Χάπια από χρυσάφι...

Της Λώρης Κέζα
O κ. Ανδρέας Λοβέρδος μπορεί να απλώσει το χέρι του και να περισώσει μερικά δισεκατομμύρια τον χρόνο. Χωρίς να γίνει κακός, χωρίς να απολύσει αθώους, χωρίς να κάνει αδικίες. Αρκεί να περιορίσει τη φαρμακοφαγία. Είναι γνωστό ότι οι Ελληνες είναι κάπως βουλιμικοί με τα χάπια: βλέπουν ταμπλέτα και ξερογλείφονται σαν να πρόκειται για σοκολατάκι.

Δύο εκθέσεις που έφτασαν στα χέρια του υπουργού Εργασίας από το βροχερό Λονδίνο (συγκεκριμένα από τη London School of Εconomics) καταδεικνύουν ότι τα...

...πολλά χρήματα δεν προκύπτουν μόνο από την υπερκατανάλωση. Το Δημόσιο έχει πιαστεί Κώτσος των φαρμακευτικών εταιρειών- οι οποίες παρεμπιπτόντως προσπάθησαν να εμποδίσουν τη δημοσίευση των στοιχείων. Μέσα σε εννέα χρόνια οι δαπάνες του ΙΚΑ για φάρμακα τετραπλασιάστηκαν- και βάλε. Από 583 εκατ.

ευρώ το 2000 άγγιξαν τα 2,4 δισ. ευρώ το 2009. Την ίδια γενναιόδωρη διάθεση (προς τις βιομηχανίες) έδειξε και ο ΟΓΑ.

Oι δύο εγγλέζικες εκθέσεις που έχει στα χέρια του ο κ. Λοβέρδος τού δίνουν ένα πλεονέκτημα σε σχέση με τους προκατόχους του. Γνωρίζει επακριβώς από ποια σχισμή του συστήματος ξέφυγε καθένα από τα αδικοχαμένα ευρώ. Είναι να απορούμε. Τόσοι και τόσοι υπουργοί Εργασίας των τελευταίων εννέα ετών (είναι και πολλοί πανάθεμά τους) δεν είδαν τα έξοδα που διογκώνονταν; Οταν ετοίμαζαν τον ετήσιο προϋπολογισμό τους, δεν έβλεπαν το φούσκωμα στα έξοδα λίγο παραπάνω από πέρυσι και ακόμη παραπάνω από πρόπερσι; Δεν συνέκριναν τις τιμές με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες; Επρεπε να κυκλοφορήσουν εκθέσεις του LSΕ για να διαπιστωθεί ότι υπάρχουν ιατρικές διαγνωστικές συσκευές που στοιχίζουν ως και 500% ακριβότερα απ΄ ό,τι στις χώρες τις Βόρειας Ευρώπης; Τέλος πάντων. Αυτά πέρασαν. Ας δούμε τα μελλούμενα.

Σύμφωνα με τις εξαγγελίες του υπουργού, από τον Μάιο θα αλλάξει το καθεστώς της ασυδοσίας. Τα φάρμακα θα συνταγογραφούνται μέσω κομπιούτερ, τα στοιχεία θα διασταυρώνονται. Ετσι δεν θα μπορούν να φεύγουν φάρμακα από δημόσια νοσοκομεία και να πηγαίνουν σε ιδιωτικά θεραπευτήρια. Δεν θα μπορεί ο ασφαλισμένος να προμηθεύεται κιβώτια που καταλήγουν στο ντουλάπι με τα ληγμένα. Οι γιατροί θα ελέγχονται: δεν θα μπορούν διά πάσαν νόσον να συστήνουν αλοιφή για αιμορροΐδες συγκεκριμένης εταιρείας. Ο κ. Λοβέρδος έχει λοιπόν δύο τρόπους για να μειώσει τις δαπάνες: να αγοράζει φθηνότερα και να διαθέτει μικρότερες ποσότητες. Ξέρει επακριβώς ποιοι βγαίνουν κερδισμένοι από αυτήν την ιστορία, ξέρει ποιες μεθόδους ακολουθούν και τώρα θα πρέπει να προτείνει μια εφαρμόσιμη θεραπεία. Στις μεγάλες αλλαγές, όπως αυτή των συνταγογραφήσεων, προκύπτουν αγωνίες: Πώς θα γίνει να μην την πληρώσουν οι ασφαλισμένοι; Πώς θα γίνει ο έλεγχος να μην είναι σε βάρος των αδυνάτων;

Φανταζόμαστε ήδη τους συνταξιούχους να περιμένουν στην ουρά τον διαπιστευμένο κομπιουτερά του κάθε καταστήματος ΙΚΑ. Η εμπειρία δείχνει ότι οι καλές ιδέες πάσχουν στην εφαρμογή, όπως έγινε με τα ραντεβού με τους γιατρούς. Από τότε που θεσπίστηκαν, οι ασθενείς περιμένουν κανένα εξάμηνο ώσπου να βρεθεί κενό. Δεν ξέρουμε τι έχει ακριβώς στο μυαλό του ο κ. Λοβέρδος, όμως σε κάθε πρόθεση εκσυγχρονισμού του δημόσιου τομέα πετάγονται και οι συνδικάλες για να εγείρουν ζητήματα. Προβλέπεται ειδικό επίδομα χρήσης υπολογιστή; Μήπως οι εργαζόμενοι στις γραμματείες χωριστούν σε ανώτερους και κατώτερους ανάλογα με την προσαρμογή στα ψηφιακά δεδομένα; Οι γιατροί θα συμμορφωθούν; Ολα αυτά μπορεί να γίνουν μικρά αγκαθάκια, ικανά για μικρή ζημιά. Η πολιτική βούληση είναι το ήμισυ του παντός.

Ισως ο κ. Λοβέρδος δεν είναι υπεραισιόδοξος μιλώντας για αλλαγές τον Μάιο. Πάντως δεν έχει να κερδίσει τίποτε αν λιβανίζει τις προτάσεις του για πολύ καιρό, ούτε αν συστήσει πέντε-έξι επιτροπές για να αποφασίσουν σε πόσα τέρμινα ωριμάζει η πρόταση. Στα φάρμακα παίζονται δισεκατομμύρια. Αρκετά έβγαλαν σε βάρος μας οι φαρμακευτικές εταιρείες, αρκετά οι μεσάζοντες, αρκετά οι αργυρώνητοι γιατροί. Αμ΄ έπος, αμ΄ έργον.
BHMA