Διευθυντές άπραγου Δημοσίου...

Λώρη Κέζα
Εφεξής οι προϊστάμενοι του Δημοσίου θα επιλέγονται αυστηρά. Θα περνούν από επιτροπή, θα δίνουν γραπτές εξετάσεις, θα απαντούν προφορικά σε ερωτήσεις, ίσως να εξετάζονται όπως τα άλογα, με ένα κοίταγμα στα δόντια. Ισχύει για τους γενικούς διευθυντές, τους σκέτα διευθυντές και τους τμηματάρχες. Ο κ. Ι. Ραγκούσης επεξεργάζεται νομοσχέδιο για να αναδείξει παντού στην Ελλάδα τους αρίστους, ουχί τους αρεστούς. Ο υπουργός Εσωτερικών ενημέρωσε σχετικά τον Κοινοβουλευτικό Τομέα Εργασίας: δεν έβαλε μυαλό από...
την αποτυχία στην πρόσληψη άριστων γενικών γραμματέων στα υπουργεία. Θέλει να κάνει το δικό του, που κινείται σε άλλη σφαίρα, εκτός ελληνικής πραγματικότητας. Αντί να ακολουθήσει την πεπατημένη, δηλαδή να «φυτέψει» τους δικούς του ανθρώπους στις κρίσιμες θέσεις, ευελπιστεί να περάσει από κόσκινο τους έχοντες προσόντα για διοικητική θέση. Μήπως όμως η επιλογή διευθυντών δεν είναι και τόσο κρίσιμη;

Ας δούμε ποιες είναι οι προτάσεις. Εν αρχή ην η επιτροπή. Οι υποψήφιοι γενικοί διευθυντές θα εξετάζονται από Ειδικό Συμβούλιο αποτελούμενο από τέσσερα στελέχη του ΑΣΕΠ και ένα στέλεχος του Συνηγόρου του Πολίτη. Οι απλοί διευθυντές θα επιλέγονται από επιτροπές γενικών διευθυντών. Οι τμηματάρχες θα εξετάζονται από απλούς διευθυντές.

Δημιουργείται λοιπόν μια πυραμίδα εξουσίας και ένα σύστημα, με ολίγα κενά. Ποια θα είναι η εξεταστέα ύλη για τις γραπτές εξετάσεις; Θα έχουν άμεση σχέση με το αντικείμενο ή θα είναι γενικής φύσης, όπως ως τώρα γίνονταν οι περίφημες «συνεντεύξεις»; Δηλαδή ο ένας υποψήφιος καλείται να απαντήσει σε ερώτηση «πόσα λίτρα νερό χωράει η λεκάνη της Μεσογείου;» και ο άλλος «ποια είναι η πρωτεύουσα της Ελλάδας;». Ολα αυτά ακούγονται πολύ φλου και κάνουν την παραδοσιακή μέθοδο του ρουσφετιού να φαίνεται τίμια: «Διορίζουμε διευθυντή όποιον γουστάρουμε» και παύει η συζήτηση.

Το ερώτημα είναι κατά πόσον θα βελτιωθεί η προσφορά του δημόσιου τομέα με τον νέο τρόπο διορισμού διευθυντών.

Επιλέγοντας νέα πρόσωπα στις υπάρχουσες υπηρεσίες ο κ. Ραγκούσης εγκρίνει το υπάρχον οργανόγραμμα. Αποδέχεται τον ρόλο διευθύνσεων και τμημάτων για τα οποία δεν υπάρχει εικόνα παραγωγικότητας και χρησιμότητας. Αυτό που χρειάζεται σε πρώτη φάση είναι μια καταγραφή του προσωπικού. Να πιάσουν δηλαδή έναν έναν τους δημοσίους υπαλλήλους και να δουν ποιο έργο παράγουν.

Να δουν κάθε πότε πηγαίνουν στη δουλειά τους, πόσες ώρες παραμένουν, ποια ακριβώς είναι τα καθήκοντά τους. Ο κ. Ραγκούσης θα διαπιστώσει ότι ορισμένες υπηρεσίες μπορούν να καταργηθούν εντελώς χωρίς να υπάρξουν απώλειες για την κοινωνία. Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι μπορούν να μετακινηθούν για να πάνε σε θέσεις που θα έχουν κάποια χρησιμότητα. Οι προσλήψεις επί δεκαετίες γίνονταν ανάποδα: πρώτα προσλάμβαναν τον άνθρωπο και μετά έψαχναν να βρουν καθήκοντα.

Οι νέοι προϊστάμενοι δεν μπορούν να αλλάξουν τη νοοτροπία αν κάθε υπηρεσία δεν έχει παραγωγικό στόχο.

Αν οι εργαζόμενοι κάθονται ολημερίς άπραγοι ελλείψει στόχου, θεωρείται πέρα για πέρα λογικό και κατανοητό να την κοπανήσουν όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα. Γιατί να κάθονται να κοιτάνε τον τοίχο αντί να μαζεύουν λουλούδια στον αγρό για τον Επιτάφιο; Εν ολίγοις τα καινούργια πρόσωπα δεν μπορούν να εμπνεύσουν αν δεν υπάρχει αντικείμενο. Ούτως ή άλλως κάτι τέτοια νομοσχέδια προδίδουν ατολμία. Ενα τολμηρό νομοσχέδιο θα ακύρωνε την υπάρχουσα δομή του δημόσιου τομέα, θα συζητούσε την άρση της νομιμότητας, θα εξέταζε τη χρησιμότητα της κάθε εργατοώρας. Ολο αυτό το άπραγο πλήθος του δημόσιου τομέα, που πηγαίνει αργά και σχολάει νωρίς, που καταχράται κάθε κεκτημένο και ξεχειλώνει κάθε θεσμοθετημένο δικαίωμα δημιουργεί προβλήματα σε όλη την υπόλοιπη κοινωνία: για να βγάλουν μια φωτοτυπία χρειάζονται δύο ημέρες και για να τη σφραγίσουν άλλες δύο. Μετά τη χάνουν και κάνουν άλλες τέσσερις ημέρες για να φτιάξουν αντίγραφο. Ως εκ τούτου οι προϊστάμενοι του Δημοσίου είναι σαν τα κερασάκια της τούρτας, μόνο που αντί για τούρτα διαθέτουμε πολτό απροσδιόριστου περιεχομένου.
BHMA