποίηση εναντίον σειράς νόμων σε βάρος των γυναικών που προετοίμαζε το προκομμένο καθεστώς των μουλάδων.

Είκοσι Ιρανές. Τόσες βέβαια αποτελούσαν την αρχική ιδρυτική ομάδα, μετά ο αριθμός μεγάλωσε πολύ. Ολες θαρραλέες, μαχητικές, επινοητικές. Με τσαγανό. Δεν πτοούνται με τίποτε. Δεν το βάζουν κάτω.

Κάποιοι τις αποκάλεσαν «φεμινίστριες του Κυβερνοχώρου». Κρυάδες. Ο χαρακτηρισμός, στο πρώτο σκέλος του, τις αδικεί· περιορίζει πολύ το εύρος της πολιτικής τους δράσης. Και πάντως, ας μην ξεχνάμε ότι το βραβείο που πήραν είναι «Ο πολίτης (όχι οι φεμινίστριες) στο Διαδίκτυο».

«Αλλαγή για την ισότητα». Η ιστοσελίδα τους, σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά το ξεκίνημά της, έχει γίνει πηγή έγκυρης πληροφόρησης για ό,τι συμβαίνει στην «παράλληλη» ιρανική κοινωνία (ασφαλώς και ό,τι αφορά την κατάσταση των γυναικών). Δεν είναι υπερβολή. Μέσα από έναν τέτοιο διαδικτυακό τόπο «αναπνέει και εξελίσσεται», στο θεοκρατικό Ιράν, η κοινωνία πολιτών.

Χρειάζεται να πω ότι για τις Ιρανές μπλόγκερ η ζωή δεν είναι ρόδινη; Από το 2006 που ξεκίνησαν την ιστοσελίδα τους, τουλάχιστον πενήντα έχουν κληθεί για ανάκριση, έχουν συλληφθεί και φυλακισθεί.

Για την Παρβίν Αρνταλάν τώρα ο λόγος. Ηγετική μορφή στον αγώνα για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και ειδικότερα για την υπεράσπιση των γυναικών. Πρωτοστάτησε στη δημιουργία της ιστοσελίδας και παραμένει πάντα η ψυχή της. Εκτός από μπλόγκερ και δημοσιογράφος είναι επίσης συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Τεχεράνη το 1967.

Η Παρβίν Αρνταλάν τα τελευταία δύο χρόνια δεν ζει στο Ιράν. Βρίσκεται στη Σουηδία (και) για λόγους υγείας. Τους επόμενους μήνες όμως θα επιστρέψει πίσω στη χώρα της· ποιος ξέρει τι της επιφυλάσσουν οι «Φρουροί της Επανάστασης».

Οι Ιρανές με την ιστοσελίδα τους «Αλλαγή για την ισότητα» ήταν στην πρώτη γραμμή της ειρηνικής εξέγερσης που συγκλόνισε το Ιράν πέρσι τον Ιούνιο μετά την αμφιλεγόμενη επανεκλογή του Αχμαντινετζάντ.

Απίστευτες εικόνες, βίντεο, μηνύματα, πληροφορίες. Απίστευτες σκηνές από τις ειρηνικές (χωρίς εξαίρεση) διαδηλώσεις στους δρόμους της Τεχεράνης με τις εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες και γυναίκες να φωνάζουν «πού πήγε η ψήφος μας;». Ολα αυτά όσο έμοιαζαν εξωπραγματικά τόσο ήταν αληθινά. Τα είδαμε και τα πληροφορηθήκαμε, όχι επειδή το επέτρεψε το καθεστώς. Αλλά επειδή οι Ιρανοί και οι Ιρανές εκμεταλλεύτηκαν τις δυνατότητες που προσφέρουν οι νέες και νεότερες τεχνολογίες.

Αν δεν υπήρχαν το Internet (παρά τον καθεστωτικό έλεγχο), το Facebook, το YouTube, το Twitter, όλα τα δημοφιλή ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα; Πώς θα συντονιζόταν το κίνημα της αντιπολίτευσης; Θα ήταν αδύνατον. Τι θα γνωρίζαμε απ' όσα συνέβησαν; Σχεδόν τίποτε. Ακόμη και η εικόνα της Νέντα που έγινε το σύμβολο της εξέγερσης θα ήταν άγνωστη, το ίδιο και ο θάνατός της.

Αν δεν υπήρχαν οι φοβερές και τρομερές Ιρανές μπλόγκερ με την ιστοσελίδα «Αλλαγή για την ισότητα»; Σίγουρα η αντίσταση στο καθεστώς θα ήταν πιο φτωχή. Ευέλικτες. Γλυστράνε. Το καθεστώς δεν μπορεί να τα ελέγχει όλα. Οταν δημιουργεί πρόβλημα στο Facebook, εκείνες καταφεύγουν στο Twitter. Οταν και το Twitter γίνεται προβληματικό, εκείνες χρησιμοποιούν το Skype.

Το βραβείο «Πολίτης στο Διαδίκτυο» αγγίζει ακριβώς την ουσία του προβλήματος. Οι Ιρανές μπλόγκερ στις οποίες δόθηκε το βραβείο, λειτουργούν σε συνθήκες ακραίες -στη μαυρίλα του φονταμενταλισμού- με συνείδηση πολίτη.

Υ.Γ. Καλλιτέχνες, και συγγραφείς από όλο τον κόσμο στηρίζουν με την υπογραφή τους την πρωτοβουλία «ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΗΝ ΚΟΥΒΑ». Ανάμεσά τους ο Πέδρο Αλμοδόβαρ και ο Μάριο Βάργκας Λυόσσα, Στόχος; Η απελευθέρωση των Κουβανών αντιφρονούντων. Μην ανησυχείτε· ελληνική υπογραφή δεν υπάρχει...
Ελευθεροτυπία