Ο «ξετσάκωτος» των Αθηνών...

Λώρη Κέζα
«Αντε, παίξτε να χορέψουμε το έντεκα» έλεγαν πριν από τη λήξη του γλεντιού στη Μακεδονία. Το «έντεκα» ήταν ο τελευταίος χορός και αν όλα εφαρμοστούν όπως τα σχεδιάζει ο Δήμος Αθηναίων, οι κάτοικοι της πόλης θα χορεύουν κι εκείνοι τον ξετσάκωτο, αντικριστό χορό, που ονομάστηκε έτσι επί τουρκοκρατίας επειδή τα πανηγύρια τελείωναν ντε και καλά την ενδεκάτη νυκτερινή. Την ίδια ώρα θα κλείνουν εφεξής οι μουσικές στα μπαρ, σύμφωνα με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. Είμαστε τυχεροί, θα μπορούσαν να επιβάλουν αυστηρότερα μέτρα για...
την ησυχία: Οι ξενύχτηδες να μιλούν ψιθυριστά και οι γυναίκες να περπατούν ξυπόλυτες γιατί το τάκα- τούκα με τα τακούνια ξεσηκώνει τις γειτονιές. Κι όταν τα νυχτοπούλια συνηθίσουν σε όλα τούτα, θα μπορούσαν να επιβάλουν κι άλλα μέτρα. Μια καλή ιδέα είναι να απαγορευτεί το ποτό. Να σερβίρονται μόνο τα παγάκια και νερό με μπουρμπουλήθρες. Το αλκοόλ καταστρέφει το συκώτι. Εκτός αυτού ορισμένοι το παρακάνουν και μετά εμούν στις γωνίες- πού θα βρεθούν συνεργεία καθαρισμού, ε; Η νυχτερινή ζωή στην Αθήνα έχει πλέον το εξής χαρακτηριστικό: υπάρχουν παντού μικρά, φιλικά μαγαζιά. Εχει παρέλθει η μόδα των αχανών κέντρων, με τους πορτιέρηδες, τους παρκαδόρους και τα υπερβολικά ντεσιμπέλ. Σε αυτά τα μικρά λοιπόν θα καθιερωθεί το νέο, παιδικό ωράριο ηχορύπανσης (όσα χωρούν περισσότερους από 200 πελάτες δεν δίνουν λογαριασμό στον δήμο αλλά στη νομαρχία). Η απαγόρευση της μουσικής μαζί με την απαγόρευση του τσιγάρου αλλάζει εντελώς την ατμόσφαιρα της πόλης:

κόβει την όρεξη για βραδινή βόλτα. Είναι λυπηρό για όλους. Ολους πλην εκείνων που ζουν δίπλα σε ένα από τα αναρίθμητα μικρά, φιλικά μπαράκια που ξεφυτρώνουν ανεξέλεγκτα μέσα σε πολυκατοικίες. Ας το παραδεχτούμε: όσο μακαρίζουμε την τύχη μας που έχουμε πολλές επιλογές για νυχτερινή έξοδο άλλο τόσο σιχτιρίζουμε αν κάτω από το κρεβάτι μας τοποθετηθεί ένα γιγάντιαίο ηχείο.

Το ζητούμενο για τα μπαρ των Αθηνών δεν είναι αν θα παίζουν μουσική ως τα μεσάνυχτα ή ως τα ξημερώματα- αυτό είναι μια λεπτομέρεια που προκύπτει από την έλλειψη σχεδιασμού. Θέλουμε μια πόλη με ζώνες δραστηριοτήτων, όπου αλλού κοιμόμαστε κι αλλού γλεντάμε- όπως οραματίστηκε ο Λε Κορμπιζιέ.

Θέλουμε μια πόλη με μεικτές χρήσεις, όπου οι κατοικίες, οι χώροι εργασίας και διασκέδασης συνυπάρχουν. Ο Δήμος Αθηναίων, έχοντας δώσει δεκάδες άδειες για μαγαζιά σε συγκεκριμένα οικοδομικά τετράγωνα, φαίνεται να προασπίζεται τις διαχωρισμένες ζώνες. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να πει στους περιοίκους να σηκωθούν να φύγουν. Να βγει μια ανακοίνωση ότι στο Γκάζι θα ακούνε μουσική στη διαπασών όλο το εικοσιτετράωρο, θα λειτουργούν μεταμεσονύκτια μανάβικα και βιβλιοπωλεία και θα απαγορευτεί η διέλευση σχολικών λεωφορείων ώστε να μην τολμήσουν να πλησιάσουν οικογενειάρχες. Αν όμως ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης προσανατολίζεται στις μεικτές ζώνες, θα πρέπει να κάνει ελέγχους από πριν και όχι να βάζει πρόστιμα εκ των υστέρων.

Σύμφωνα με τις εξαγγελίες, οι δημοτικοί υπάλληλοι θα αποκτήσουν ένα γκατζετάκι που θα μετράει τα ντεσιμπέλ. Θα μπαίνουν λοιπόν σαν τον σερίφη και θα μετρούν τη φασαρία έχοντας μάλιστα το δικαίωμα να αφαιρέσουν την άδεια του καταστήματος. Μήπως θα μπορούσε όλο αυτό να γίνει ανάποδα, προτού ένας ταλαίπωρος επενδύσει κεφάλαια, προτού αναστατωθεί όλος ο κόσμος γύρω του; Είναι ευνόητο ότι πρέπει να υπάρχουν ηχομόνωση και πόρτες με ενδιάμεσο θάλαμο υποδοχής. Οπου τηρούνται οι προδιαγραφές δεν υπάρχει πρόβλημα, ο ήχος δεν διαπερνά τους τοίχους.

Οπου υπάρχουν προδιαγραφές οι πολίτες δεν τσακώνονται.

Δεν νοείται ούτε διασκέδαση στα μουγγά ούτε όμως και ζωή κόλαση επειδή κάποιος ανοίγει επιχείρηση χωρίς να ακολουθεί κανόνες. Επί του πρακτέου, να δούμε ποιος θα πρωτοκάνει ελέγχους στα μπαρ: η Αστυνομία για το τσιγάρο, οι εφοριακοί για τις αποδείξεις ή ο κ. Κακλαμάνης για τη μουσική...
BHMA.