Φάλαινες...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ πλέον αμφιβολία πως ζούμε μια μεγάλη ναυτική περιπέτεια. Το ιστιοφόρον «Ελλάς» απειλείται με ναυάγιο στα ύδατα της ευρωζώνης. Πλοίαρχος, αξιωματικοί, ναύτες και πλήρωμα περιμένουν με αγωνία να δουν αν θα μας σώσουν οι Ευρωπαίοι, αλλά το σχέδιο διάσωσης δεν φαίνεται μέσα στην ομίχλη. Αντιθέτως, φαίνεται να μας διαφεύγει διαρκώς όπως ο Μόμπι Ντικ.

Η ΛΕΥΚΗ σπερμοφάλαινα που καταδιώκει ο Κάπτεν Άχαμπ βρίσκεται στο επίκεντρο του κλασικού μυθιστορήματος του Χέρμαν Μέλβιλ. Ωστόσο, το...
βιβλίο απέχει από το να είναι ένα απλό αφήγημα δράσης. Αποτελεί εγχειρίδιο ζωής. Το καλό και το κακό, η ύπαρξη του Θεού και η θέση του ανθρώπου στο Σύμπαν, η κοινωνία και το ταξικό σύστημα είναι μόνο ορισμένα από τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται ο Μέλβιλ, με φόντο τα αινιγματικά θαλασσινά τοπία. ΕΞΙΣΟΥ αποκαλυπτικό είναι και το δικό μας εθνικό «Μόμπι Ντικ». Στις σελίδες του- που τις γράφει η καθημερινή επικαιρότητα- αποτυπώνονται μεγάλα και μεγαλύτερα ζητήματα. Πού πάει η Ευρώπη; Έχει νόημα η νομισματική ένωση χωρίς εναρμόνιση οικονομικών πολιτικών; Μπορεί να υπάρξει συντονισμός οικονομικών πολιτικών χωρίς κάποιο ομόσπονδο σχήμα; Έχει νόημα η δημιουργία ευρωπαϊκού νομισματικού ταμείου; Πόσο εύκολα θα συνομολογηθούν οι ευρωπαϊκές συνθήκες που απαιτεί η σύστασή του, με δεδομένη την πολιτικά αιματηρή εμπειρία της Λισαβώνας που πήρε χρόνια για να επικυρωθεί; Τι ρόλο έχει το Βερολίνο μέσα στην ΟΝΕ; Σε ποιο βαθμό βασίζεται η ευημερία της υπερεξαγωγικής, πλεονασματικής Γερμανίας στις οικονομικά υποτελείς χώρες του ευρωπαϊκού Νότου που αγοράζουν τα προϊόντα της;

ΧΑΜΕΝΗ ΣΤΗΝ αλμύρα της θαλασσινής ομίχλης είναι και μία σειρά από ερωτήματα που αφορούν την Ελλάδα. Είχε θέση η χώρα μας στην ευρωζώνη; Μπήκαμε πράγματι στην ΟΝΕ με πολλή δημοσιονομική και λίγη νομισματική πολιτική, αλλά με σχεδόν καθόλου διαρθρωτικές αλλαγές; Ποιες ήταν οι παραλείψεις των κυβερνήσεων από το 2000 και μετά; Μήπως μας πάτωσαν τελικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004; Γιατί εκτινάχθηκε σε τέτοιο βαθμό το χρέος; Έχει τελειώσει το μοντέλο Ελλάδας που ξέραμε από το 1974 και μετά; Θα ξηλωθεί ο δημόσιος τομέας και θα μπει μαχαίρι στις συντάξεις- ακόμη και αυτές που ήδη πληρώνονται; ΩΣ ΝΑΥΤΗΣ Ίσμαελ στο υγρό κατάστρωμα του πλοίου ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου βιώνει όλες αυτές τις αγωνίες, άπαξ και μπάρκαρε στην κυβέρνηση. Θα μας σώσει η λευκή σπερμοφάλαινα της Ευρώπης με το λίπος της, ή μήπως θα διαλύσει το μικρό φαλαινοθηρικό πέφτοντας πάνω του με τον τεράστιο όγκο της; Προς το παρόν την ψάχνουμε- ψάχνοντας μαζί και την τύχη μας.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.