Αντιύλη...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΕΝΑ ΠΑΓΑΚΙ που λειώνει στο τραπέζι αφήνει πρώτα έναν λεκέ από νερό. Μετά εξατμίζεται και δεν μένει τίποτε. Αυτή είναι η καθημερινή μαγεία των μεταμορφώσεων της ύλης.

ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ τέτοιου είδους μεταμορφώσεις δεν προκαλούν μαγεία, αλλά δέος και καμιά φορά φρίκη. Δεν είναι απλό πράγμα η απότομη εξάτμιση ενός πολιτικού. Πόσω μάλλον αν έχει διατελέσει πρωθυπουργός. Είναι- δυστυχώς- η περίπτωση του Κώστα Καραμανλή.

Η ΤΥΧΗ της Ελλάδας συζητείται αυτές τις...
ημέρες στις πρωτεύουσες της Ευρώπης, κυρίως δε στο τρίγωνο Παρισιού, Βρυξελλών και Βερολίνου. Εκεί δεν έχει μείνει ασχολίαστη η απότομη εξαφάνιση του Καραμανλή. Ένας πρωθυπουργός πέντε ετών αποφασίζει στη μέση ακριβώς της θητείας του να κάνει εκλογές παράδοσης εξουσίας. Οι Ευρωπαίοι ήξεραν τον Καραμανλή. Άλλωστε η Δεξιά κυριαρχεί και στις τρεις προαναφερθείσες πρωτεύουσες. Δεν ήξεραν τόσο καλά τα χάλια της ελληνικής οικονομίας, αλλά τώρα τα έμαθαν. Αντιλαμβάνονται όμως πως ο Καραμανλής τα ήξερε, πως δεν έκανε τίποτε για να τα αντιμετωπίσει και πως, σε μια δεδομένη στιγμή που ο ορίζοντας στένεψε, απλώς τα παράτησε. Αυτό όμως δεν είναι ούτε το ήθος ούτε το ύφος της δημόσιας εξουσίας στην Ευρώπη.

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ελίτ δεν ψηφίζει στην Ελλάδα. Ούτε δέχεται τηλεφωνήματα από δημοσκόπους. Έχει όμως την ίδια ακριβώς αντίληψη για τον Καραμανλή με την ελληνική κοινή γνώμη. Οι Έλληνες ψηφοφόροι έριξαν ένδεκα μονάδες στη Ν.Δ. την 4η Οκτωβρίου 2009. Συνεχίζουν όμως να ρίχνουν μαύρο στον Κώστα και στην κυβέρνησή του έξι μήνες μετά. Και φαίνεται πως η οργή τους μεγαλώνει και πως την κρίση τη χρεώνουν εις ολόκληρον στην προηγούμενη διακυβέρνηση. Τούτο δε παρότι είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που παίρνει τα πολύ σκληρά μέτρα, έχοντας δώσει ηλιόλουστες προεκλογικές υποσχέσεις.

Η ΕΞΑΤΜΙΣΗ του Κώστα δεν συγκαταλέγεται στις μεταμορφώσεις της ύλης. Αντιθέτως, ο Καραμανλής αποδεικνύεται πολιτική αντιύλη. Όλοι αυτοί με τους οποίους συνδέθηκε ως αρχηγός και ως πρωθυπουργός τείνουν να εξαϋλωθούν. Είναι οι Βουλγαράκηδες, οι Ρουσόπουλοι, οι Παυλίδηδες, οι Δούκες, οι Μαρκήσιοι και οι Αλογοσκούφηδες που ο Αντώνης Σαμαράς επείγεται τώρα να αποτελειώσει. Είναι και διάφορες υπουργάρες των κυβερνήσεων 2004-2009 που γλίτωσαν τότε και επανεξελέγησαν βουλευτές, αλλά δύσκολα θα δουν στον ήλιο μοίρα. Είναι επίσης η Ντόρα Μπακογιάννη που δεν ωφελήθηκε σε τίποτε από την επίμονη- προσωπική και πολιτική- ταύτισή της με τον Κώστα.

ΑΛΛΑ ΟΙ πολιτικοί είναι, σε τελική ανάλυση, άξιοι της τύχης τους. Το θέμα είναι να γλιτώσει από τις βλαβερές συνέπειες της καραμανλικής αντιύλης η χώρα.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.