Σε άλλες εποχές η παρουσία του Μίκη Θεοδωράκη σε γιορτές της...
Αστυνομίας ή του Στρατού θα ήταν κανονικό ανέκδοτο. Οχι πλέον. Ετσι, η παρουσία του στη Λέσχη Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων, με την ευκαιρία της Πρωτοχρονιάς και το πλήθος των εγκωμίων που άκουσε από ένστολους και μη, δεν έχει τη διάσταση ενός περίπου... κοσμοϊστορικού γεγονότος, όπως μας το παρουσίασαν τα κανάλια της κρατικής ΕΡΤ. Διότι η εποχή που ο Μίκης ήταν «αντεθνικώς δρων» είναι πολύ μακρινή και έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Επομένως, τέτοιες...
εκδηλώσεις δεν σηματοδοτούν ούτε «την ενότητα του έθνους» ούτε φανερώνουν τη «δημοκρατική συνείδηση των ενόπλων δυνάμεων», όπως είπε -καθ' υπερβολήν- ο υπουργός Αμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος. Αυτά έχουν εξασφαλιστεί, ευτυχώς, εδώ και δεκαετίες. Αλλωστε, ο Μίκης έγινε υπουργός σε πιο ταραγμένες πολιτικά περιόδους (1989) και δεν διαταράχθηκε τίποτα. Σε παρόμοια εκδήλωση τιμής προς το πρόσωπό του είχε συμμετάσχει και το 2005, τότε στη γιορτή της Αστυνομίας. Και τότε είχαν ακουστεί παρόμοιες υπερβολές. Δεν ξέρουμε αν ο Μίκης αποτελεί «ζωντανό μνημείο του έθνους», όπως είπε ο Βενιζέλος. Σίγουρα αποτελεί έναν ζωντανό μύθο του πολιτισμού και της πολιτικής. Και τέτοιοι μύθοι πρέπει να προφυλάσσονται. Και όχι να αναλώνονται σε επετειακές εκδηλώσεις, όπου εκτελείται, για παράδειγμα, με χαζοχαρούμενο τρόπο, ένα τραγούδι σαν τη «Δραπετσώνα»...
enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου