...μετά το λόγο της, για τη φτωχολογιά..."Τι να πούμε Όλγα" ... Κόλλησε ο κυρ-πρόεδρος. Κλακάζ. Γάτα η άλλη, το 'πιασε και άρχισε να τον σπρώχνει. "Πάνο, μας είπες στη σύσκεψη ότι το σώμα του παιδιού λειτούργησε σαν ασπίδα" . Μπούρδες τους είχε πει. Αλλά...
εν πάση περιπτώσει, δεν μπόρεσε, μετά την υπενθύμιση, να το υποστηρίξει στον αέρα. Και πώς άλλωστε; Είναι δυνατόν ο άτυχος 15χρονος, την ώρα που έσκαγε η βόμβα στα χέρια του, να είχε περιθώρια σκέψης αυτοθυσίας; Να καλύψει δηλαδή με το σώμα του το μηχανισμό και να σώσει μάνα και αδερφή; ...
Υ.Γ. Προς κυρία Τρέμη. Δε λέμε επειδή είστε πλουσία να μην κάνετε τη δουλειά σας. Αλλά, αυτά που λέτε για τη φτωχολογιά και για εκείνους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα να μη μοιάζουν με λογύδρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου