Χοροεσπερίδες...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΠΕΡΣΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ημέρες ο Μπαράκ Ομπάμα αναλάμβανε επίσημα πρόεδρος των ΗΠΑ. Έκανε μια ωραία ομιλία και μετά, σύμφωνα με την παράδοση, πήγε σε όλες τις χοροεσπερίδες της Ουάσιγκτον.

Ο ΧΡΟΝΟΣ τρέχει γρήγορα στην πολιτική. Και τρέχει εις βάρος αυτών που κυβερνούν. Στα πρώτα γενέθλια της διακυβέρνησης Ομπάμα το κεράκι καίει, αλλά δεν λάμπει. Η έδρα του Τεντ Κέννεντυ στην προοδευτική Βοστώνη πέρασε- απίθανο φαίνεται- σε Ρεπουμπλικανό. Δεν είναι μόνον ο συμβολισμός. Έχοντας πενήντα εννέα και όχι εξήντα γερουσιαστές, οι Δημοκρατικοί δεν διαθέτουν την αυξημένη πλειοψηφία που απαιτείται για να...

...περάσουν φιλόδοξα νομοθετικά σχέδια υγεία ή την ενέργεια.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ κανείς να κατηγορήσει τον Ομπάμα ότι δεν έτρεξε. Συγκρότησε το οικονομικό του επιτελείο από τον Δεκέμβριο του 2008 και πήρε τις πρώτες αποφάσεις χωρίς να είναι ακόμη τυπικά πρόεδρος, εγκατεστημένος στον Λευκό Οίκο. Ήξερε όμως πως η κρίση δεν περιμένει. Και η αλήθεια είναι πως οι χειρισμοί ήταν σωστοί- με αποκορύφωμα το G-20 του Λονδίνου πέρσι τον Απρίλιο. Η διεθνής οικονομία έχει καλμάρει κάπως.

ΩΣΤΟΣΟ, ΟΙ ψηφοφόροι δεν έβγαλαν τον Μπαράκ για να αναχρηματοδοτήσει τις τράπεζες. Τα φιλόδοξα πράσινα έργα υποδομών καθυστερούν και η Κοπεγχάγη ήταν σκέτη απογοήτευση. Κατά τα λοιπά, η Αλ Κάιντα συνεχίζει να στοχεύει τις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί προσπαθούν να φύγουν από το Ιράκ, μόνο και μόνο για να αυξήσουν την παρουσία τους στο Αφγανιστάν. Εκεί τα προβλήματα έχουν μετασταθεί και στο Πακιστάν. Αλήθεια, ένας πρόεδρος που βρίσκεται σε πόλεμο γιατί να πάρει το Νομπέλ Ειρήνης;

ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ πρόεδροι- και κατά μία εκδοχή, οι αρχηγοί κρατών εν γένει- κρίνονται στα εξωτερικά. Ο Ομπάμα έχει μπροστά του το Ιράν, όπου το πυρηνικό πρόγραμμα συνεχίζεται. Με την Κίνα, πάλι, η Αμερική πάει να ζήσει πρωτόγνωρες εμπειρίες και αυτό γιατί είναι το Πεκίνο, με τα τεράστια συναλλαγματικά πλεονάσματα, που χρηματοδοτεί τα τρισ. του αμερικανικού χρέους. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: η φθορά της εξουσίας αρχίζει από το πρώτο λεπτό, ακόμη κι αν έχεις αρχίσει να τρέχεις πολύ πριν, όπως έκανε ο Μπαράκ. Ο Παπανδρέου δεν τον έχει συναντήσει ακόμη. Αλλά το δωδεκάμηνο Ομπάμα πιθανώς να είναι χρήσιμο μάθημα για τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που όχι μόνο δεν κινητοποιήθηκε εγκαίρως, αλλά άργησε να πάρει μπροστά, προτιμώντας τη διαβούλευση από τις αποφάσεις και το κενό εξουσίας από την επιλογή προσώπων σε κρίσιμες δημόσιες θέσεις. Ερώτημα: Πώς θα βρει τον Παπανδρέου ο πρώτος χρόνος της διακυβέρνησής του; Σε εννέα μήνες θα ξέρουμε. Αλλά η περίπτωση Ομπάμα κάνει το «κάθε πέρσι και καλύτερα» επίκαιρο στην πολιτική.
Αγιογραφίες - ΝΕΑ