Παράγκα από την αρχή...

Του Κοσμά Βίδου
* Και άστεγος να ήμουν δεν θα επέτρεπα στη Σίσσυ Φειδά να μου φτιάξει δωρεάν «Σπίτι απ΄ την αρχή». Γιατί έχει και η φτώχεια την αξιοπρέπειά της. Αναφέρομαι στο καινούργιο ριάλιτι του Αlpha όπου νέα τηλεστάρ, διακοσμήτρια το επάγγελμα, αναλαμβάνει με ξινίλα περισσή να ανακατασκευάσει το υπό κατάρρευση σπίτι ανθρώπων που έχουν βρεθεί σε ανάγκη. Πρόκειται για τη μεταφορά στα καθ΄ ημάς του αμερικανικού «Εxtreme makeover» που, όπως όλοι οι «εξελληνισμοί» επιτυχημένων παραγωγών του εξωτερικού, έχει γίνει με πολλές εκπτώσεις και αίσθηση προχειρότητας και επαρχιωτισμού.

* Το διαφημιστικό τρέιλερ του πρώτου επεισοδίου ήταν αρκετό για να καταλάβουμε τι...

... μας περίμενε: η καταβύθιση στη μιζέρια και η αποθέωση της δηθενιάς. Δεν χλευάζω τη φτώχεια όσων βρήκαν στην τηλεόραση την καλή μάγισσα που θα άλλαζε τη ζωή τους. Συμπάσχω ειλικρινά μαζί τους, γνωρίζοντας ότι όταν βρίσκεσαι σε ανάγκη εύκολα μπορείς να πέσεις «θύμα» των επιτηδείων που εμφανίζονται ως από μηχανής θεοί, πρόθυμοι να σε σώσουν, ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να πουλήσουν το πρόβλημά σου προς όφελός τους. Αυτό όμως είναι το ριάλιτι. Στην πραγματικότητα, όταν μιλάω για μιζέρια και δηθενιά αναφέρομαι στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί η παραγωγή το υλικό της.

* Τα πλάνα με την... υπεράνω παρουσιάστρια, χαρακτηριστικά: Η κυρία Φειδά ντυμένη μοντέρνα αλλά αυστηρά (ενώ οι αμερικανοί παρουσιαστές προτιμούν πολύ πιο κάζουαλ εμφανίσεις), με ύφος«τι θέλω τώρα εγώ με τους πτωχούς;», εξετάζει τους υγρούς τοίχους του σπιτιού των θυμάτων της και απορεί«εδώ κοιμάστε; Εδώ;». Μα, αν κοιμούνταν αλλού, δεν θα την είχαν φωνάξει... Εκείνη κοιτάζει μετά βδελυγμίας γύρω της-«Μon dieu! quelle horreur!»-, εκείνοι υπομένουν κατεβάζοντας ταπεινά το κεφάλι τον εξευτελισμό τους- «ναι, εδώ ζούμε, εδώ τρώμε, εδώ παίζουν τα παιδιά μας, από εδώ βάζει νερό όταν βρέχει...»και η θλίψη απογειώνεται.

* Τι λείπει από την ελληνική παραγωγή; Η αύρα αισιοδοξίας που διατρέχει το αμερικανικό ριάλιτι, όπου η επόμενη ημέρα φαντάζει ημέρα λύτρωσης και χαράς για τη βασανισμένη οικογένεια που έχει επιλεγεί σε κάθε επεισόδιο.

Εδώ όλα είναι γκρι. Ολα είναι μαραμένα. Και μένουν έτσι ως το τέλος. Η παρουσιάστρια γελάει με το ζόρι, η τυχερή οικογένεια γελάει επίσης με το ζόρι (τουλάχιστον εκείνη του πρώτου επεισοδίου), το συνεργείο που μπαίνει στο σπίτι δεν διασκεδάζει το φιλανθρωπικό έργο του, κάνει εμφανώς αγγαρεία, σε αντίθεση με τους αμερικανούς εργάτες που σε εκνευρίζουν με το κέφι τους. Στη made in Greece παραγωγή «όπου κοιτάζω να κοιτάζεις/ όλη η Ελλάδα ατέλειωτη παράγκα / παράγκα του χειμώνα/ κι εσύ μιλάς σαν πτώμα»...

* Δεν ευθύνεται, εννοείται, μόνο η άκαμπτη παρουσιάστρια για το απογοητευτικό αποτέλεσμα. Φταίνε εκείνοι που επέλεξαν μια κοπέλα προορισμένη(;) να κάνει shopping therapy στο «Αττικα» (τις σπάνιες φορές που δεν βγαίνει για ψώνια στο εξωτερικό), να πίνει καπουτσίνο και να τρώει μακαρόν στου «Ζonar΄s» και στη συνέχεια να καίει τις περιττές θερμίδες στο «Ηolmes», να υποδυθεί την καλή νεράιδα της διπλανής πόρτας, την πονετική μάγισσα που αλλάζει με ένα της χαμόγελο (πού ΄ν΄ το;) τη ζωή των αναξιοπαθούντων. Δεν της πάει, είπαμε, ο ρόλος της Φειδά. Που και να της πήγαινε, «είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια».Αυτό κάνει η ελληνική παραγωγή: χτίζει στην άμμο. Το αμερικανικό ριάλιτι με τα τεράστια σπίτια και τους εκατοντάδες μάστορες που τα μετατρέπουν σε μικρά ανάκτορα (κακόγουστα τις περισσότερες φορές, πάντα όμως εντυπωσιακά) έχει μεταφερθεί στην τηλεόραση του Αlpha ως μια φτηνή κατασκευή με Lego. Τίποτε δεν εντυπωσιάζει. Και ο (φτηνός, έστω) εντυπωσιασμός είναι ένα από τα κύρια συστατικά των ριάλιτι.

* Πληκτικό λοιπόν το προϊόν, ακατάλληλη η παρουσιάστρια, τσιγκούνα η παραγωγή... Αυτές τις εντυπώσεις μάς άφησε το πρώτο επεισόδιο. Αν μας περιμένουν εκπλήξεις τις επόμενες εβδομάδες; Εδώ είμαστε για να τις συζητήσουμε, αν και το καλό ριάλιτι από το πρώτο επεισόδιο φαίνεται. (Αλήθεια, υπάρχουν και καλά ριάλιτι;)
On air - BHMA