Ρυθμοί χελώνας στην απονομή δικαιοσύνης: μόνο στο ΣτΕ εκκρεμούν 31.700 υποθέσεις, ενώ για να εκδοθεί ένα κληρονομητήριο απαιτείται πάνω από ένας χρόνος... Οι αριθμοί κραυγάζουν και τρομάζουν. Στα 50 χρόνια ζωής της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο 488 φορές. Από αυτές, οι 320 αποφάσεις αφορούν την υπερβολική καθυστέρηση απονομής της δικαιοσύνης.
Από όπου και να ξεκινήσει η καταγραφή του όγκου των συσσωρευμένων υποθέσεων, από την κορυφή ή από κάτω, η κατάσταση θυμίζει ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Στο Συμβούλιο της Επικρατείας εκκρεμούν προς εκδίκαση 31.700 υποθέσεις και την...
ίδια ώρα για να εκδοθεί ένα πιστοποιητικό κληρονομητηρίου από το Πρωτοδικείο της Αθήνας απαιτείται ένας χρόνος και πλέον! Το ίδιο απογοητευτική είναι η εικόνα και στα Ειρηνοδικεία, όπου ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο Ειρηνοδικείο Αμαρουσίου ο προσδιορισμός υπόθεσης φθάνει ακόμη και τους 34 μήνες.
Τα προβλήματα, όπως τα αξιολογούν όλοι οι παράγοντες της Δικαιοσύνης, παραμένουν ίδια εδώ και κάποιες δεκαετίες. Ελλειψη υλικοτεχνικής υποδομής, κενές οργανικές θέσεις που διαρκώς αυξάνονται, άθλια- σε πολλές περιπτώσεις- κτίρια, τα οποία, αν και δεν πληρούν ούτε καν τους στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής και ασφάλειας, στεγάζουν υπηρεσίες απονομής της δικαιοσύνης. Παρά το γεγονός όμως ότι δικαστικοί λειτουργοί και δικηγόροι συχνά αλληλοκατηγορούνται για τις παθογένειες του συστήματος, στη διεκδίκηση της βελτίωσης των συνθηκών που επικρατούν στέκονται αλληλέγγυοι. Μαζί με τους δικαστικούς υπαλλήλους διαμαρτύρονται παγίως για τον υπερβολικό φόρτο εργασίας, που εξαιτίας της έλλειψης ανθρώπινου δυναμικού πέφτει στους ώμους λίγων, ενώ η ύλη αυξάνεται από χρόνο σε χρόνο με αλματώδη ταχύτητα.
Κενές θέσεις
Οι κενές οργανικές θέσεις στο Πρωτοδικείο Αθηνών είναι αυτή τη στιγμή 159. Ταυτόχρονα οι δίκες για τα πλημμελήματα προσδιορίζονται να δικαστούν στο όριο της παραγραφής και τα κακουργήματα μετά τα επτά ή οκτώ χρόνια από την τέλεσή τους. Η υπερφόρτωση των πινακίων δεν σημαίνει ασφαλώς ότι οι δίκες που αναγράφονται διεξάγονται. Στα Τριμελή Εφετεία Κακουργημάτων, για παράδειγμα, εισάγονται καθημερινά από 25 έως 35 υποθέσεις στο καθένα από τα πέντε ακροατήρια και εκδικάζονται μετά βίας οι πέντε από την κάθε σύνθεση.
Μια πρωτογενής αιτία του μεγάλου όγκου υποθέσεων που ταλαιπωρούν την Ποινική Δικαιοσύνη είναι ο αντίστοιχα μεγάλος αριθμός μηνύσεων. Το 2009 κατατέθηκαν συνολικά σε όλες τις Εισαγγελίες της χώρας 750.000
μηνύσεις, από τις οποίες οι 300.000
υποβλήθηκαν στην Αθήνα, οι 80.000 στη Θεσσαλονίκη και οι 90.000 στον Πειραιά. Από το σύνολο των μηνύσεων ένα πολύ υψηλό ποσοστό- όπως τόνισε άλλωστε και ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου Γ. Καλαμίδας ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου- θα έπρεπε εξ αρχής να τίθενται στο αρχείο ως προδήλως αβάσιμες, ώστε να μην επιβαρύνεται το σύστημα με υποθέσεις άνευ αντικειμένου.
Αντίστοιχα στη Διοικητική Δικαιοσύνη- σύμφωνα και με όσα ανέφερε ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Π. Πικραμένος στο Υπουργικό Συμβούλιο- θα συνέβαλλε ιδιαίτερα στην αποσυμφόρηση της κατάστασης ο περιορισμός των κρουσμάτων κακοδιοίκησης, ώστε να μην αναγκάζεται ο πολίτης να προσφεύγει στα δικαστήρια για να διεκδικήσει τα αυτονόητα.
