Παρεξηγημένη αγροτιά...

Της Λώρης Κέζα
Ενας υπάλληλος γραφείου διαβάζει για τα αιτήματα των αγροτών και τρελαίνεται. Μα τι θέλουν όλοι αυτοί με τα ατημέλητα ρούχα και φωνασκούν; Δεν φτάνει που σε κάθε χαλάζι τούς πληρώνουμε τη χαμένη σοδειά, και από πάνω κλείνουν τους οδικούς άξονες, παραλύοντας τη χώρα. Στις 15 Ιανουαρίου προγραμματίζεται αποκλεισμός δρόμων από τα τρακτέρ.

Ενας υπάλληλος γραφείου, την ώρα που ενημερώνεται από το Ιnternet για τις κινητοποιήσεις των αγροτών μπορεί κάλλιστα να ρυθμίσει τον θερμοστάτη του καλοριφέρ. Επιασε κρύο τις τελευταίες ημέρες. Αν έξω από το παράθυρο γίνεται κατακλυσμός, θα ανησυχήσει: ίσως βραχούν τα παπούτσια του. Ενας υπάλληλος γραφείου επ΄ ουδενί φοβάται ότι...

...η ξαφνική δεκάλεπτη μπόρα είναι ικανή να ρίξει το ετήσιο εισόδημά του στο μηδέν. Αν πάλι αυτός ο υπάλληλος γραφείου έχει μπει στον κόπο να ποτίσει μια σεφλέρα στο μπαλκόνι του αντιλαμβάνεται ότι για κάθε φύλλο που ξεπετάγεται χρειάζεται κόπος, φροντίδα, έγνοια. Οποιος ήλθε σε επαφή με αγροτικές εργασίες, ξέρει ότι για κάθε μπουκιά φρούτου και λαχανικού χρειάζεται σκληρή δουλειά εκεί έξω, εκεί όπου δεν υπάρχει ούτε θερμοστάτης ούτε μηχανή εσπρέσο.

Αγρότες από 19 νομούς της χώρας μετείχαν προχθές στη συνεδρίαση του πανελλαδικού οργάνου στη Λιβαδειά και δηλώνουν έτοιμοι να βγουν ξανά στους δρόμους. Η κυρία Κατερίνα Μπατζελή είναι στα μάτια τους άλλη μία από τα ίδια. Δεν είναι τυχαίο ότι μίλησαν για «εμπαιγμό» και τόνισαν ότι τα αιτήματά τους τα γνωρίζει από τότε που ήταν στην αντιπολίτευση. Ολοι έτσι κάνουν.

Πάνε στα χωράφια, τάζουν χαμηλά τιμολόγια ρεύματος, φτηνό πετρέλαιο, πάγωμα χρεών, καταβολή ενισχύσεων από ξένα κόλλυβα. Κάθε φορά που γυροφέρνει κάποιος για να μαζέψει ψήφους υπόσχεται κανονικές συντάξεις- όχι λεφτά για κουλούρι. Οι πιο εκλεπτυσμένοι πλανευτές της αγροτιάς αναφέρονται στην κατοχύρωση του επαγγέλματος: αγρότης δεν θα είναι όποιος κληρονόμησε πέντε ρίζες ελιές. Θα το σπουδάζουν και θα φτιαχτεί μάλιστα μητρώο εκείνων που το έχουν ως μόνιμη, αποκλειστική απασχόληση. Οσοι βγαίνουν στους αγρούς προς άγραν ψήφων, έχουν και από ένα σύνθημα, του τύπου «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά», και επαναλαμβάνουν ακριβώς τα ίδια με τους πολιτικούς αντιπάλους τους. Η κυρία Μπατζελή το κατέχει το θέμα, ξέρει τα προβλήματα, μπήκε με τη γόβα στα χωράφια και τα κουβέντιασε.

Περνάμε όμως μια δύσκολη χρονιά- ένεκα της κρίσης-, οπότε τα μεγάλα σχέδια τα σπρώχνει στο απώτερο μέλλον.

Για την υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης υπάρχει μία προτεραιότητα. Να μην κλείσουν οι δρόμοι. Δεν μπορεί να τσαλακωθεί τόσο γρήγορα η εικόνα της κυβέρνησης. Πλην όμως δεν μας ενδιαφέρουν οι αγωνίες της υπουργού και η τύχη της όποιας κυβέρνησης. Ούτε πρωτεύει η ταλαιπωρία των οδηγών ή ο αποκλεισμός των εμπορευμάτων.

Αυτό που κανονικά θα πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι η μόνιμη και σταθερή εξασφάλιση των καλλιεργητών της γης. Οι αγρότες είναι πολύτιμοι για την υγεία. Οι προύχοντες του μέλλοντος είναι όσοι έχουν πρόσβαση σε υγιεινά βρώσιμα προϊόντα. Η χώρα έχει το έδαφος και το κλίμα για να μας κάνει προνομιούχους. Εκτός αυτού θέλουμε και την καθημερινή νοστιμιά: όχι σαν τις ντομάτες και τα αγγούρια Βελγίου που έχουν γεύση από χαρτί. Τα άλλα, τα μεταλλαγμένα, δεν τα θέλει ο Ελληνας, όσα πιστοποιητικά καταλληλότητας και να βγάλουν οι Αμερικανοί.

Η εξάρτησή μας από τους αγρότες είναι αληθινή και ουσιαστική. Με τον ίδιο τρόπο, αληθινό και ουσιαστικό, θα πρέπει να βοηθηθούν. Ζητούν απλά πράγματα, όπως λόγου χάριν τον έλεγχο της αγοράς: δεν μπορεί να κερδίζουν οι μεσάζοντες τα δεκαπλάσια από τον παραγωγό, δεν μπορεί να γίνεται παράλογη διαχείριση των υδάτων, δεν μπορεί να μοιράζει λεφτά η Ευρώπη και να βαριόμαστε να απλώσουμε το χέρι. Το κλείσιμο των δρόμων είναι άκομψος και μάλλον αναποτελεσματικός τρόπος διαμαρτυρίας. Δεν γνωστοποιούνται τα αιτήματα. Ετσι για τον υπάλληλο γραφείου ο αγρότης ορίζεται ως ο τεμπελχανάς που έφαγε τις επιδοτήσεις της δεκαετίας του ΄80 στις ΒΜW, στις λουλουδούδες και στο μπαρμπούτι. Εχει εντέλει άδικο;
ΒΗΜΑ