Ακριβό το κόστος
Οι δύο αυτές βασικές αρχές, σε συνδυασμό με τη λήψη μιας σειράς μέτρων που πρόκειται σύντομα να επιχειρηθούν, ίσως συμβάλουν μακροπρόθεσμα στη βελτίωση της εικόνας της Δικαιοσύνης. Αν και είναι γεγονός ότι εκτός της πολιτικής βούλησης, ο εκσυγχρονισμός των υπηρεσιών της Δικαιοσύνης κοστολογείται πολύ ακριβά. Και μόνο τέσσερα αιτήματα από τα άπειρα που πρέπει να ικανοποιηθούν- υλικοτεχνική υποδομή, ηλεκτρονική κατάθεση δικογράφων, κάλυψη οργανικών κενών και αξιοπρεπής στέγαση- αν υπολογίσουμε, ο λογαριασμός αγγίζει το... κόκκινο. «Ζητάμε τουλάχιστον την ολοκλήρωση των εργασιών του Ειρηνοδικείου, που έπρεπε να είχε εγκαινιαστεί από το 2006», μας λέει ο αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας Θεοδ. Σχινάς δηκτικά, περικλείοντας σε μια φράση τις διαστάσεις του τεράστιου προβλήματος δυσλειτουργίας της Δικαιοσύνης.
750.000 ΜΗΝΥΣΕΙΣ
Το 2009 κατατέθηκαν σε όλες τις Εισαγγελίες της χώρας 750.000 μηνύσεις
Το κράτος όχι μόνο αδικεί τους πολίτες, αλλά εξαντλεί και όλα τα ένδικα μέσα όταν δικαιώνονται
Η ΚΑΚΟΔΙΟΙΚΗΣΗ και ο υπερβάλλων ζήλος των νομικών υπηρεσιών του Δημοσίου που επιδίδονται στην εξάντληση των ένδικων μέσων στις αντιδικίες του κράτους με τον πολίτη, αποτελούν τους κυριότερους λόγους συσσώρευσης υποθέσεων στη Διοικητική Δικαιοσύνη. Αποφάσεις με αφορμή εξόφθαλμες αδικίες της Διοίκησης έναντι του πολίτη, που οδηγούν τα δικαστήρια στη δικαίωση του ενάγοντος από τον πρώτο βαθμό, υφίστανται τη βάσανο της έφεσης, αλλά και της αναίρεσης, χωρίς καμιά ελπίδα ανατροπής του αποτελέσματος. Η επιβάρυνση ωστόσο που υφίστανται τα πινάκια των δικαστηρίων εξαιτίας αυτής της τακτικής είναι ανυπολόγιστη.
Την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη Διοικητική Δικαιοσύνη περιέγραψε πρόσφατα, πολύ γλαφυρά, ο πρόεδρος της Ενωσης Διοικητικών Δικαστών Γ. Φαλτσέτος στη γενική συνέλευση της Ενωσης. Αρχίζοντας από την αναξιοπρεπή στέγαση πολλών διοικητικών δικαστηρίων ανά την Ελλάδα- σε πολλές περιπτώσεις στεγάζονται σε άθλια διαμερίσματα πολυκατοικιών που στερούνται ακόμη και αίθουσας ακροατηρίου- ο κ. Φαλτσέτος κατέληξε στον αριθμό εκκρεμουσών υποθέσεων, που συνολικά (στο τέλος του 2008) έφθαναν τις 418.715!
Για τη βελτίωση της εικόνας που παρουσιάζει η Διοικητική Δικαιοσύνη- όπως άλλωστε και η Ποινική και η Πολιτική- οι προτάσεις δεν διαφέρουν από χρόνο σε χρόνο. Τα αιτήματα είναι πάγια και αφορούν κυρίως την κάλυψη των κενών δικαστών και γραμματέων, την υλικοτεχνική υποδομή, την καθιέρωση διαφανούς διαδικασίας εξώδικης λύσης των διαφορών, καθώς και την προώθηση νομοθετικής ρύθμισης για την κατάργηση δικών και την άμεση επίλυση από τη διοίκηση των υποθέσεων που έχουν κριθεί από το ΑΕΔ ή το ΣτΕ, με πάγια νομολογία, ώστε να αποσυμφορηθούν τα πινάκια των διοικητικών δικαστηρίων από τις όμοιες υποθέσεις.
Κοινός τόπος ωστόσο παραμένει, τόσο για τον πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας Παν. Πικραμένο όσο και για το σύνολο των διοικητικών δικαστών, η εξυγίανση και αναδιάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης, καθώς ένας μεγάλος αριθμός δικών οφείλεται στη δυσλειτουργία και την αναποτελεσματικότητα της κρατικής μηχανής.
Αποζημίωση 14 χρόνια μετά τον θάνατο φορέα του ΑΙDS
Ο 30ΧΡΟΝΟΣ Γιώργος ήταν φορέας του ΑΙDS από την ηλικία των 20 ετών. Με το πιο απλό κρυολόγημα επισκεπτόταν τον γιατρό του και, αν χρειαζόταν να πάει σε νοσοκομείο, η πρώτη του φροντίδα ήταν να ενημερώσει σχετικά το νοσηλευτικό προσωπικό. Τα μεσάνυχτα της 13ης προς τη 14η Φεβρουαρίου του 1996 ο Γιώργος βρισκόταν στο σπίτι του με τον φίλο του Χρήστο. Ενας πυρετός που τον βασάνιζε επί περίπου δέκα ημέρες, τον οδήγησε στο Σισμανόγλειο, όπου διαγνώστηκε βρογχοπνευμονία. Του συνέστησαν ωστόσο να μεταβεί σε νοσοκομείο με ειδική μονάδα κι έτσι μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στον Ερυθρό Σταυρό.
«Ο γιατρός που τον παρέλαβε δεν εξέτασε τον ασθενή. Κοίταξε τα συνοδευτικά έγγραφα και του έκανε μια καταπραϋντική ένεση που επιδείνωσε την κατάσταση. Σε λιγότερο από δύο ώρες έπαθε ανακοπή και πέθανε», θυμάται ο Χρήστος.
Δεν τον πρόσεξε
Δεκατρία χρόνια μετά τον θάνατό του, το Α΄ Τμήμα ΣτΕ έδωσε τέλος στην αντιδικία της οικογένειας με τον Ερυθρό Σταυρό, επικυρώνοντας την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών που επιδίκασε αποζημίωση 58.694 ευρώ στη μητέρα του και 29.347 ευρώ στην αδελφή του άτυχου νέου. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι ο Γιώργος δεν έτυχε της προσήκουσας αντιμετώπισης και εξειδικευμένης ιατρικής φροντίδας που απαιτούσε η φύση της πάθησης και η σοβαρότητα της κατάστασής του στο νοσοκομείο όπου κατέληξε.
320 καταδίκες της Ελλάδας για καθυστερήσεις δικαστηρίων
ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΦΟΡΕΣ (320 για την ακρίβεια) έχει καταδικαστεί η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης. Ιδού μερικές από αυτές ΕΒΔΟΜΗΝΤΑγιατροί του Λαϊκού Νοσοκομείου προσέφυγαν στις 28 Απριλίου 1994 στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών διεκδικώντας υπερωρίες που δεν τους κατέβαλλαν. Δικάσιμος ορίσθηκε αρχικά η 11η Μαρτίου 1996, αλλά έπειτα από επτά αναβολές η υπόθεση συζητήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1999. Στις 16 Δεκεμβρίου 1999, το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών ακύρωσε την απόφαση του Νοσοκομείου, αλλά στις 23 Μαΐου 2000 το νοσοκομείο άσκησε έφεση. Δικάσιμος ορίσθηκε η 30ή Σεπτεμβρίου 2000. Ύστερα από πέντε αναβολές, η υπόθεση συζητήθηκε από το Διοικητικό Εφετείο στις 10 Μαΐου 2004. Στις 26 Σεπτεμβρίου 2005, το Συμβούλιο της Επικρατείας αναίρεσε την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου. Η απόφαση δημοσιεύθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2005. Συνολική διάρκεια 11 χρόνια και 5 μήνες. Στις 10/4/2008 το ΕΔΑΔ καταδίκασε τη χώρα μας σε καταβολή αποζημίωσης 6.000 ευρώ σε καθέναν από τους γιατρούς.
Η ΥΠΟΘΕΣΗτου Στυλιανού Τσάρα, που προσέφυγε στα ελληνικά δικαστήρια για εσφαλμένο υπολογισμό των εισφορών του προς το ΙΚΑ, είχε ως αφετηρία τη 15η Δεκεμβρίου 1993 και έληξε στις 26 Απριλίου 2004, με την πράξη 1175/2004 του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Διήρκεσε επομένως δέκα έτη και τουλάχιστον τέσσερις μήνες, για τρεις βαθμούς δικαιοδοσίας. Για την καθυστέρηση αυτή κρίθηκε υπόλογο το ελληνικό κράτος.
ΣΤΙΣ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ1997, η εταιρεία Οdeon Cineplex Α.Ε. υπέβαλε στον Δήμο Αγίας Παρασκευής άδεια κατασκευής πολυκινηματογράφου σε οικόπεδο επί κεντρικής λεωφόρου του δήμου. Η διαδικασία άρχισε στις 15 Απριλίου 1998 ενώπιον του ΣτΕ και ολοκληρώθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2005 με την έκδοση της απόφασης. Διήρκεσε δηλαδή συνολικά πλέον των έξι ετών και εννέα μηνών για έναν και μόνο βαθμό δικαιοδοσίας. Για την καθυστέρηση, το ΕΔΑΔ επιδίκασε αποζημίωση 5.000 ευρώ υπέρ της εταιρείας.
ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου